Karen, jij schreef in nr. 3526 (is al weer een stukje terug) een uitgebreid stuk over zomereczeem. Je deed ook verslag over het boekje van Marielle de Vries. In het eindstuk benoem je het voeren van brandnetels (veel!). Wat wordt daar mee bedoeld? Moet je er een soort thee van maken of ze gewoon voeren, en wat is veel, wordt er door Marielle over specifieke hoeveelheden gesproken. Verder een goeie verhandeling van je over het zomereczeemgebeuren.
Groetjes Henny

Marianne schreef op maandag, 5 april 2004, 14:32:


Hoi Marianne,
Ik voer al jaren brandnetels aan de paarden. Meestal trek ik er een soort thee van maar dan gelijk een soeppan vol, hi hi
Ik heb er hele goeie ervaringen mee. Alleen de hoeveelheid wist ik nooit zo precies, dus dat was een gevoelskwestie. Ik ben er mee begonnen omdat onze Fjordenmerrie brokkelhoeven had, dat hielp, maar de vacht verbeterde ook. Maar het allermooiste; de hele conditie verbeterde. Ik reed in die tijd veel lange afstandswedstrijden en Vinni verrekte het om na de rit te drinken, zelfs een half uur na binnenkomst soms nog niet. Dus nam ik op een gegeven moment brandnetelsoep mee, en dat ging er vlot in na een rit. In die tijd las ik een artikeltje van deze of gene dat brandnetels bevorderlijk zouden zijn voor toename van rode bloedlichaampjes in zowel het menselijk als dierlijk lichaam, en dus een grotere zuurstofopname. Topsporters doen daar speciale hoogtetrainingen voor, om toch maar meer zuurstofopname in het lichaam te krijgen. Het grappige was dat met die wedstrijden onze beide Fjorden onvermoeibaar leken. Zelfs hartje zomer, 32 graden C stoomden ze maar door terwijl de andere paarden het nauwelijks aankonden. Aangezien onze paarden nagenoeg elke wedstrijd 1 en 2 werden(sorry, klinkt zo opschepperig maar is niet de bedoeling) werd er al gesuggereerd dat ik aan doping zou doen. Dus zei ik dan, tja doping? mijn paarden krijgen dagelijks brandnetelsoep en ze schijnen er wel meer kracht van te krijgen. Eerlijk iedereen ging in een deuk, en verklaarde me krats voor gek. Dierenartsen idem.
Af en toe zie ik nog wel eens uitslagen van een endurancewedstrijd, en als ik dan de tijden zie heb ik dikke lol. Bijv. een lange afstandswedstrijd van 35km. over de Hoge Veluwe, die is zwaar maar de winnaars zijn gemiddeld een 25 min. langzamer dan onze Vinni zo'n 10 jaar geleden en toen was het tropisch warm. Brandnetels staan bekend om hun sterk ontgiftende werking en hoog ijzergehalte. Vooral nu in het voorjaar kun je ze prima plukken en event, ook drogen voor extra in de winter. Ik heb afgelopen zomer op een natuurveldje hier in de buurt geregeld div. planten en kruiden geplukt en gedroogd. Daar krijgen ze nu steeds een handvol van, vinden ze heerlijk. Ik heb bij ons op het erf speciaal een paar grote pollen brandnetels staan waar ik dagelijks van pluk. Weet ik zeker dat er geen troep op zit.
Groetjes Henny

elsbeth flipsen schreef op maandag, 5 april 2004, 16:23:


