jose schreef op zaterdag 25 februari 2006, 11:58:
> Met alles geldt hier: meten = weten. Meet dat dan eens wat de
> reactie van je paard op het touwhalster is?
Doe maar.
> Ja de teugels aan het touwhalster hangen los door, maar het
> gewicht van het touw komt daarmee wel bijna volledig op de
> neusbrug van je paard.
En dat weegt me toch wat!
> En omdat dat alleen bot is zoals Frans zegt, dat doet geen
> pijn? Waarom reageren paarden daar dan uitermate gevoelig op?
Ik heb nog geen paard gezien dat daar uitermate gevoelig op reageert.
> De ors = stoppen methoden gaat uit van het inbuigen van de hals
> van je paard. Waarom? Omdat je zo zijn snelheid wilt breken.
Daar gaan we weer. Nog maar weer eens een keer: JE PAARD STOPT VOOR HIJ ZIJN HALS INBUIGT.
Ik ga verder pas weer reageren als blijkt uit je reacties dat het door is gedrongen dat:
a) Je de ORS bij stilstand oefent (dat lijkt er inmiddels in te zitten).
b) Het paard stopt in anticipatie van het "hals buigen". Tegen de tijd dat het paard zijn hals buigt staat hij al lang en breed stil.
> Maar waarom dan niet iets aanleren waarmee je paard niet
> gewongen wordt te stoppen
Paard wordt dus niet gedwongen.
> en waarmee je niet kan uitsluiten dat
> je paard een opsodemieter krijgt op peesplaten, gewrichten,
> banden etc?
Er is geen enkele reden om aan te nemen dat dat zo is, want het paard stopt vrijwillig. Eventueel volledig op de achterhand, met de voorbenen in de lucht.
Afgezien van het feit dat dit in een NOODsituatie totaal niet relevant is. En al helemaal afgezien van het feit dat dit niet bij een bit niet anders is.
> Ik zou hier graag verhalen horen van de echte noodsituaties
> waarin een paard goed op de ors reageert.
Ik heb die al eens beschreven, staat wel ergens in het archief.
> Ja, we hebben hier
> een gehad waarmee een paard op de kop sloeg. Tja, en die was
> dan inenen niet goed aangeleerd en niet goed genoeg geoefend.
Niet "inenen", want een paard dat vrijwillig stopt slaat niet over de kop. De crux van de ORS is dat je paard ZELF stopt.
> Vertel me eens, hoe weet je wanneer je het goed gedaan hebt en
> wanneer genoeg geoefend?
Zodra het paard op de rem gaat en DAARNA pas zijn nek buigt. Na het talloze malen oefenen bij stilstand kun je dat uiterst eenvoudig checken. Lukt dat nog niet, dan moet je verder oefenen.
> Voor Nick, hier is mijn super alternatief voor de ORS:
>
> Ga alle energie en moeite stoppen in de reflex Ho = stoppen.
>
> Oefen je helemaal gek met het woordje ho en vraag de reactie
> stoppen van je paard. Waar dan ook, er naast, er achter er op:
>
> Ho = stoppen = ..... klik, wortel
Zoals iedereen WEET of op zijn minst kan vermoeden, zal een op de vlucht zijnd paard niet stoppen omdat ie in de berm een wortel ziet liggen. Eten is beslist geen motivatie om je vermeende achtervolgers te vergeten.
> Waarom zou dit aangeleerd gedrag minder betrouwbaar zijn dan de
> ors?
Hint: Misschien heeft eeuwenlange evolutie ervoor gezorgd dat het paard wel wil afremmen voor een naderende bocht, maar niet voor een sappig worteltje. Heeft alles te maken met de kans op overleven. Tijdens een achtervolging is een worteltje niet relevant, een naderende bocht wel.
> En nu schrijven jullie maar door dat ik het allemaal niet
> begrijp, dat ik het allemaal doe om de sfeer te verzieken, dat
> ik maar wat zit te zwammen.
Als zovelen dat denken, zou dat niet iets zeggen?
> Ga nadenken en ga het meten, dan weet je het ipv je maar gewoon
> aan je heilige huisjes vast te klampen.
Volgens mij is een bit meer een heilig huisje dan een halster. De ORS is niet ontstaan vanuit een traditie. De ORS is niet zo bekend geworden omdat Anky hem toepast. De ORS is vooral bekend geworden omdat... het WERKT!
Waar gaat de discussie over? Er is toch niemand die serieus denkt dat een paard nooit op hol kan slaan met een bit? Het bit werkt dus sowieso niet. Het alternatief KAN werken, en of dat zo is ontdek je wanneer je hier serieus mee aan de slag gaat.
Frans
Warboel
