jose schreef op zaterdag 25 februari 2006, 11:58:


Doe maar.


En dat weegt me toch wat!


Ik heb nog geen paard gezien dat daar uitermate gevoelig op reageert.


Daar gaan we weer. Nog maar weer eens een keer: JE PAARD STOPT VOOR HIJ ZIJN HALS INBUIGT.

Ik ga verder pas weer reageren als blijkt uit je reacties dat het door is gedrongen dat:
a) Je de ORS bij stilstand oefent (dat lijkt er inmiddels in te zitten).
b) Het paard stopt in anticipatie van het "hals buigen". Tegen de tijd dat het paard zijn hals buigt staat hij al lang en breed stil.


Paard wordt dus niet gedwongen.


Er is geen enkele reden om aan te nemen dat dat zo is, want het paard stopt vrijwillig. Eventueel volledig op de achterhand, met de voorbenen in de lucht.
Afgezien van het feit dat dit in een NOODsituatie totaal niet relevant is. En al helemaal afgezien van het feit dat dit niet bij een bit niet anders is.


Ik heb die al eens beschreven, staat wel ergens in het archief.


Niet "inenen", want een paard dat vrijwillig stopt slaat niet over de kop. De crux van de ORS is dat je paard ZELF stopt.


Zodra het paard op de rem gaat en DAARNA pas zijn nek buigt. Na het talloze malen oefenen bij stilstand kun je dat uiterst eenvoudig checken. Lukt dat nog niet, dan moet je verder oefenen.


Zoals iedereen WEET of op zijn minst kan vermoeden, zal een op de vlucht zijnd paard niet stoppen omdat ie in de berm een wortel ziet liggen. Eten is beslist geen motivatie om je vermeende achtervolgers te vergeten.


Hint: Misschien heeft eeuwenlange evolutie ervoor gezorgd dat het paard wel wil afremmen voor een naderende bocht, maar niet voor een sappig worteltje. Heeft alles te maken met de kans op overleven. Tijdens een achtervolging is een worteltje niet relevant, een naderende bocht wel.


Als zovelen dat denken, zou dat niet iets zeggen?


Volgens mij is een bit meer een heilig huisje dan een halster. De ORS is niet ontstaan vanuit een traditie. De ORS is niet zo bekend geworden omdat Anky hem toepast. De ORS is vooral bekend geworden omdat... het WERKT!

Waar gaat de discussie over? Er is toch niemand die serieus denkt dat een paard nooit op hol kan slaan met een bit? Het bit werkt dus sowieso niet. Het alternatief KAN werken, en of dat zo is ontdek je wanneer je hier serieus mee aan de slag gaat.

Frans

jose schreef op zaterdag 25 februari 2006, 12:29:


Tja, misschien ter verduidelijking:
Ik gebruik geen touwhalsters. Altans niet in mijn lessen.
Wel als ik zelf rijd, maar in de lessen vind ik ze niet praktisch.
In de eerste plaats kunnen de meeste lessers ze niet fatsoenlijk aankrijgen en als je nog met onrustige handen rijdt (wat de meeste beginners hier doen) zwabbert het als een gek om het hoofd van het paard en dat geeft veel ruis.
Ik gebruik nog steeds de side-pulls in de lessen, niet te los, maar zeker niet te strak, zodat ze niet kunnen verschuiven of zwabberen.
Ja, van dik en breed leer, zodat ze de druk verdelen met die onrustige ruiterhand. Daar heb ik bewust voor gekozen.

Ik vind touwhalsters goede dingen hoor, maar (nog) niet voor iedereen.
Pien

jose schreef op zaterdag 25 februari 2006, 12:35:


Met 50 km/h een haakse bocht??? ???


Wie heeft beweerd dat het naar binnen is?

Grappig, in bovenstaande post schetste je nog een beeld van prima ruggebruik en op de achterhand remmen.

Wat jij niet in wil zien is dat bij de ORS het paard eerst vaart mindert en dan pas gaat buigen. Niet eerst buigen en dan remmen. Dus is de stop gelijkmatiger en de effecten op het hele lijf veel en veel gunstiger. Over de schouder wegvallen bij het inbuigen is naar mijn mening ook niet zo dramatisch. Dat betekend niet zoveel meer als energie die in die richting afvloeit. Ik zie dan geen extreme schokken en bewegingen als ik die zie in het geval van aan het bit rukken, kop omhoog, rug wegdrukken.