Hoi Elsbeth,
Grrr, bij het lezen van je verhaal gaan bij mij alle nekharen al overeind staan. Vreselijk. Hoe oud was die "miep" eigenlijk? Die typjes heb ik helaas wat te vaak bij mij in de les gehad en die kregen van mij dan ook ongezouten de waarheid te horen. Arme paarden die met dit soort opgezadeld zitten. Letterlijk en figuurlijk. Ik heb nl. jarenlang les gegeven op div. maneges en dan kreeg je ze wel in de les met een uitgestreken kop, zo van ik rij al een paar jaar dus..."jij kunt me niets meer leren, ik weet het allemaal al". Maar oh wee als ze dan al niet eens wisten hoe ze de teugels moesten vasthouden of moeite hadden met doorzitten, dan wist ik al hoe laat het was. Laat ik nou net die les, van plan zijn zitles te geven, zonder beugels en dan ook nog een stukje lichtrijden, teugels in een knoop en los over de schoft hangend. "De miepen" wisten niet waar ze blijven moesten, en gingen dan meestal af als een gieter bij de rest van de groep. Ik had ze meestal vrij snel tam. Elsbeth ik hoop dat je buurmeisje snel op andere gedachten komt, want als de pony vervelend gaat doen door ondeskundig handelen van haar of de miep, dan deugd uiteraard de pony niet en dat soort dingen
kan ik al helemaal niet uitstaan. Maar Elsbeth wat knap van je dat je er nog rustig bij weg kon lopen, ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als ik in je schoenen had gestaan. Ik heb helaas een ietsje pietsje te groot rechtvaardigheidsgevoel en helemaal als het dieren betreft.
Groetjes Henny

Piet schreef op dinsdag, 6 april 2004, 7:53:


Hoi Piet,
Ik heb net zo'n hondenprobleem achter de rug. Wij hebben 2 jaar geleden een Hollanse herder van 8 maand uit het asiel gehaald. Ontzettend lieve hond maar ook erg nerveus. In eerste instantie leek dat bij te draaien maar uiteindelijk werd ze toch steeds nerveuzer,ADHD gedrag. Ze was nooit agressief naar de paarden,maar begon er op een gegeven moment toch om heen te cirkelen. Drijven he zoals vroeger bij de schaapskuddes. Dat begon een kick te worden. Los op het erf kon niet meer, want het was een streep naar de paarden. Ze heeft een keer een gigantische klap gehad en vloog werkelijk meters door de lucht , de voorpoot bungelde er helemaal los bij, maar niets van geleerd. Het werd elke keer gekker, want je kreeg haar gewoon niet te pakken. Ik had een gedrag en gehoorzaamheidscursus met haar gedaan en daar scoorde ze erg hoog. Ze stond prima onder appel. Behalve als ze achter de paarden aan ging. Er ging een knop om en de hond werd onbereikbaar. Onze paarden kreeg ze niet zo gauw op de kast dus bij het cirkelen begon ze toen op een gegeven moment maar te happen in de neus of de kogels. We hebben van alles geprobeerd. De herder had geen ontzag meer voor stroomdraad, iemand die met politiehonden traint heeft geholpen met een stroomband, maar het euvel ging van kwaad tot erger, je houdt je hart vast voor de paarden. Wij hielden het wel in de gaten dat ze niet los kwam op het erf, maar ja dan krijg je bijv. bezoek, deur niet goed dicht doen en BINGO de dame ontsnapte weer.
Het stuit mij uberhaupt al tegen de borst als een hond niet gewoon gezellig bij je op het erf kan loslopen, maar affijn. Alles geprobeerd. Tweemaal een officieel gedragstherapeut erbij gehad, Half jaar lang op de Bach Bloesem gehad, medicatie van de dierenarts, niets hielp. Ze zette net als jouw teef ook overal geurvlagen uit, alleen was onze hond allesbehalve dominant. Zij was juist ontzettend bang en onzeker.
Twee maand geleden ontsnapte ze weer. Ze heeft 3kwartier achter de paarden aan gezeten. We kregen de paarden noch de hond in handen. Hond heeft 2 flinke klappen gehad van de paarden maar het hielp niets, eindelijk kregen we de paarden te pakken, en de hond zag er uit alsof ze hondsdol was. Zat helemaal verdwaasd te kijken en had centimeters dik schuim op d'r bekkie staan. We hebben haar de zelfde middag nog laten inslapen. Voorheen hadden we een Golden retriever, nooit een probleem gehad met de paarden. Onlangs hebben we weer een jonge Golden opgehaald en ook deze kan gewoon los op het erf. Sjouwt gezellig tussen de paarden door als ik ze aan het verzorgen ben, maar vervelend doen, helemaal niet. Hij vind ze wel interessant maar daar blijft het bij. Ik denk ook inderdaad dat Karen jou het beste adviseren kan maar ik heb dus een hele slechte ervaring met een herder en paarden achter de rug.
Groetjes Henny

Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 6 april 2004, 9:29:


Hoi Ilona,
Ik heb een geluk, onze paarden hebben er niets aan over gehouden en zijn gelukkig niet bang geworden voor honden.
Het beroerdste van dit verhaal is, dat het de aanhaligste hond was die we ooit hebben gehad. En in het begin was er ook niets loos tussen haar en de paarden. Als ik na een rit van mijn zadel stapte sprong de hond erop en zat heerlijk om zich heen te kijken, alsof ze dit al jaren deed. Het enige wat ze vanaf het begin deed was om ons en de paarden cirkelen om alles bijeen te houden, zeg maar. Net als border collies doen. Maar van vroeger uit deed een hollandse herder dit schapenwerk ook, dus dat is niet zo vreemd.Het probleem is denk ik ontstaan doordat ik zulke nuchtere paarden heb, die zich niet zo snel door haar lieten gek maken. Het gewone" cirkelen" van de hond liet ze koud. Pas toen hond naar ze begon te happen kreeg ze de boel in beweging en werd ze dus min of meer beloond. En dan wordt het een kick.
Als ik met de hond in het bos ging wandelen, zij dus rennen, want ze bulkte van energie, dan liep je continue om je heen te spieken, want stel je voor dat er net uit een zijpad een ruiter komt, dan is de ellende niet te overzien, dus grote stukken moest ze op een gegeven moment buiten ook al aan de riem. Ik vind dat je met een hond buiten ook verantwoord bezig moet zijn richting andere ruiters of menners, want menig paard heeft er problemen mee.

Zo is een goede vriendin van mij een half jaar geleden op het nippertje aan de dood ontsnapt, toen ze na een buitenrit al weer vlak bij huis was. Daar liep een man met een onaangelijnde rotweiler. Die hond begint vervelend te doen tegen haar paard, die op zijn beurt wat ibbelig word. Het paard kende trouwens honden en deed eerder nooit moeilijk. Affijn zij vraagt netjes of die man zijn hond bij zich wil houden en die weigert. Zegt ijskoud dat hij het recht heeft om zijn hond daar los te laten lopen. Vervolgens begint de hond het paard aan te vallen, paard schrikt, krijgt paniek, gaat er van tussen en zij knalt op het asfalt.Ze is buiten bewustzijn geraakt en heeft behoorlijk wat ernstige blessures opgelopen. Terwijl het ambulancepersoneel met haar bezig was is die vent gewoon blijven kijken want hij was nog nieuwsgierig ook. Het is werkelijk kantje boord geweest of ze het zou halen en of ze nog weer zou kunnen lopen. Dat is gelukkig weer redelijk goed gekomen. Toen is het heel lang de vraag geweest of ze ooit weer op een paard kon zitten. Ze is nog steeds aan het revalideren maar heeft inmiddels weer even op haar paard gezeten. Toch durft ze niet meer met hem naar buiten. Haar paard heeft dus nu wel angst voor honden er aan over gehouden.Ze is op zoek naar een brave Haflinger, Fjord, Tinker oid. voor erbij,wat ook buiten ontzettend braaf is, als er iemand van jullie eens wat weet?

Inmiddels loopt er een rechtszaak tegen de hondeneigenaar, want er zijn gelukkig twee getuigen die hebben kunnen bevestigen dat echt puur de hond en eigenaar debet waren aan dit ongeluk, bovendien heeft diezelfde hond een week later een ander paard in hetzelfde bos lastiggevallen. Ook toen verrekte de eigenaar het om hem aan de riem te doen. Het is toch niet te geloven he, hoe onverantwoordelijk sommige mensen met hun dier en anderen kunnen omgaan.
Groetjes Henny