Nathalie Lagasse schreef op zondag 29 juni 2008, 10:10:

Cadiz is mentaal veel sneller dan Buck en altijd op zoek naar rottigheid, confrontatie, tis een straatschoffie. Hij blijft langer bij de les dan Buck omdat hij geestelijk anders in elkaar zit. Toch stop ik voordat hij zelf iets gaat toevoegen, het initiatief overnemen, het proces in de war sturen. Zo houd ik de regie: ik bepaal wanneer we ophouden.
Buck is moeilijker te motiveren, die heeft minder behoefte aan spritzigkeit, maar het vooruitzicht van voer windt hem wel enigszins op. Ik eindig bij hem dan ook altijd actief: met een stukje meerennen, paar passen achterwaarts, achterhand om en click beloning. Zodat zijn laatste associatie met het clickeren een actieve is.


Ik zou dan geen moeite doen om haar 'wakker' te krijgen, maar voor dat punt stoppen. Want dan is het hetzelfde als een jong kind, dat afgeleid is, iets uitleggen. Je kunt harder praten en het herhalen, maar het komt niet door.
Maar nogmaals, ik ben geen ervaren clickeraar. Ik kijk naar de reacties. Kakken ze in, dan moet IK iets veranderen. Stoppen, andere opdracht, paar dagen laten rusten.

Het kan ook zijn dat ze gewoon het hele clickerprincipe niet leuk vindt. Kan ook! Dat ze het een ingewikkelde manier van wortelen verkrijgen vindt. Op de clickertrainingdag waaraan ik meedeed was een fries die hetzelfde had. Hij haalde ahw zijn schouders op: als je me dat eten niet geeft bekijk je het maar. Het lukte niet om dat mentale triggerbare stukje te vinden.

Nee. Ze weten dat als ik bij de één sta met clicker en voer, dat de ander dan op afstand moet blijven. Dat ging eigenlijk vanzelf goed. Ook heb ik ze "ga weg" geleerd. (Ooit geintroduceerd als handige hulp voor naar binnen vallen met longeren). Je zorgt dat je focus heel zuiver op dat ene paard is, waarmee je iets gaat doen. Het is iets tussen jullie tweeën. Als de ander dan toch naderbij komt, stuur ík hem weg, zodat mijn paard het niet hoeft te doen en ongestoord blijft.

De basis zoals ik die in de cursus heb geleerd, is belonen als ie niet bij je komt schooien (bedelen). Misschien dat ze daarom het nut er ook niet van inzien.

Arabesk schreef op zondag 29 juni 2008, 19:00:


Nu begrijp ik wat er bedoeld wordt met een positief zelfbeeld.

Mariska Tuinier schreef op zondag 29 juni 2008, 23:54:


Ervaringen met insecten in poldergebied:
Ik woon in de buurt van Hoorn (nh), geen polder maar oud land. Het is erg open hier, tuinbouw, weiland en tarwe, weinig bos en het waait praktisch altijd. Ik ken in de omgeving geen enkel paard met zomereczeem, slechts 1 licht schurende fries die in een fruitbomenwei staat. Maar die heeft dit jaar nog geen tekenen vertoond. Je ziet hier weinig paarden met insectendekens staan. Mijn paarden hebben dit jaar nog niet eens een vliegending voor hun ogen nodig gehad, zo laag is de insectendruk.
Zelf krijg ik wel eens de schurft van die eeuwige wind, maar voor paarden is het perfect.

Piet schreef op maandag 30 juni 2008, 8:02:

Niets, het waait wel over.

Maria Delavega schreef op zondag 29 juni 2008, 22:24:


Wat is er precies veranderd tussen de de gediagnosticeerde hoeffbevangenheid en de situatie nu?
Gaf je eerst misschien geen takken? Staat ze nu in ander weiland, andere grassoort? Hoe kan het dat ze nu geen "eiwitten" meer krijgt, wat is er veranderd?

