Isabel van der Made schreef op zondag 13 november 2005, 13:44:


Ja, volgens mij is het pleit al beslecht dat bitloos niet per perse liever of aardiger is dan met bit. Ook met een bitloos kun je behoorlijk dwang uitoefenen op plekken op het hoofd waar toch echt wel gevoel zit.
Basis bij beide is het liefst een zo licht mogelijk wijken voor druk of nageven op het bit zoals je wilt. In principe het zelfde.

Met een bit werk je, vind ik, toch directer in dan bitloos. Ik vind deze directere inwerking noodzakelijker omdat je meters achter je paard zit en een behoorlijk 'gevaarte' bent op de weg. In een noodsituatie grijp ik liever met een kort, fel rukje aan de stang in, dan met een bitloos hoofdstel waarbij de druk niet zo specifiek op 1 punt binnenkomt (en waar je paard dus, als even alle remmen los zijn, minder direct op reageert). En dat kan dan net de seconde uitmaken tussen op de weg blijven en in de sloot of boven op een andere auto.

Frans Veldman schreef op zondag 13 november 2005, 14:28:


Doen ze soms wel, in het begin als ze er nog aan moeten wennen. Maar eigenlijk maar heel kort. Je paard loopt onbelast en loopt daardoor heel snel ontspannen, komt lekker los, gaat over de rug lopen en daar heb je voor de wagen (ook onder het zadel) veel profijt van.


Niet onvermijdelijk dus. Met longeren met dubbele lijnen kun je je paard ook rechtuit of figuren laten lopen.
Waarom niet bevorderlijk? Deskundig longeren met beleid is juist goed om de reden die ik al genoemd heb.


Met een bit doe je je paard niet perse pijn, het is maar net hoe fors je de leidsels aanneemt. Een bitloos is toch ook het principe druk geven, paard geeft na, drukt valt weg? Precies hetzelfde als met bit dus. Ik zou niet weten waarom een bitloos geen pijn zou kunnen doen.

Yolanda Kuitert schreef op zondag 13 november 2005, 16:40:


Je paard is drie lees ik. Dan kan het echt geen kwaad en ga alvast longeren. Korte stukjes (15 minuten per keer), 1 of 2 keer per week.

Juist dat longeren en dubbele lijnen werk is menklaar maken.
Is ie gewend aan de dubbele lijnen dan kun je er een (zwaar) sleepje of een boomstam of een autoband of iets dergelijks achterhangen. Op die manier kun je hem wennen aan iets van gewicht achter zich aan en hem laten wennen aan de stem- en zweephulpen. Niet alle ervaren menners die ijzers, oogkleppen, bit gebruiken zijn monsters hoor! Ik zou gebruik maken van de kennis die ze hebben en als jij aangeeft dat je niet met bit wilt of zonder oogkleppen, kunnen ze je misschien ook uitleggen en laten zien wat hier de voor/nadelen van zijn.
Wat misschien ook een goed idee is om eerst met iemand anders mee te 'groomen'. Dus niet direct met je eigen paard te beginnen, maar eerst eens met iemand meelopen. Kun je zien hoe het werkt, vragen stellen et cetera.

Karin schreef op zondag 13 november 2005, 19:26:


Juist. Het ene is ook niet beter dan het andere. Juist voor jonge paarden zijn lange stukken rechtuit goed. Goed voor de balans, conditie, ervaring opdoen etc. Het longeren in het 'rondje' is een goede training voor het juiste spier- en balans- en achterbeengebruik bij stellling en buiging. Onmisbaar voor als je je paard ook onder het zadel wilt hebben. Dus alleen maar rechtuit is niet goed en het alleen maar in de ronde lopen ook niet. Afwisseling is goed.

Isabel van der Made schreef op zondag 13 november 2005, 17:07:


Op mijn eigen ervaring.
Als er nood of schrik is, waardoor je echt even niet meer doorkomt, dan vind ik een kort, fel ophoudinkje wat direct wegvalt zeer effectief. Hoef dat altijd maar 1x te doen. Met bitloos vind ik die overdracht 'trager' en dan in combinatie met mennen, waarbij die hulp via die lange leidsels moet, blijft daar voor niet zoveel meer van over.

Isabel van der Made schreef op zondag 13 november 2005, 20:30:


Een bit kan een storende factor zijn, net zoals een touwhalster dat kan zijn. Dat ligt niet aan het bit, dat ligt aan het gebruik.

Op een moment dat ik mijn paard niet meer op mij kan laten concentreren (en dat is dus een noodsituatie) en ik kom ook niet meer door met een schreeuw of met een tik met de zweep, dan vind ik die pijnprikkel juist om hem weer op mij te laten concentreren en die hem weer bij zijn positieven brengt errug fijn ja!

Isabel van der Made schreef op zondag 13 november 2005, 21:00:


En ik denk dat het aan jou interpretatie ligt waarom die golflengte problemen geeft.

Waarom zou het aan mijn communicatie liggen? Ik zeg niet dat ik met bit perse meer of minder contact heb, ik zeg dat ik rechtstreekser directer in kan werken.

Iedereen die bijvoorbeeld wat hoger in de dressuur rijdt (en ook wel ervaring heeft met bitloos of halsring) beaamt dit. Dus misschien is dat bij jou gewoon gebrek aan die ervaring.

En waarom denk jij meteen dat hij een kledder met de zweep krijgt als hij niet luistert?
Je weet diudelijk niet waar je het over hebt wat mennen betreft.

Een aai met de zweep (want meer is het niet) is niet meer dan een stuurhulp (ook weer uitgaande van het wijken voor druk principe). Loopt je paard teveel naar het midden van de weg? Dan raak je hem even met het touwtje van de zweep op de achterhand; de 'wegkant'. En je paard loopt keurig voor die aanraking weg naar de buitenhelft van de weg. Hoef je niet aan zijn mond en hoofd te sjorren niks.

Armoedige kijk van jou op anderen om direct maar aan te nemen dat zij zweep voor 'kledders' gebruiken.

MizzPoeZ schreef op maandag 14 november 2005, 9:59:


Natuurlijk kun je zo'n pony wel verhuizen! Geef haar tijd om te wennen en het lijkt mij dat de paardenkuil op dit moment niet zo'n goed idee is met die diarree. Beter om droog hooi te geven en yoghurt (is diarree vaak snel van over). Klinkt als een goede plek dus ik zou het gewoon de tijd geven. Ben je een paar weken verder, dan is ze vast zo happy als wat!

Los daarvan... Nu kan het stress en wennen zijn maar het kan natuurlijk ook iets medisch zijn. Hoe is de temperatuur? Als je het niet vertrouwt kun je altijd de da laten kijken.

van lennep schreef op maandag 14 november 2005, 9:58:


Als je paard geen verleden heeft van hoefbevangenheid, dan ben je te voorzichtig.
Het lijkt mij dat hoe meer ze er aan wennen om altijd te grazen, hoe minder gevoelig ze zijn voor die overgangen.