Michiel schreef op zondag 25 december 2005, 12:56:
Wat men doorgaans
> verdriet noemt zijn gedachtes die het oude weer terug willen
> hebben en omdat dit niet gaat, wordt de machteloosheid en woede
> gevoelt. Veel liever heb ik gedachtes die het oude eren. Simpel
> en tevreden.
>
Een paar weken geleden ging mijn paardje opeens liggen nadat hij me had staan kopje-wrijven dat ik bijna omviel. Het leek op koliek en de veearts was er binnen tien minuten bij, maar toen was mijn paard al in zo een hartverzaking dat hij letterlijk in zijn eigen vocht verdronk en een spuitje de enige uitweg was. We waren 25 jaar samen geweest.
Ik schrijf dit omdat ik je wil bedanken voor je woorden, die me echt getroost hebben.
Mary
Warboel
