marjolijn schreef op vrijdag 25 november 2005, 18:22:
> Frans Veldman schreef op vrijdag 25 november 2005, 17:33:
>> Oh, we vullen gewoon de asiels?
>
> Okay, we gaan gewoon door...
> Nee.
Ok. Het punt dat ik wilde maken ging er om dat áls je een paard redt, dat dit in principe betekent dat een ander paard ergens "teveel" overblijft en dus naar de slacht moet.
En dat was geschreven als reactie op jose. Dat paardjes redden alleen maar zin heeft als je dat paard werkelijk goede huisvesting weet te bieden. Dat een paard redden om het vervolgens op stal te zetten eigenlijk geen redden is.
>> Iedere dag 70 paarden erbij...
>
> ....miljoenen kippen, varkens... etc. etc. Mijn god, ik wou dat
> ik daar iets op kon verzinnen.
Ik ook. Egon's suggestie was zo gek nog niet. Met minder mensen minder problemen. Typisch een geval waar minder beter is.
> Nee dus. Weer die leesbril erbij. Weer ff terug.
> ff naar dat andere eindje. ff die parelliënde veulenskwekende
> ruitertjes onderdrukken.... eh.... anticonceptie zeg maar....
Ja, maar hoe? Verschuilen achter leiders zie je niet zo zitten, dus hoe moeten we dán voor elkaar krijgen dat mensen minder veulentjes fokken?
> Voor wat betreft alle dieren. En zeker zolang kerk en staat nog
> steeds niet echt gescheiden zijn.
> Maar dat ontslaat niemand van persoonlijke
> verantwoordelijkheid. Het verschuilen achter leiders is een van
> de meest irritante gewoontes van veel mensen.
Ze hebben wel de macht. Dat hebben we geweten tijdens die MKZ-toestanden, en dat is het moment waarop ik de krant heb opgezegd, geen TV meer heb, etc. Dat is ook het moment geweest waarop deze website zo ongeveer begon, waarmee we hopelijk de paarden díe er zijn een wat beter leven kunnen laten krijgen.
> Ik kan alleen maar hopen dat als jij of ik ooit door
> omstandigheden in desperate staat aan iemands deur kloppen, de
> persoon die opendoet niet al te grootse afwegingen gaat maken
> alvorens ons binnen te laten.
Tsja, als er dan een rij van honderd man staat, ga jij dan vooraan staan?
Probleem is dat er niet genoeg plek is. Da's bij paarden ook zo. Het eerste paard dat we bij de slager zagen wilden we redden. Daarna zagen we dat er een hele rij stond en dan ga je afwegingen maken... Daarna realiseer je je dat er nog veel meer slagers zijn, en dan kun je niet anders dan kritisch worden wie je gaat redden, en wat voor leven je die kunt bieden.
Maar enfin, we doen allemaal ons best. De een op een andere manier dan de ander.
Groeten,
Frans