> En voor Karin: ja de uiterste rem met de ruk in de mond,
> prefereer ik ook zeker niet en zal ik niet snel naar grijpen.
> Dat dat aardig druk geeft op de voorhand ben ik helemaal met je
> eens. Maar trek dat dan even door. Met deze stop stopt je
> paard, recht naar voren. Met de ors stopt ie omdat ie als het
> ware dubbelklapt, de extreme variant van op de schouder vallen
> en over de schouder wegvallen. Kun je je daar een voorstelling
> van maken?
Grappig, in bovenstaande post schetste je nog een beeld van prima ruggebruik en op de achterhand remmen.
Wat jij niet in wil zien is dat bij de ORS het paard eerst vaart mindert en dan pas gaat buigen. Niet eerst buigen en dan remmen. Dus is de stop gelijkmatiger en de effecten op het hele lijf veel en veel gunstiger. Over de schouder wegvallen bij het inbuigen is naar mijn mening ook niet zo dramatisch. Dat betekend niet zoveel meer als energie die in die richting afvloeit. Ik zie dan geen extreme schokken en bewegingen als ik die zie in het geval van aan het bit rukken, kop omhoog, rug wegdrukken.
En dan zoals al velen gezegd hebben. In een noodgeval is een bepaalde mate van krachten op het lijf logisch en acceptabel. Met een ORS blijven de krachten op zijn diervriendelijkst. Die krachten zijn acceptabel als het alternatief jou bitruk, boom of trein zijn.
Groetjes Karin
Warboel