En dan zoals al velen gezegd hebben. In een noodgeval is een bepaalde mate van krachten op het lijf logisch en acceptabel. Met een ORS blijven de krachten op zijn diervriendelijkst. Die krachten zijn acceptabel als het alternatief jou bitruk, boom of trein zijn.

Groetjes Karin

Frans Veldman schreef op zaterdag 25 februari 2006, 12:38:


Waar is dan de reflex? De reflex was hand over de teugel, is inbuigen.
Nu zeg jij dat het paard gaat anticiperen op het inbuigen, eerst gaat stoppen en dan pas inbuigen.

1 Een paard in volslagen paniek anticipeert niet meer.
2 Hoe land duurt het voordat je paard in volle snelheid stilstaat en dan nog gaat toegeven aan de reflex om in te buigen.


Nee? Toch wel hoor! Inbuigen terwijl hij niet stopt, betekent over de kop slaan.


Oh, en omdat hij vrijwillig stopt is er ineens geen druk meer, geen gewicht van het paardenlijf?


Als je paard ZELF stopt, dan heeft ie daar over nagedacht. Precies zoals je zelft zegt, voorafgaand aan het inbuigen, weet hij dat hij eerst moet stoppen, voordat hij uberhaupt in KAN buigen.

Een paard wat nog weet en nadenkt en anticipeert stopt ook nog wel op de normale rem.


Frans toch!


Nogmaals: Frans toch! We weten toch dat het bij clikkeren niet gaat om het worteltje?

Spirithorses schreef op zaterdag 25 februari 2006, 12:25:


Dank je Pien.

Persoonlijk kan ik het me niet voorstellen dat als iemand een andere mening heeft , dat je dan gaat roepen: je zwamt maar wat, je begrijpt het niet, sfeer verzieken etc.
Wellicht zegt het meer over de personen die zo reageren dan over mij

En als gevolg van jou reactie nu, heb ik nu de Divoza gids voor me liggen om de neusriemen te onderzoeken.
Mijn conclusie: ook al staat in de tekst: geeft druk op de neus, dan nog is me soms een raadsel hoe dat dan moet.

Nl. in alle gevallen zitten de teugels aan de bitringen vast. De neusriem is daar in geen enkele situatie aan bevestigd.
De bakstukken zitten niet strak, staat vrijwel geen spanning op, dat zijn dus de riempjes die van de bitring naar boven lopen achter de oren langs waaraan ook de riem zit die naar de neusriem loopt (niet eens in alle gevallen zelfs). Als je nu trekt aan het bit, dan oefent het bakstuk via het deel achter de over langs, heel indirect een beetje druk uit op de neus zelf.

Nmi komt vrijwel de gehele druk van het aan de teugel trekken op het bit zelf terecht.

De sperriempjes echter vind ik achterlijke dingen, het idee alleen al. Ik heb dat ding er afgehaald en ik kan je verzekeren dat mijn paard met alleen die neusriem, prima zijn mond kan openen om te gapen, te eten etc.

José, mijn hengst is waarschijnlijk slimmer dan jij: hij drijft op mijn verzoek zelfs leidmerrie Arabella naar me toe

Verder is het dominantie-model niet correct. Kortom: we zijn er alláng uit hoor. Gewoon een kwestie van dagelijks 'onderhoud'.

Wat hoofdstellen en bitten betreft: lézen... Er is meer dan trens: píng.

Verder veel plezier in het drijfzand; ik ga nu een touw splitsen en uitvogelen hoe ik er halverweg een gelaste ring in kan zetten zonder de strengen te onderbreken of knoop in te leggen.
Een leidtouw in een niet-schuivende lus om de hals i.p.v. een halster bevalt onder veel omstandigheden nl. érg goed. Is ook een logische stap naar de halsring.

HC

Lijkt mij ook heel sterk dat hij stopt door een ruk aan het bit. Ik denk dat ze nog harder gaan lopen want dat wordt geassocieerd met een wild beest dat aan zijn bek hangt.

Cassandra

Huertecilla schreef op zaterdag 25 februari 2006, 13:29:


Is hij dan slim als hij zich voor jou karretje laat spannen
(als dat de definitie van slim is).


Gebruik ik zo vaak, hup gewoon touw om de hals en lopen maar.

Weet je, ik vind het zo makkelijk maar ook zo zelfingenomen om te roepen: veel plezier in het drijfzand.
Daarmee ga je er vanuit dat jij per definitie goed zit en dat een ander het allemaal niet snapt als hij een andere mening heeft dan jij.

