e m kraak schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 10:36:

Weet ook nog niet exact wat de cursus inhoudt hoor. Maar in ieder geval de communicatie met het paard en jezelf leren kennen staat centraal.

Ik kan de cursus met Isabella niet doen omdat ik geen vervoer heb. Die pony mag ik wel hebben. Is een hopeloos geval schijnt. Hij is ooit naar een NH-trainingscentrum geweest in het midden van het land geloof ik. Maar daar werd gezegd dat de pony ongeschikt is voor ieder gebruik. Hij spoort niet. Kan ik me bijna niet voorstellen omdat het een enorm lieve pony is, maar hij zit met zichzelf in de knoop. Is nu 6 jaar, welshje, maar gedraagt zich als een kleuter die niet wil leren. Hij doet het even goed, en dan ineens is zijn aandacht weg, afgeleid, wil hij weer spelen of dutten zeg maar. Maar niet meer werken. Dit is de laatste kans begrijp ik wel een beetje uit de verhalen van die man om te proberen hem "wat aan te leren". En het is echt een leuk beest. Zit geen kwaadheid in.

Het enige zweverig dat ik ga doen met het beest, is dat ik hem laat testen aan de hand van een pluk manen, op energiebanen en dat soort "ongein". Kijken of hij een "bach remedie" kan gebruiken. En dat vind die man dus niets. Maar ik krijg het onderzoek gratis aangeboden, dus ach waarom niet. Deze vrouw werkt weer nauw samen met die vrouw die de NH cursus gaat geven. Wie weet wat eruit komt. Ik ben zelf ook niet zo zweverig, maar ben wel benieuwd om eerlijk te zijn wat eruit komt.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 14:30:
Denk van wel.
Maar ik ga niet zover als jullie schrijven. Koop gewoon wat het goedkoopst is hoor dus meestal geen scharrelproducten. Kan mijn portemonnee niet aan. En de auto die we hebben is een leaseauto en zelf doe ik alles met de fiets.
Maar ik zal nooit een papiertje of rommeltje in de natuur gooien. Zelfs niet in een prullebak in het bos, maar neem het mee naar huis. Ik scheidt wel mijn afval (groen bij groen, glas bij glas enz.). Daar ga ik best ver in. Werk ook bij een Kringloopwinkel (haha).

Maar onze vissen zitten niet in een kom, maar in een vijver. Met waterval en wat schuilmogelijkheden. Onze konijnen hebben een ren van minimaal 8 m2. Kan altijd groter natuurlijk, maar goed. Hebben een etagewoning en mogelijkheden gaten te graven. Zitten bij en rondom Isabella (die ook 24/7 uur buiten staat).

En verder; ach ik vind de omgang met mensen nogal veranderd in de jaren dat ik bewuster met paarden om ben gegaan. Heb ook veel vaker medelijden met mensen die bepaalde dingen niet zien. Probeer ze er op te wijzen dat het anders kan. Maar kortzichtigheid is er bij de mens ingeslopen.

Groeten,
Ingrid

Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 15:31:


Eh die NIET was wat groot geschreven, was niet "lelijk" bedoeld, maar zo zou je er niet over heen lezen. Is weer het schriftelijke woord, tegen het gesproken. Eh ook niet duidelijk.

Hoe dan ook ik kan niet dat weekend, maar had ik in het verleden al aangegeven geloof ik. Ouders die op vakantie gaan en dus weer wat beesten erbij om voor te zorgen .

Maar ik wens jullie allen (die WEL komen ) een prettige dag cq weekend toe. En mooi weer, maar dat gaat geloof ik wel lukken met de laatste weersverwachting.

Groeten,
Ingrid

jo schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 15:35:

Tja dat hou je altijd denk ik. Vroeger hielden mijn grootouders alleen maar varkens voor de slacht. Gewoon om zelf te kunnen overleven. Maar toch hoor ik uit die verhalen dat die dieren het wel goed hadden tot het moment van slachten. Maar ook dat gebeurde diervriendelijk (tja wat is diervriendelijk). De kippen eigenlijk niet. Moet daar op een bepaalde manier nog altijd met een glimlach aan terugdenken, maar zal hier maar niet gaan schrijven hoe mijn vader de kippen slacht. Ik ken echter ook mensen die hun kip eerst bedankten voor het vlees en dan met een vlijmscherp mes de kop eraf doen.

