Frans Veldman schreef op vrijdag, 5 november 2004, 22:59:


Sja, ja en nee, deels wel, deels niet - het is maar wat je zien wil blijkbaar.
Ik heb althans nog nooit een (semi-)wild paard gehoord dat 'ie hard terug naar het stalletje (cq. huis, eigen weitje, woonplaats, hoe je 't zeggen wilt) rent als 'ie wordt losgelaten. Ik heb al eens aangedragen dat ook fysieke kenmerken, zoals herseninhoud, ingrijpend (en snel!) gewijzigd zijn door (semi-)domesticatie....
De meer basale zaken, zoals voedselkeus, zijn veelal wel hetzelfde gebleven.

Een voor jullie misschien wat aparte invalshoek is dat mensen in even grote, zoal niet grotere mate gedomesticeerd zijn, mede door de gedomesticeerde dieren waar we mee samen leven. We hebben zogezegd elkaar gedomesticeerd.
Ook m.b.t. ons gedrag heeft dat voor nogal grote veranderingen gezorgd; we willen bijv. als mannen "onze" vrouwen niet meer delen, wat volgens onderzoekers nauw verbonden is met de vorming van bezit en vaste verblijfplaats. Een culturele evolutie van groepsdier naar territoriumdier. Toch zijn ook wij in basiszaken hetzelfde gebleven... daar komen nu net zoveel sociale narigheden uit voort.

Dat woord waar je denk ik naar zocht is "zoömorfisme", Esther - de algemene vorm van antropomorfisme. Antropomorfisme is op zichzelf als begrip al een prachtvoorbeeld van antropocentrisme

Groetn, Egon

PS.: Meneer Budiansky, jullie vast welbekend van zijn paardenboek, en een uitmuntend journalist, heeft ook een boek gemaakt wat hier zo ongeveer over gaat:
"The Convenant of the Wild - Why Animals Chose Domestication" ISBN: 0300079931
Ik heb het al besteld

O wat ben ik blij dat je hebt gereageerd. Ik wilde al reageren met een klokluid verhaal maar waarvan ik de klepel niet meer kon vinden
Mijn hond en konijnen worden ook niet meer geent, wat ik ze wel geef zijn nosodes en dat kan jij vast veel beter uitleggen als ik. Waarschijnlijk doe ik dat dan ook alleen maar voor mijn eigen gemoedsrust omdat zowel hond als konijnen in het verleden wel regulier zijn geent en dus imuun zouden moeten zijn voor die dingen waar ik ze nosodes voor geef. (Nosodes zijn de homeopatische vorm van de ziektes, dus heel erg verdunt, maar nogmaals ik hoop dat jij het goed wilt uitleggen). Ik heb wel eens een homeopatisch dierenarts heel 'brutaal' opgebeld of ik geen tetanus en influenza nosoden kon krijgen en dat zij dan een stempel in mijn inentingsboekje zou geven...maar dat kan dus niet (logisch). Het was te proberen De enige reden dat ik mijn paard nog wel inent (en o help als het dadelijk 2 x per jaar moet...zijn ze nu helemaal van de pot ....) is dat je als een melaatse wordt behandeld met een oningeent paard. Niet alleen wedstrijden (die ik nu zonder ijzers toch niet meer mag rijden maar bij allerlei andere evenementen wordt ook om het inentingsboekje gevraagd. Ik ben zelfs bang dat als ik de beslissing zou nemen Idunn niet meer in te enten dat mensen op de wei of andere mensen waar ik wel een een ritje mee ga maken ons ook opeens 'eng' vinden Zo zit het er bij mensen ingebakken....ent en je zit veilig.
En zou jij mij ook het volgende willen uitleggen Monique (of bevestigen): Je paard kan toch nog allerlei ziektekiemen met zich meedragen, ingeent of niet, dat wordt toch niet minder bij inenting? Ik kan het nooit begrijpen waarom mensen met ingeente paarden 'bang zijn' van oningeente paarden, hun paard is toch 'beschermd'?

Saskia

Hoi,
Even op een paar dingetjes reageren. Saskia, mijn honden en katten worden ook niet meer geënt, zij hebben in het verleden entingen gehad en ik ga ervan uit dat zij nu immuniteit hebben. Dat Amerikaanse artikeltje dat ik erbij heb geplakt, sterkt mij in mijn keuze. Bij een nieuwe hond of kat zou ik het op die beschreven manier doen. De nosoden…die kun je simpel gezegd op 2 manieren inzetten. De ene manier is preventief, de andere manier is ter genezing. Als homeopaat zie ik het nut van preventieve medicatie niet zo in, maar daarover verschillen de meningen. Ik heb een aantal nosoden liggen van een aantal bij honden/katten bekende ziekten en zal ze inzetten bij mijn dieren als ze zo’n ziekte zouden krijgen. Maar het risico is, zoals ik het inschat vrij klein. Voor wie niet bekend is met nosoden. Een nosode is een homeopathische remedie die gemaakt is van afscheidingen en uitscheidingen ven een geïnfecteerde patiënt. Dus gemaakt van b.v. ontlasting, pus, bloed, haar, speeksel enz. Nosode komt dus van het woord “nosos”, Grieks, dat ziekte betekend. De geïnfecteerde stof wordt verdund en gepotentieerd, ze worden succesvol ingezet bij vele ziekten. Vanwege de registratiewet zijn vele nosoden uit de handel genomen en mogen niet meer voorgeschreven worden. Ze zijn echter nog gelukkig wel verkrijgbaar in andere landen. Een nosode werkt net zoals andere homeopathische middelen, geef je het similium, het “gelijkende”, dan kan de ziekte in een aantal gevallen genezen of zullen de klachten afnemen. Dit is echter klassieke homeopathie, zoals ik het toepas, niet te verwarren met complexmiddelen, zoals die verkrijgbaar zijn bij de drogist, want complexmiddelen zijn vergelijkbaar met de allopathische geneeskunde, het zijn de symptoomonderdrukkers binnen de homeopathie en hebben weinig te maken met de manier waarop Hahnemann, de grondlegger, homeopathische behandeling voor ogen had. Nosode-therapie kent weinig bijwerkingen en tabletten of druppel bevatten geen gif. De reguliere vaccins bevatten vaak kankerverwekkende stoffen, b.v. bepaalde problemen zoals botkanker bij honden zijn direct te herleiden naar het vaccineren. Maar zoals ik aangegeven heb, ik kan enkel spreken over katten en honden omdat ik me daarin verdiept heb, laat het een aanmoediging zijn voor diegenen die dat willen, tot onderzoek hoe dit bij paarden zit. Saskia jij vroeg nog: “Je paard kan toch nog allerlei ziektekiemen met zich meedragen, ingeënt of niet, dat wordt toch niet minder bij inenting?” Gebleken is bij een aantal ziekten die honden/katten kunnen krijgen, dat als zij geënt waren en ze het toch kregen ze veel langer erover deden om beter te worden of zelfs helemaal niet beter worden en sterven, terwijl van andere niet geënte honden die een dergelijke ziekte kregen, er snellere genezing plaatsvond. Ik beroep mij dan op de boeken van Juliette de Bairacly. Entstoffen zijn overigens ongedaan te maken, voor hen die b.v. met tegenzin enten omdat zij meedoen aan wedstrijden of reizen met hun dier. Dit kan heel gemakkelijk met citroen, ik kan de exacte manier even opzoeken als iemand daar interesse in heeft.
Groetjes,

Monique Hendriks