Het is jou mentaliteit van met andere mensen om gaan, het is zeker niet de mijne.

Veel plezier met je touw splitsen, ik pak altijd gewoon een lang halstertouw, sla het rond de hals en klaar. Voldoet ook hoor

Is de moeite van het proberen wel waard. Als een reflex als nek inbuigen aan te leren is, is dit ook aan te leren. En de reflex zou net zo sterk kunnen zijn als de ORS. Waarom niet?

Cassandra

jose schreef op zaterdag 25 februari 2006, 13:15:


Hehe, nu heb je hem! En dat is nog steeds een reflex. Voor we hier weer een discussie over krijgen help ik je alvast even:
Als je in de auto een vrachtauto op je af ziet komen trap je -in een reflex- op de rem. De reflex is dus "voet omlaag"... Of toch niet? De reflex is "voet omlaag" als je voet al boven de rem hing.
Maar nu stond je voet op het gaspedaal. Wat gebeurt er dan? Je voet moet eerst omhoog, en daarna (boven de rem) pas weer omlaag.
Is dat een andere reflex?
Nee. Je weet niet eens dat je wat anders doet, je brein regelt het allemaal. Om op de rem te trappen (voet omlaag) moet eerst de voet van het gas af (voet omhoog).

Vertaal dit nu naar de ORS: hand over de teugel is inbuigen. (= voet was al boven de rem). Nu is het paard echter aan het rennen, en het brein weet dat er, voor de reflex "inbuigen" kan worden uitgevoerd, eerst een aanvullend programma moet worden uitgevoerd (stoppen). Vergelijkbaar met het aanvullende programma (voet moet eerst van het gas af).
Paard weet dit niet. Het is zijn brein dat regelt dat alvorens de reflex automatisch wordt uitgevoerd, er eerst een voorbereidend programma wordt gestart.

Het is dit voorbereidende programma waar we nuttig gebruik van maken.

Je zou het, jip-en-janneke-achtig, kunnen vertalen als:
Ik wil dat jij je voet omhoog doet.
Jij wil beslist niet je voet omhoog doen en blijft er met je hele gewicht op steunen.
Ik laat een vrachtwagen op jou afrijden, en jij wil reflexmatig op de rem trappen.
Jouw brein zegt: om op de rem te trappen moet eerst de voet van het gas af, en daarna pas kan ik de voet omlaag drukken.
Jouw voet gaat, onbewust, en zonder dat je dat wilt, omhoog.
En net als jij de rem wilt intrappen hou ik je voet vast en zeg: gotcha!

Interessant is overigens dat hier, evenals bij de ORS, de voorwaarde geldt dat jij het op de rem trappen een reflex moet zijn, en goed moet zijn ingestudeerd. Iemand die net zijn eerste rijles heeft gehad zou ik op die manier niet kunnen vangen, sterker nog: die zal inderdaad in paniek te vroeg het programmam "voet omlaag" activeren en per abuis volgas geven.
En dan, om op jouw eerdere vraag terug te komen: Hoe weet je of de ORS goed genoeg is ingestudeerd? Dat kun je op dezelfde manier beantwoorden als waarop je rij-examinator die vraag beantwoordt: Zodra je niet meer de neiging hebt om per ongeluk op het gas te trappen als ik ineens roep "REM!!!!".


Als dat zo was dan was het eenvoudig om een paard te vangen. Er zijn maar weinig wegen in de natuur die eruit zien als een snelweg. Een paard in paniek anticipeert nog steeds op ravijnen, bochten, obstakels, etc.


Dat gaat erg snel kan ik je uit ervaring verzekeren.


Dus doet hij dat niet, want hij is niet gek. Voet omlaag terwijl je nog op het gas staat is ook te pletter rijden, en dat doe je ook niet. Mits de reflex goed is ingestudeerd.


Jij was toch bang voor de voorhand? Nou, als ik het paard vrijwillig op de achterhand laat stoppen is het ook weer niet goed?


Heb jij er ook over nagedacht als je je voet eerst van het gas afhaalt voordat je op de rem trapt?


Ik denk dat een anticipatie op een wortel minder goed werkt bij een paard dat in paniek is.

Groeten,
Frans

Dit vind ik in de hele discussie trouwens heel interesant. Als de neus niet gevoelig is, hoe plaats ik bovenstaande conclusie dan?????

Cassandra