Maar wat me wel enorm stoort, is dat ik een aantal km verderop iedere week langs een wei moet fietsen waar een kalfje staat, of wil staan beter gezegd, met een gebroken poot (of vergroeide). Hij kan niet lopen. Hij wordt nu vetgemest (is dus duidelijk voor de vreet), maar kan nu helemaal niet meer staan. Sinds enkele tijden ligt hij nu. Dat is zielig. Dat moest niet moeten mogen in Nederland. Dat vindt ik dus wel heel erg zoiets en fiets nu bewust ook om om dat niet meer te hoeven zien.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 15:54:

Nou ik zeg toch wel eens iets tegen die of gene hoor als ik vind dat ze het milieu vervuilen. Of bedoel je dit niet?
Voorbeeld. Ik hou de brandgang altijd schoon. Samen met mijn buurman. Echter achter ons wonen scholieren, goed voor veel rotzooi. Ze flikkeren letterlijk alles wat niet nodig is in de brandgang en wij maar ruimen. Nu is er nog een andere buurman bijgekomen die tot overmaat van ramp al zijn rotzooi die hij kwijt moet maar in de brandgang zet. Tja en wij ruimen het weer op om de simpele reden dat het ons stoort en dat we er niet door kunnen meestentijds. Echter nu zijn ze met scooters bezig en raakt de brandgang vervuild met olie en andere vieze paarse stinkvloeistof. En nu is voor mij de maat vol, want dat soort troep gaat dus zo de grond in. En daar heb ik dus wat van gezegd. Zonder resultaat overigens, want er werd wat schaapachtige gelachen en geroepen dat ze het van die "doos" moesten opruimen.
Maar toch, het werd wel opgeruimd (uiteindelijk, alleen voor hoelang).

Ik denk dat we dus een veel groter probleem hebben dan wel of niet vegetariër worden. De algehele verloedering van de maatschappij staat voorop. Al die lege flesjes en blikjes in de berm of het bos. Vooral ons bos hier vol met vuilniszakken en oude kapotte banken en tv's. Waarom toch mensen vraag ik me dan af. Je kunt het in onze gemeente gratis storten, sterker nog, ze komen het gratis aan huis ophalen. Maar nee, wel zo makkelijk, flikker het daar maar neer. Dat is mijn grootste ergernis op dit moment aan de "mensheid". Een paard laat tenminste in het bos niet meer rommel achter dan af en toe wat mest.

Groeten,
Ingrid

jo schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 16:27:

Ja maar ik vind zelf een stukje vlees wel lekker.

Geen paardenvlees, maar ach ik eet wel graag een frikandelletje.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 17:20:

Tja zo denken heel veel mensen er hier over.
Weet je dat de gemeente veel klachten krijgt over paardenmest op straat, fietspad en het bos?
Maar geen klachten over al die blikjes (cola, bier etc.), lege patatbakjes e.d.

Kun je nagaan waar een mens zich tegenwoordig aan ergert.

Ik erger mij op dit moment overigens bont en blauw aan die jeugd die hier weer met die brommers bezig is in de brandgang. Al 15 min. een hoop lawaai van gasgeven en niet vooruit gaan, hele tuin stinkt naar de walm. En wat doe je eraan??? Heb al ooit eens wat tegen ze gezegd en kreeg een hoop schunnige opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd wat ze allemaal wel niet met mij zouden willen gaan doen. Grrrrrrr. Inderdaad, opvoeding missen die lui. Maar ja, waar wat hebben die voor ouders .. .kennelijk van hetzelfde slag. Zijn ook van die jongens die even flink het gas opengooien als je daar met je paardje langskomt. Vinden ze leuk als het beest schrikt.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 17:21:

Ouwe kippen zijn taai Frans .
In de soep kan nog wel volgens mijn opa.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 17:36:

Soms let ik ineens wel op wat ik eet hoor. Maar zo'n frikandelletje is gewoon zo lekker he. Af en toe zo eens een keertje bij gebrek aan kooklust. Met uitjes en vette frietsaus en curry.

