Inge Teblick schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 14:20:

Hihi, nee zo bedoelde ik het niet. Omdat iedereen die wel wil reageren niet meer durft. Ik niet tenminste. Ga me echt niet meer mengen in een bitten-discussie of met of zonder deken, omdat ik gewoon niet 100% natuurlijk ben in deze. En ik heb het idee dat dit voor steeds meer mensen gaat gelden, dus vandaar mijn "kortaffe" antwoord. En ik had er een achteraan moeten zetten voor de duidelijkheid (want ik bedoelde het dus anders dan dat het er nu staat).

groeten,
Ingrid

Jolijn Zegwaard schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 15:27:


Hmm. Het past beter bij een natuurlijk paard. Maar noodzakelijk voor NH, nee zou ik niet willen stellen zo.
Ken iemand die zadel en bitloos rijdt, maar wel met ijzers en paardje staat in pension in een stal. Ze is een vreemde eend in de bijt op die manege uiteraard, maar is dit geen NH? Alleen omdat haar paard ijzers heeft?

Overigens zijn nu de ijzers eraf sinds enige tijd en staat het paardje wel buiten, maar wordt nu even niet bereden ook (door prive omstandigheden).

Groeten,
Ingrid

jo schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 15:59:

Ik verdiep me heel erg in het leven en welzijn van mijn paardje, met haar meedenken en haar laten meedenken met mij.
Maar of ze nu nog vriendelijk wordt als ik het bit uit die mond laat? Dat verband zie ik totaal niet moet ik eerlijk bekennen.

Wat is dat toch hier altijd met die bitten. De ene helft roept ze zijn hartstikke slecht en de andere helft is het daar totaal mee oneens.

Kom ik eens aan met een verhaal over het hoe en wat van het bit en de omtoming van het paardenhoofd, reageert er ineens niemand.

Vandaar dat ik wat melig wordt als het hier weer eens over bitten gaat. En dan soms ook een opmerking maak die kant-nog-wal raakt. Sorry daarvoor.

Maar voor de huidige lezers ... ik gebruik het meest paardonvriendelijke bit dat er is. Een stang, met hefboomwerking en nog zo'n kinketting die onder kaak ook nog even knevelt .

Maar ik blijf volhouden dat een menpaard zonder bit een gevaar in het verkeer is. Ik moet de eerste menner nog moet tegenkomen die geen bit in heeft in het verkeer wel te verstaan (ik heb het niet over een binnenbak of een demonstratie, want dat zou ik ook nog wel aandurven. Beest kan dan toch geen ongelukken veroorzaken en ook een ander kan niet tegen mij aan knotsen).

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 18:32:


Hihi, mij best allemaal; ik men toch !!

Net als die bordjes in onze gemeente (in het bos): verboden voor ruiters!! Zijn dus ook al anti-ruiter daar.

Maar eh, denk ik weer: ik men toch (lol).

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 19:00:

O ja? Ik hoor hier steeds van boeren en paardenbezitters dat het dus niet mag (vanwege ammoniak dat in de grond trekt en zo). Maar als dat het is, dat trekt niet in de grond op mijn mesthoop want die bestaat alleen uit poep omdat ik geen urine heb in stro (geen stal he). Die urine ligt ergens in mijn weilandje (met nu allemaal gele plekken in het gras; is dat eigenlijk normaal; ik bedoel nu dat je gras kapot gaat van de amoniak; zie dit zelden bij anderen in de wei?).

Groeten,
Ingrid

jo schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 19:05:

In Noorwegen?
Mijn schoonzus heeft haar cursus ook bij hem gevolgd (in Nederland) en is met hem en een groep NH-ers op vakantie geweest in de pyreneeen.

Groeten,
Ingrid

cornelie schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 19:08:

De hema ... Hier Ergert Men Anderen bedoel je.

Probeerde vorige week weer een posterformaat foto van Isabella en een kleiner formaat paardenfoto af te laten drukken (digitaal op 1 cd).
Nou moeilijk, moeilijk, moeilijk; dat begrijpen ze daar echt niet.
We mogen niet op het zakje schrijven mevrouw, alleen maar stickers plakken en we mogen maar 1 formaat invullen. Afijn het werd nu een geschreven stickertje na lang dubben. Ben nu benieuwd op welk formaat de foto's zijn afgedrukt .

Sorry, very off-topic.

Groeten
Ingrid

e m kraak schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 19:13:

Ja voila ... maar niet handig. Ik probeerde het eens en toen liep de boel hier thuis vast en later niet gevonden wat ik zocht, want omschrijving kennelijk niet goed onthouden.

Nee ik denk dat het inmiddels toch wel handiger zou zijn als er in ieder geval alvast rubrieken zouden zijn. Bovendien heeft Frans in het begin al ooit aangegeven (lang geleden hoor, zelfs nog voor jullie tijd) dat hij de boel hier zou veranderen. Nooit van gekomen, uiteraard begrijpelijk andere dingen te doen, maar nu heeft hij er misschien wel weer tijd voor ?

groeten,
ingrid

Hoi,
Vandaag een foldertje binnengekregen gemaakt en verzonden door de plaatselijke dierenkliniek hier. Er stond een stuk in over JKK en een website. www.kruiskruid.nl

Zelf heb ik nog niet gekeken. Maar wat ik wel interessant vond en tevens ook beangstigend was dat het gif van de plant dus altijd in de lever aanwezig blijft.

