sannie schreef op donderdag, 4 november 2004, 15:45:


Ik weet dat het niet zo bedoeld is, maar ik vind dit een gevaarlijke kant op gaan. Voor 1 keer 1 "ritje" á la 5 uur, en dan lekker vaak draven/galopperen is funest! Vanwege ongewoonheid en gebrek aan oefening/conditie.
Toen ik nog lange afstanden reed, trainde ik - naast dat we al een "sportconditie" hadden - 2 maanden naar een piekprestatie toe, en 2 weken afbouwen. Juist met al die "es een keertje" onregelmatigheden vermoorden mensen hun paard.
Kruip zelf maar eens achter de computer vandaan en ga een dagje in de bouw opperen... maar wél doorwerken en vlug een beetje anders is er wel een zweep

Maar om iets op Idunn's vraag te antwoorden... ook met veel "werk" voerde ik basis hooi, gras, hooi en nog meer hooi. Toen ik nog maar pas zelf ponies had heb ik wel brokjes gevoerd, maar zag daar algauw de zin niet van in; de groeiden er niet van, ze kregen er niet merkbaar meer energie door... niks eigenlijk. Daarom (was lang voor de "natuurlijk"-tijd) ben ik overgegaan op "ouderwets" voeren, met zaken waarvan je kunt zien wat het is: hooi en gras dus, en daarnaast haver/lucerne en indien voorhanden appeltjes/worteltjes voor het lekker. Van haver/lucerne-combinatie als extra groeiden dezelfde ponies ineens wél.

Groeten, Egon

Frans Veldman schreef op vrijdag, 5 november 2004, 22:59:


Sja, ja en nee, deels wel, deels niet - het is maar wat je zien wil blijkbaar.
Ik heb althans nog nooit een (semi-)wild paard gehoord dat 'ie hard terug naar het stalletje (cq. huis, eigen weitje, woonplaats, hoe je 't zeggen wilt) rent als 'ie wordt losgelaten. Ik heb al eens aangedragen dat ook fysieke kenmerken, zoals herseninhoud, ingrijpend (en snel!) gewijzigd zijn door (semi-)domesticatie....
De meer basale zaken, zoals voedselkeus, zijn veelal wel hetzelfde gebleven.

Een voor jullie misschien wat aparte invalshoek is dat mensen in even grote, zoal niet grotere mate gedomesticeerd zijn, mede door de gedomesticeerde dieren waar we mee samen leven. We hebben zogezegd elkaar gedomesticeerd.
Ook m.b.t. ons gedrag heeft dat voor nogal grote veranderingen gezorgd; we willen bijv. als mannen "onze" vrouwen niet meer delen, wat volgens onderzoekers nauw verbonden is met de vorming van bezit en vaste verblijfplaats. Een culturele evolutie van groepsdier naar territoriumdier. Toch zijn ook wij in basiszaken hetzelfde gebleven... daar komen nu net zoveel sociale narigheden uit voort.

Dat woord waar je denk ik naar zocht is "zoömorfisme", Esther - de algemene vorm van antropomorfisme. Antropomorfisme is op zichzelf als begrip al een prachtvoorbeeld van antropocentrisme

Groetn, Egon

PS.: Meneer Budiansky, jullie vast welbekend van zijn paardenboek, en een uitmuntend journalist, heeft ook een boek gemaakt wat hier zo ongeveer over gaat:
"The Convenant of the Wild - Why Animals Chose Domestication" ISBN: 0300079931
Ik heb het al besteld

Isabel van der Made schreef op zaterdag, 6 november 2004, 16:53:


??????????????????????


Heel simpel nmm - niet repareren wat niet kapot is. En anders...
Als een veulenvoetje verkeerd of te veel groeit zie je dat toch vanzelf wel

Groeten, Egon

Coralie schreef op Sat, 6 Nov 2004 19:26:18:


Bij eigen ponies zelf "natuurlijk" bekapt, methode "nageltjes knippen", zonder van ijzers af te halen, in de loop der jaren toch minstens 30 á 35, nooit enige narigheid of gevoeligheid aan opgemerkt.

Zo schiet je enquete een beetje op

Groeten, Egon

Coralie schreef op Sat, 6 Nov 2004 19:21:42:


Spijt me wel, maar als een hoefsmid met een paard aan het vechten is om het bekappen voor elkaar te krijgen is hij nmm goed gek!
Het is uitdrukkelijk de verantwoordelijkheid van de eigenaar dat te voorkomen, door voldoende training of gewenning of anderszins. Zo niet: einde oefening, voorrijkosten rekenen en wegwezen....

Groeten, Egon