Hihihi.

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 19:12:

Ja goed idee. Ze zijn nog steeds bezig. Heb de raam open en inmiddels ook al binnen die vieze benzinedamp. Ik begin die lui te haten hoor. En dat is niet snel iets voor mij. En ze lezen vast dit forum niet.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Mocht onlangs op een fjord rijden bij mensen aan huis toen iemand die haar fjord daar gestald had hoorde dat ik niet meer op de manege reed en een rijpaardje zocht. Deze fjord werd niet vaak bereden, dus ik mocht wel eens een keertje langskomen.

Afijn wij naar de wei, beestje werd voor mij gepakt, vervolgens het zadel en borstels e.d. Al borstelend wel wat met het dier staan te praten, maar meer met die ander omdat we zoveel te vertellen hadden. Voor ik het wist zat ik erop en bedacht mij dat ik geeneens kennis had gemaakt met dit paardje.

He verdorie, hoe kon ik dat nou vergeten. Ik geloof dat die ander mij een beetje raar aan keek. Ze begreep het probleem niet. Ik ben blijven zitten hoor, al rijdend maak je ook wel kennis, maar ik doe dit normaal niet zo. Ik vraag Isabella ook altijd of ze mee gaat rijden (wacht geen antwoord af overigens, meestal komt ze toch wel gelopen en blijft braaf naast het tuigenrekje staan).

Maar toen bedacht ik mij dat het eigenlijk op de manege vroeger ook altijd zo was. Jij rijdt vandaag op die of die. Je ging naar de stal, pakte daar het gezadelde paard uit en steeg op. Of nog erger, je nam het paard over van je voorganger en je steeg op. Bij thuiskomst steeg je af en gaf het paard aan degene na je. Hoe kun je in zo'n geval nou leren om met een paard om te gaan?? Hoort kennismaken er niet gewoon bij?

Je plukt zelf toch ook niet een wildvreemd iemand van de straat om mee te gaan winkelen (gearmd)? En een paard in het wild gaat ook niet direct aan een vreemd paard staan te kroelen. Toch ook eerst even kijken wie wie is?

Heeft me aan het denken gezet hoor na die fjord. Vandaar ook dat ik dinsdag wat eerder naar de cursus ga om eerst even met Iwan kennis te maken voordat ik met hem aan een halster aan die cursus deel ga nemen.

Groeten,
Ingrid

Isabella moet zelf maar zien waar ze gaat staan. Nabij bomen ontkomt ze bijna niet aan, maar meestal gaat ze echt onder de dennen staan. Ze kan ook in de stal staan. Maar doet ze meestal niet, zeker niet bij onweer.
Wel zet ik, als het even kan, de stroom af. Heb ooit bij de buren de bliksem op de draad zien slaan en die rolde als een vuurbal over de draad heen. Was niet leuk om te zien.

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 21:29:

Ja, vroeger aten wij veel konijn. In een klein hokje die dingen vetmesten en dan opeten. Totdat mijn broertje en ik vonden dat die 2 die toen in het hok zaten (we werden wat ouder) een naam moesten krijgen. Eentje van hem en eentje van mij. En toen waren ze op een dag weg ... in de pan. Wij waren echt zo boos dat we (de familie) daarna werkelijk nooit meer konijn hebben gegeten.
En de volgende konijnen; die kregen een ruime buitenren met verdieping en mogelijkheid voor ons om erbij te gaan zitten en te knuffelen. Maar opeten? Nee dat niet meer. Dus dat van die naam dat klopt.

Weet nog dat een collega van mij een paar jaar geleden eens een koe hadden. Berta hadden ze haar genoemd. Was voor de slacht. Maar toen pa Berta wilde gaan slachten gingen de kinderen (al dik in de 20/30) er voor staan; niet ons Berta pap; neem maar een andere !!!

Groeten,
Ingrid