Realist schreef op maandag 30 juni 2008, 10:52:


Zo ken ik haar ook uit de tijd dat ikzelf actief was in de endurance. Vandaar dat ik de website hoofdschuddend lees. Er lijkt een saus van grootheidswaanzin overheen gegoten te zijn.

Verder heb je gelijk dat iedereen zijn eigen denkbeelden als zijnde "de enige echte waarheid" op het web kan slingeren. Daarbij kan taalkundige vaardigheid de informatie behoorlijk vertekenen. Maar het is aan de lezer om het er al dan niet mee eens te zijn en zijn eigen vraagtekens te plaatsen.

Ik word persoonlijk argwanend wanneer iemand zijn eigen briljantie moet ontlenen aan het afkraken van een ander. Dat is niet nobel, niet puur en doet af aan de geloofwaardigheid.

Realist schreef op maandag 30 juni 2008, 12:13:

@ Realist, mijn mening over het gevaar van eigen denkbeelden als zijnde "de enige echte waarheid" op het web slingeren, betreft élke website, dus ook PN. Maar ook Nevzorov, Anky en Wikipedia. Het is daarom van het grootste belang -als je iets voor waarheid wil aannemen- om de bronnen na te gaan en zelf dwarsverbanden te zoeken.

Ik neem iedereen die zijn eigen briljantie meent te moeten ontlenen aan het afkraken van een ander, met een korrel zout, dus ook de websites waarin dat voorkomt.

Arabesk schreef op dinsdag 1 juli 2008, 12:04:


De link doet het niet, ook niet met http en zo ervoor.

Christel Provaas schreef op dinsdag 1 juli 2008, 14:11:


Ik zie het al, het forumspook plakt er target en blank tussen. De preview laat het nl wel correct zien. Zo zou ie het moeten doen:

bitloos.nl/nieuw.htm" target=_blank>www.bitloos.nl/nieuw.htm

Christel Provaas schreef op zaterdag 28 juni 2008, 23:36:


Gisteren heb ik Bucks voorhoeven teruggeraspt tot in de witte lijn, dwz een fiksere afronding gemaakt. De witte lijn werd zichtbaar en toen zag ik dat de witte lijn van linksvoor wat rode vezeltjes had en rechtsvoor helemaal rood verkleurd was. Niet verbreed, dat niet. Maar de witte lijn hoort wit te zijn, niet rood.
Ik vraag mij af waardoor het komt gezien het ultraschrale dieet en de dagelijks verplichte beweging die hij krijgt.
Kan het dan een mechanische oorzaak hebben?
Rv is er 'erger' aan toe dan lv. Rv is het been dat hij altijd al zwaarder belast, net als ik mijn rechterarm. (Vandaar dat hij indertijd kreupel rv raakte, immers linksgebogen paard). Er wordt dus harder mee gestampt, meer op geleund, grager op gehangen. Met de wetenschap dat rv zijn dominante been is, zou dat kunnen wijzen op frustratie van de witte lijn JUIST door een mechanische oorzaak?
Of zou, wanneer de oorzaak iets stofwisselingsachtigs is, rv evengoed meer aangedaan kunnen zijn dan lv?
Weet iemand daar iets over te zeggen?

Voor alle duidelijkheid, hij loopt nog steeds goed. Er is geen probleem, ik wil het alleen weten en snappen.

Piet schreef op woensdag 2 juli 2008, 7:35:


Klopt. De previewsmurf is een kleine leugenaar!

Nils Vellinga schreef op dinsdag 1 juli 2008, 23:16:


Nee, ik heb niet veel ingekort nog. Ik ben gewoon eerder -hoe moet ik dat zeggen, verder terug in de hoef, naar achteren, richting de straal ahw) gaan raspen. Een lichte opzet gemaakt, zoals hoefsmeden dat noemen. Zodat hij gemakkelijker afrolt. Het afrolpunt iets verder terug gelegd. Daarbij werd de witte lijn 'schoongeraspt' en kon ik zien hoe die eruit zag. Daarvoor heb ik dat nooit gezien, omdat ik mijn afrol kleiner maakte en dus niet in het witte lijngebied kwam.


