Esther schreef op dinsdag, 5 oktober 2004, 21:16:
> Het geeft helemaal niet als je bang bent om zonder bit te
> rijden, maar geef dan ook de angst in jezelf toe.
Ik heb me dat inderdaad wel eens afgevraagd, zeker ook nav vele voorgaande discussies hier op het forum omtrent het bit. Ben ik zelf niet bang om zonder bit te gaan rijden. Dus ik probeerde het eens en toen bleek dat Isabella zonder wel reageert, maar niet voldoende. Tuurlijk kan ik dit oefenen en wie weet gaat het nog lukken ook.
Maar toch, om ermee het verkeer in te gaan? Nee dat zou ik niet durven. Dus is het inderdaad mijn angst in dit geval. Maar als ik met angst moet gaan rijden, dan gaat het zeker fout. En als ik het zonder bit probeer en ik wordt aangereden omdat ik haar net niet op tijd kon laten stoppen voor die aanstormende auto waar ik plots geen voorrang van kreeg? Dus maw het bit werkt als een rem, denk je nu misschien ... ja eh bij mij wel in zo'n geval (icm stem en rem kar), maar geen rem tot de oren getrokken.
Maar dat is ook zo voor de hoefschoenen. Ik durf ook niet goed te gaan rijden zonder die dingen aan haar hoeven. Stel dat het weer fout gaat met die hoeven? Waar moet ik dan aankloppen?
Of met het dekentje zoals in een eerdere discussie. Moet ik inderdaad maar uitproberen wat het leiden kan en als ze weer gaat hoesten denken; ach kom probeer het nog een keer het kan toeval zijn? Dus ja ook hier krijgt ze een dekentje (let wel na een winterrit dus) op uit mijn angst, bang dat ze ziek wordt.
Maar ik geloof dat ik dat al vaker had gezegd en toegegeven dat veel dingen uit "angst" zijn zoals ik met mijn pony om ga. Ik heb niets aan een zieke pony. Daarbij is mijn angst niet geheel ongegrond vindt ik zelf, dat moet ik er wel specifiek bijzeggen.
Maak wekelijks een bijna botsing mee met medeweggebruikers die altijd haast hebben en je maar een vervelend obstakel op de weg vinden.
Heb veel hoefproblemen gehad en nu gaat het eindelijk sinds een aantal maanden goed en wil dat voorlopig even zo houden.
Heb een hoestende pony gehad nadat ik haar na een rit bezweet in de winterkou had gezet, dus in mijn ogen werkte dat ook niet.
Ontneemt het mijn angst door te gaan proberen tot hoever ik kan gaan? Misschien, maar momenteel probeer ik heel voorzichtig dingen uit. Dekentje gaat al niet meer op als het mooi rustig winterweer is na een rit, ben al paar keer met halstertje en mennend aan de hand (op de wei) aan het oefenen geweest (uit nieuwsgierigheid ook of het kan) en ga al vaker aan de hand wandelend zonder hoefschoenen naar buiten.
Misschien dat ik over een paar jaar wel een
bitloos mennende, op blote voeten lopende shetlanderbezitter ben die ook nog eens haar kletsnatte paardje na een winterrit de wei in zet
. Maar nu ben ik dat nog niet dus
Hmm maak het weer moeilijk geloof ik. Maar hoop dat ik toch begrepen wordt. Is beetje knullig opgesteld het bovenstaande eigenlijk, maar wel eerlijk vanuit mijn gedachtengang opgeschreven.
Groeten,
Ingrid
Warboel
