Nathalie Lagasse schreef op zondag 29 juni 2008, 9:12:
>
> Hum, lang geleden, ons dagboek.
> Intussen heb ik met Lolita ook eens met wortelschijfjes
> ze wel blijven doen. Voor degenen die nog dachten dat het met
> verveling te maken had. Dat wist ik zelf al lang, dat het dat
> niet was, ik let vanuit Parelli genoeg op de progressiviteit en
> zag het ook aan haar dat ze niet om nog meer vooruitgang vroeg.
Ik ben helemaal geen doorgewinterde clickeraar en van
Parelli heb ik helemaal geen verstand, maar als ik bv lees dat Lolita met clickeren na 10, 15 wortelschijfjes geen drive meer heeft, vind ik dat heel normaal, ik ervaar dat ook zo bij mijn paarden. 15 keer belonen betekent 15 keer een opdracht, hoe klein ook, goed volbrengen. Da's een hele drukte in dat koppie!
Ik vraag iets ('schop' of 'touch' of 'vast') tot het een keer of 2, 3 goed gaat en breid dan de opdracht uit, of breng een verandering aan: andere plaats, ander voorwerp, aanraken in de lucht ipv op de grond etc. Bij elkaar is dat dan iets van 3 minuten werk.
Dan ga ik verder met het andere paard, terwijl de eerste gaat nadenken. Je ziet dat ook gebeuren.
Zou ik doorgaan -ik heb gemerkt dat het zo werkt- dan dooft de drive langzaam uit. Niet uit desinteresse, maar omdat de concentratiecurve maar heel kort is en omdat het geestelijk gewoon heel inspannend is.
Warboel
