Nathalie Lagasse schreef op zondag 29 juni 2008, 9:12:


Ik ben helemaal geen doorgewinterde clickeraar en van Parelli heb ik helemaal geen verstand, maar als ik bv lees dat Lolita met clickeren na 10, 15 wortelschijfjes geen drive meer heeft, vind ik dat heel normaal, ik ervaar dat ook zo bij mijn paarden. 15 keer belonen betekent 15 keer een opdracht, hoe klein ook, goed volbrengen. Da's een hele drukte in dat koppie!
Ik vraag iets ('schop' of 'touch' of 'vast') tot het een keer of 2, 3 goed gaat en breid dan de opdracht uit, of breng een verandering aan: andere plaats, ander voorwerp, aanraken in de lucht ipv op de grond etc. Bij elkaar is dat dan iets van 3 minuten werk.
Dan ga ik verder met het andere paard, terwijl de eerste gaat nadenken. Je ziet dat ook gebeuren.
Zou ik doorgaan -ik heb gemerkt dat het zo werkt- dan dooft de drive langzaam uit. Niet uit desinteresse, maar omdat de concentratiecurve maar heel kort is en omdat het geestelijk gewoon heel inspannend is.

Realist schreef op vrijdag 27 juni 2008, 20:29:


Ik denk dat ik nergens geschreven heb dat het fout is de zool als referentiepunt voor een bekapping te gebruiken.
Als je de diepte van de straalgroeven in je bekappen zou betrekken zou je wellicht preciezer kunnen bepalen wat recht is, ( a la bv het werk van KC La Pierre) wat dan echter geenszins wil zeggen dat je daarmee niet moet voorkomen dat je de voet dan in een onnatuurlijke stand duwt.
Natuurlijk is de voetas belangrijk, als je daarmee bedoelt de as die dat paard van nature laat zien- of het moet misschien een veulentje van een half jaar zijn-
Niet zoals hoefsmeden menen de voeten van een paard elke drie maanden weer, een leven lang, "recht" te moeten zetten.
Verder en dat is niet eens persoonlijk, reageer ik niet meer .
Sinds het Jut en Jul verhaal, wat je als je veel meeleest moet kennen, heb ik iets tegen het gebruik van schuilnamen.



Piet

hoof issues are man made; not genetic

Christel Provaas schreef op zondag 29 juni 2008, 9:47:


Dat is weer een goede mogelijke verklaring... maar ik zie heel sterk het verschil met mijn twee andere paarden: Huppel en Cesar. Zij krijgen er niet zo snel genoeg van. Zeker Huppel niet, zij wil wel blijven verderdoen tot m'n hele voertas leeg is denk ik (doe ik nooit). Ik zou bij haar zelfs eigenlijk een duidelijk 'nu is het gedaan' signaal moeten inbouwen, want ze wordt bijna boos als we stoppen. Werd, want zelfs zonder signaal weet ze het nu wel, dat als ik stop ik niet om te kopen ben.

Drie minuten werken is nog best wel wat. Ik kan soms maar twee keer belonen en dan valt ze al stil. Lichte druk is dan wel voldoende om ze weer wakker te krijgen, maar: druk! (Ik vraag aan Lolita ook niet altijd geestelijk inspannende dingen, gebruik de voerbeloning niet alleen voor het aanleren van nieuwe dingen)

Als jij met de twee paarden zo werkt, dan heb je dus geen probleem om de tweede bij jullie weg te houden? Dat voordeel heb ik bij Lolita dan ook weer, zij zal Huppel of Cesar niet bij mij wegjagen als ze eerst zelf al iets gekregen heeft tenminste.

Christel Provaas schreef op zondag 29 juni 2008, 9:47:


Ik denk dat het inderdaad veel te maken heeft , met trainingsplannen en leerplatforms.
Om een alleenstaand gedrag te bereiken is een positief resultaat van 80 % genoeg. Daarna moet je naar een volgend stapje.
Daarom werken mijn cursisten precies getimed, een minuut per sessie, in het begin zelfs een halve minuut, evalueren dan. Dat allemaal binnen een trainingsperiode van hooguit een kwartier tot twintig minuten.
Piet

hoof issues are man made; not genetic