Dit staat in het artikel te lezen:

Het maakt dus niet uit of een dier in 1 keer een heleboel plantengif binnenkrijgt of in 10 jaar met elke maaltijd een klein beetje. Uiteindelijk hoopt toch die totale hoeveelheid gif zich op in de lever en sterft het dier.

Dus ik dacht direct aan die kleine hapjes die ik wel eens mis van de kleinste rozetten in mijn wei (die ik nog niet had uitgestoken). Ga nu nog harder steken !!

Groeten,
Ingrid

viola schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 20:26:

Ja zou ook kunnen. Nogmaal even over Iwan en Isabella (meer praktijkervaring heb ik niet met 2 pony's) als voorbeeld. Isabella dulde Iwan niet in haar domein, logisch. Als ik met Isabella bezig ging Iwan dus door het dolle heen zoals ik eerder vermelde, maar het werd de 2e dag al omgekeerd. Jaloezie; ik met Iwan aan het werk en toen ik met Isabella wilde beginnen begon Iwan ineens Isabella aan te vallen. Hij wilde mijn aandacht hebben en die ineens niet delen. Ik kan voor het gedrag van die beide pony's niets anders bedenken als dat het was of om het alleen achterblijven in Iwans geval en om aandacht niet willen delen (ook in Iwan's maar dan 2e geval).

Groeten,
Ingrid

Esther schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 21:16:

Ik heb me dat inderdaad wel eens afgevraagd, zeker ook nav vele voorgaande discussies hier op het forum omtrent het bit. Ben ik zelf niet bang om zonder bit te gaan rijden. Dus ik probeerde het eens en toen bleek dat Isabella zonder wel reageert, maar niet voldoende. Tuurlijk kan ik dit oefenen en wie weet gaat het nog lukken ook.

Maar toch, om ermee het verkeer in te gaan? Nee dat zou ik niet durven. Dus is het inderdaad mijn angst in dit geval. Maar als ik met angst moet gaan rijden, dan gaat het zeker fout. En als ik het zonder bit probeer en ik wordt aangereden omdat ik haar net niet op tijd kon laten stoppen voor die aanstormende auto waar ik plots geen voorrang van kreeg? Dus maw het bit werkt als een rem, denk je nu misschien ... ja eh bij mij wel in zo'n geval (icm stem en rem kar), maar geen rem tot de oren getrokken.

Maar dat is ook zo voor de hoefschoenen. Ik durf ook niet goed te gaan rijden zonder die dingen aan haar hoeven. Stel dat het weer fout gaat met die hoeven? Waar moet ik dan aankloppen?

Of met het dekentje zoals in een eerdere discussie. Moet ik inderdaad maar uitproberen wat het leiden kan en als ze weer gaat hoesten denken; ach kom probeer het nog een keer het kan toeval zijn? Dus ja ook hier krijgt ze een dekentje (let wel na een winterrit dus) op uit mijn angst, bang dat ze ziek wordt.

Maar ik geloof dat ik dat al vaker had gezegd en toegegeven dat veel dingen uit "angst" zijn zoals ik met mijn pony om ga. Ik heb niets aan een zieke pony. Daarbij is mijn angst niet geheel ongegrond vindt ik zelf, dat moet ik er wel specifiek bijzeggen.
Maak wekelijks een bijna botsing mee met medeweggebruikers die altijd haast hebben en je maar een vervelend obstakel op de weg vinden.
Heb veel hoefproblemen gehad en nu gaat het eindelijk sinds een aantal maanden goed en wil dat voorlopig even zo houden.
Heb een hoestende pony gehad nadat ik haar na een rit bezweet in de winterkou had gezet, dus in mijn ogen werkte dat ook niet.

Ontneemt het mijn angst door te gaan proberen tot hoever ik kan gaan? Misschien, maar momenteel probeer ik heel voorzichtig dingen uit. Dekentje gaat al niet meer op als het mooi rustig winterweer is na een rit, ben al paar keer met halstertje en mennend aan de hand (op de wei) aan het oefenen geweest (uit nieuwsgierigheid ook of het kan) en ga al vaker aan de hand wandelend zonder hoefschoenen naar buiten.

Misschien dat ik over een paar jaar wel een bitloos mennende, op blote voeten lopende shetlanderbezitter ben die ook nog eens haar kletsnatte paardje na een winterrit de wei in zet . Maar nu ben ik dat nog niet dus

Hmm maak het weer moeilijk geloof ik. Maar hoop dat ik toch begrepen wordt. Is beetje knullig opgesteld het bovenstaande eigenlijk, maar wel eerlijk vanuit mijn gedachtengang opgeschreven.

Groeten,
Ingrid