Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 6 april 2004, 9:29:


Hoi Ilona,
Ik heb een geluk, onze paarden hebben er niets aan over gehouden en zijn gelukkig niet bang geworden voor honden.
Het beroerdste van dit verhaal is, dat het de aanhaligste hond was die we ooit hebben gehad. En in het begin was er ook niets loos tussen haar en de paarden. Als ik na een rit van mijn zadel stapte sprong de hond erop en zat heerlijk om zich heen te kijken, alsof ze dit al jaren deed. Het enige wat ze vanaf het begin deed was om ons en de paarden cirkelen om alles bijeen te houden, zeg maar. Net als border collies doen. Maar van vroeger uit deed een hollandse herder dit schapenwerk ook, dus dat is niet zo vreemd.Het probleem is denk ik ontstaan doordat ik zulke nuchtere paarden heb, die zich niet zo snel door haar lieten gek maken. Het gewone" cirkelen" van de hond liet ze koud. Pas toen hond naar ze begon te happen kreeg ze de boel in beweging en werd ze dus min of meer beloond. En dan wordt het een kick.
Als ik met de hond in het bos ging wandelen, zij dus rennen, want ze bulkte van energie, dan liep je continue om je heen te spieken, want stel je voor dat er net uit een zijpad een ruiter komt, dan is de ellende niet te overzien, dus grote stukken moest ze op een gegeven moment buiten ook al aan de riem. Ik vind dat je met een hond buiten ook verantwoord bezig moet zijn richting andere ruiters of menners, want menig paard heeft er problemen mee.

Zo is een goede vriendin van mij een half jaar geleden op het nippertje aan de dood ontsnapt, toen ze na een buitenrit al weer vlak bij huis was. Daar liep een man met een onaangelijnde rotweiler. Die hond begint vervelend te doen tegen haar paard, die op zijn beurt wat ibbelig word. Het paard kende trouwens honden en deed eerder nooit moeilijk. Affijn zij vraagt netjes of die man zijn hond bij zich wil houden en die weigert. Zegt ijskoud dat hij het recht heeft om zijn hond daar los te laten lopen. Vervolgens begint de hond het paard aan te vallen, paard schrikt, krijgt paniek, gaat er van tussen en zij knalt op het asfalt.Ze is buiten bewustzijn geraakt en heeft behoorlijk wat ernstige blessures opgelopen. Terwijl het ambulancepersoneel met haar bezig was is die vent gewoon blijven kijken want hij was nog nieuwsgierig ook. Het is werkelijk kantje boord geweest of ze het zou halen en of ze nog weer zou kunnen lopen. Dat is gelukkig weer redelijk goed gekomen. Toen is het heel lang de vraag geweest of ze ooit weer op een paard kon zitten. Ze is nog steeds aan het revalideren maar heeft inmiddels weer even op haar paard gezeten. Toch durft ze niet meer met hem naar buiten. Haar paard heeft dus nu wel angst voor honden er aan over gehouden.Ze is op zoek naar een brave Haflinger, Fjord, Tinker oid. voor erbij,wat ook buiten ontzettend braaf is, als er iemand van jullie eens wat weet?

Inmiddels loopt er een rechtszaak tegen de hondeneigenaar, want er zijn gelukkig twee getuigen die hebben kunnen bevestigen dat echt puur de hond en eigenaar debet waren aan dit ongeluk, bovendien heeft diezelfde hond een week later een ander paard in hetzelfde bos lastiggevallen. Ook toen verrekte de eigenaar het om hem aan de riem te doen. Het is toch niet te geloven he, hoe onverantwoordelijk sommige mensen met hun dier en anderen kunnen omgaan.
Groetjes Henny

henny wittenaar schreef op dinsdag, 6 april 2004, 10:47:

Hoi Henny,
Als eerste vind ik het ook heel erg voor je dat je het besluit van inslapen hebt moeten nemen. Dat is geen gemakkelijke keus lijkt me zo.

Verder ben ik het met bovenstaande eens. Een hondeneigenaar moet zich ook aan bepaalde gedragsregels houden. Er was laatst een discussie op de yahoolijst. Ik ben erg tegen die "loslopende, niet onder appel staande" honden in het bos. Dat omdat Isabella er gewoon bang voor is. Ze is ooit gebeten dus. En daarbij is ze niet zo groot, dus menig grote hond komt al heel dicht bij haar schofthoogte.
Ze begrijpt niets van honden. Ze is er niet mee opgegroeid, ze is voor het eerst in aanraking met honden gekomen bij ons en werd toen ook direct gebeten door die herder.

Ik weet ook wel dat het bijna altijd de schuld van de eigenaar is. Ze staan er of niet bij stil, of ze zijn gewoon te laks om het te begrijpen.

Onze probleem is gewoon dat Isabella zich wil omdraaien om die blaffende hond in de gaten te houden. Ik las op Yahoo dus ook van dat laten cirkelen of hier je paard op de hond afsturen. Ja als je erop zit ben je wendbaar, met met een kar gaat dat niet. En als je dan een paardje hebt dat in paniek raakt omdat ze die blaffende haarbal kwijt is en zich wil gaan omdraaien in het tuig, dan heb je toch een probleem.

Mijn man stapt dan ook altijd snel af om die hond weg te jagen. Meestal wordt dat niet in dank afgenomen overigens, want die hond deed toch niets. Nee, hij maakte alleen die pony overstuur en ik wil gewoon geen ongelukken.
Wat jij vertelde over je vriendin is toch vreselijk. Dat dit kan en dat die man daar gewoon bij blijft staan te kijken. Dat is gewoon asociaal vind ik hoor. Ik hoop dat hij de rechtszaak verliest.

Groeten,
Ingrid