elsbeth flipsen schreef op maandag, 3 mei 2004, 23:23:


Leuk dat je dit vraagt: Een artikel hierover zit in de planning.

In het kort: Wij proberen de situatie zo gezond en natuurlijk mogelijk voor het paard te houden. Wat bemesting betreft zijn er drie opties:
1) Geen bemesting. Dit betekent een grote kans op ongewenste onkruiden zoals het jacobs kruiskruid. Tevens geeft dit een grotere kans op hoefbevangenheid, etc.
2) Bemesting met mest van veehouderijen. Nadeel is dat je niet precies weet wat je mest, en dat er veel stoffen inzitten (antibiotica, koper) die je eigelijk niet op je land wil hebben.
3) Bemesting met kunstmest. Voordeel is dat je precies de stoffen toevoegt die je gras nodig heeft en dat je precies kunt doseren.

Wij kiezen dan ook voor optie 3, mede op aanraden van het grootste biologische centrum van Nederland.

Onkruidbestrijding: Door gericht te bemesten krijgt het gras meer kans en bestrijd je eigenlijk al onkruid. Wat er over blijft is natuurlijk gebonden aan de grondsoort, op onze veengrond groeit veel boterbloem en ridderzuring.

De wei hebben we in percelen opgedeeld, direct nadat de paarden een perceel hebben kaalgegeten (waarbij ze het onkruid hebben laten staan) laat ik er schapen over lopen. Die eten dan noodgedwongen het onkruid op, en tevens ontwormen ze het land omdat de paardenwormen dood gaan in de maag van het schaap.

Eventueel overgebleven ridderzuring bestrijd ik door ze individueel te besproeien met groeistof (MCPP), een plantenhormoon dat de plant aanzet tot groeien waardoor hij zich kapotgroeit. Voor gras en andere gewassen heeft dit hormoon geen effect en eenmaal in de bodem wordt het razendsnel afgebroken.

Groeten,
Frans