Ja, het is zeer zeker het laminaegebied. Je ziet precies waar het begint en ophoudt, je ziet de andere structuur duidelijk. Bij Buck is het ongepigmenteerde deel niet goed te onderscheiden, omdat hij witte hoeven heeft en het gepigmenteerde deel ook al ongepigmenteerd is. Dus de witte lijn is goed te onderscheiden.

Ik snap het, het lijkt hetzelfde. Dan vermoed ik inderdaad dat Bucks verbrede witte lijn (en ook de rode bloeduitstortingen) afkomstig zijn van het lopen op de rand hoefwand die ook nog eens iets te lang is. Voorlopig ga ik door met geleidelijk de toon inkorten en meer afronden. Nee nee niet te gek, hij moet goed blijven lopen. Ik plaats wel weer foto's.

Aafke schreef op woensdag 2 juli 2008, 12:18:

In welke holte bedoel je precies? Het zwilwratje zit toch hoog boven de voorknie? is de connectie met voet optillen dan nog wel duidelijk als je bovenaan het been iets friemelt?

Gewichtsverschuiving zoals Gudrun zegt, werkt idd soms wel goed. Ik had een net geimporteerde spanjaard die aan de grond bevroren stond. Vroeg ik een voet, dan zag ik hoe hij er juist meer gewicht op zette, zijn hoofd en hals boven het gevraagde been ging houden, het tegenovergestelde van wijken voor druk dus. Door met mijn schouder zijn schouder wat terug te duwen, bracht ik/hij dat gewicht weer naar het midden en was de uitgangspositie voor been optillen beter.
Ik heb er geen moeite mee om in dat geval druk te gebruiken.

Tips? Wat ook wel eens helpt, is eerst het andere voorbeen vragen. Vaak is zo'n bevroren paard zo gefocust op dat been wat aan de grond genageld moet blijven, dat hij zich daar niet van kan losmaken. Het andere voorbeen staat dan verrassend los, wordt makkelijk gegeven en uitbundig beloond.

Cadiz geeft zijn voeten nu goed, maar twijfelt wel als ik de volgorde verander. Vaker die volgorde veranderen dus en willekeurig zomaar 1 been vragen.
Ook vindt hij dat hij het niet kan wanneer hij opgezadeld staat, dit zie ik bij meer andalusiërs. Tilt hem op en zet hem bliksemsnel weer neer "het gaat niet hoor". Misschien spanning door de verstrakkende singel, het kost wat overredingskracht om hem uit te laten vinden dat hij heus niet omvalt, want dat ligt er m.i. aan ten grondslag.

Duppie schreef op woensdag 2 juli 2008, 13:08:


Ik heb interesse in Pre Alpin® ASPERO. Ik krijg de indruk dat dit het enige ruwvoer is dat niet tot brok is geperst (site is niet zo overzichtelijk). Momenteel voer ik Buck nl Grasmix, hoewel daar wat melasse in zit. Het is het minst slechte dat ik hier in de buurt kan vinden waar ik de Ursonne en Vite+sel in kan oplossen. Afhankelijk van hoe lang het goed blijft, wil ik aardig wat bestellen.

Huertecilla schreef op woensdag 2 juli 2008, 14:12:



Sterker nog: Ik heb het boek Hoefkunde Hoefbeslag (Prof. Dr. H. M. Kroon Rijksuniversiteit Utrecht en Dr. R. H. J. Gallandat Huet, kolonel, chef mil. vet. dienst b.d.) waarvan de 5e druk in 1953 uitkwam. !
Hierin staat: "Het hoefbeslag kan men uit een theoretisch oogpunt niet anders beschouwen dan als een kwaad; als een belemmering van de natuurlijke functies van de hoef. Uit een praktisch oogpunt is dit kwaad echter noodzakelijk en daarom zal men moeten trachten door een juiste vakkennis dit kwaad tot een minimum terug te brengen en ernaar moeten streven, bij het beslag, het hoefmechanisme zo min mogelijk hindernissen in de weg te leggen."