Vandaag heb ik zo een dag dat ik alles even in twijfel trek. Dat heeft men ijslandertje weer voor mekaar gekregen. Prachtige leermeester is hij en hij laat me nadenken over de dingen.

Ik dacht dat we zo goed bezig waren. Ik ben een echte parelli fan geworden doordat de resultaten zo goed waren. Maar nu ben ik aan het twijfelen.

Ik speel vaak in vrijheid met men ijslandertje, hij geniet er ontzettend van en ik ook. Nu vroeg ik hem in vrijheid om te wijken voor druk, gewoon zijn achterhand opzij zetten en weg was hij. Mmmm baasje aan het denken natuurlijk. Hij had echt zo een reactie van dit is niet leuk meer, waarom doe je dit.

Online wijkt hij prima, maar dan weet hij ook natuurlijk dat er een touw tussen ons hangt. In vrijheid waar hij meer de mogelijkheid heeft om te tonen hoe hij op de dingen reageert, is hij er dadelijk van door. Ok, ik weet best ook dat ze zeggen van geen dingen in vrijheid te doen totdat je weet dat ze perfect lukken. Maar dat was mijn opzet niet.

Ik stel me nu een heel aantal vragen.

Waarom moeten we een leider zijn voor ons paard? In een kudde hebben paarden ook vrienden waar ze goed mee opschieten en alles mee samen doen. In een kudde is der maar één iemand leider. De rest van de groep vormt vaak kliekjes en gaan een paardenvriendje uitzoeken. Waarom kan je met je paard dan niet dat vriendengroepje vormen en samen dingen ondernemen.

Waarom moet een paard steeds luisteren? Ik luister ook niet als ik daar geen zin in heb en al zeker niet als iemand me zegt wat ik moet doen. Dus waarom verwacht ik dit dan van mijn paard wel? Is het niet mogelijk van eerder een suggestie te maken van hey heb je zin om dit of dat met mij te doen?

Ik merk hoe minder ik vraag van mijn paard, hoe meer ik krijg. Dus kan ik dan niet beter stoppen met vragen en kijken wat hij me aanbied.

Hebben jullie ook zo van die momenten dat je je afvraagt van : die dingen die ik heb geleerd horen die wel zo?

En nu een spirituele vragen. Zijn er hier mensen die echt verbinding maken met hun paard en op die manier dingen samen doen met hun paard. Volgens mij moet het perfect mogelijk zijn om je gewoon te verbinden met je paard en in jezelf te zeggen, ok nu rijden we een volte, zonder druk zonder enige andere vorm van stelling geven en dat je paard perfect een volte maakt.

En nu ga ik me bezig houden met de rest van de dag alles in vraag te stellen

Ans Jondral schreef op zondag 3 januari 2010, 1:38:


Vraagje, hoevaak word ze gedekt of hoeveel tijd brengd ze door met een hengst?

Nils en Olly

Spirithorses schreef op zondag 3 januari 2010, 9:44:


Had ik dit topic niet al gelezen, dan was ik vanochtend geschrokken.
Rood/oranje urine van Woody en die leeft toch ook al een tijdje buiten.


Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zondag 3 januari 2010, 15:17:


Goh, geen idee. Dat moet je aan haar vragen.
Ze loopt wel bij een ruin die vrij laat gecastreerd is en nog wel weet wat de bedoeling is. Het gebeurt wel eens dat hij erbovenop springt, maar hoe vaak daar heb ik geen idee van.

Op haar vorige stalling stond ze trouwens altijd naast een dekhengstje op stal en ook hun weides lagen naast elkaar. Ze hebben nooit samengelopen (liever geen veulentjes voor Pête.) Maar ze was daar altijd heel regelmatig hengstig, zomer en winter. (Tja, wat wil je met zo'n knap manvolk om mee te staan smoezen.)

e m kraak schreef op zondag 3 januari 2010, 12:58:


Ja, ik weet dat ook, maar mijn vraag is dus eigenlijk....waarom die mensen dat tongbeen-verhaal dan vertellen.
Ik begin dit topic naar aanleiding van de vraag van Anouk_iris. Nr:152937
Aan de andere kant weten we namelijk ook de keerzijde: vele paarden slijten te snel door verkeerde trainingstechniek en bitmis/of gebruik, zonder dat ze dat expres doen overigens. Dus, jaren lang verkeerd gereden, nu is er artrose, en nu moet het paard ineens correct gereden worden...maar door het verhaal van die tandarts dacht ik dus ineens: waar halen die mensen dat dan vandaan..

Frans Veldman schreef op zondag 3 januari 2010, 11:02:


En dat is het verschil, waar ik aan dacht.
Merries die leven met hengsten, zullen een gebroken cyclus laten zien.
Om de "eenvoudige"reden, gedekt zijn. (of toch een deel van de groep)
Merries de leven zonder hengsten (of ruinen die denken hengst te zijn )
blijven de cyclus houden.
Woody is wel kieskeurig, maar heeft jaren geen hengstigheid laten zien, hier bij Olly. Ol is wel veel lager in rang. Maar begrijpt ook helemaal niets van hengstigheid
Sinds een paar maanden, is er een logeer paard. 4 1/2 jarige ruin - bastaard arabier- hoog in rang. (niet dominant) DIE was interessant voor Woody, sinds zijn aanwezigheid is woody duidelijk hengstig, ondanks (of dankzij?) dat, wil ze hem niet in de buurt. De logé laat zich echter niet zomaar opzij zetten, laatstaan weg jagen. Ook hij snapt niks van hengstigheid, maar door zijn - niet weg laten sturen - gaat het er soms hard aan toe. Konten naar elkaar toe en slaan maar!
Logé heeft nu wel zere achter benen en net boven de hoef beetje beschadigd (bloed) Niet ernstig, hij loopt weer rad in stap en draf, gelukkig.

Hengstig zijn in de winter lijkt mij onnatuurlijk, omdat ze een onnatuurlijke samenstelling van de groep hebben.
(Had Frans/ HC niet zoiets ook al eens gezegt )

Nils en Olly