Na alle lichies die geschenen zijn en respect-vragen is belonen fijn, enzovoort, kom ik op de volgende vraag. Er wordt steeds min of meer uitgegaan van instinct en dat een paard kent wat ie heeft geleerd. Het eigen initiatief van een paard is ondergesneeuwd, immers wij bedenken hoe een paard denkt
Dat is wat ik toen bedoelde met hyppo-morfisme, dat we denken te weten hoe een paard denkt en leert.

We hadden vroeger op de manege een ponnie, die bedacht zelf handelingen waar een beloning aan vast zat. Hij kon met zijn lippen het slot van de staldeur openmaken, dan liep ie een eindje door naar de voerkist, dan maakte hij de klep open en ging staan eten. Allemaal aparte handelingen dus.
Er was ook zo een slurf in de stal waar je de brokken van de zolder uit kon halen, een slurf, met een schuif er in. In die schuif zat ook weer een pen die er eerst uitmoest voor de schuif weg kon. Dat kon hij ook openkrijgen. Nou je wilt niet weten hoeveel brokken er naar beneden kwamen dan.
In de winter reden we in een grote circustent en in de pauze stonden de paarden daar los in, er was er eentje die doodgewoon onder het zeil doorkroop om naar de tuin te gaan waar gras stond. Ik denk ook dat dit TOM is, want als dat paard in de tuin stond liet ie zich mooi niet pakken, als ie in de wei stond wel. Ook hadden we een paard wat altijd wel ondeugend was, en wel eens een bokje gaf, toch was dat paard het paard waar je de gehandicapten veilig op kon zetten, hij liep dan alsop eieren zo voorzichtig.
Ik denk dat dat ook TOM is.

Ben benieuwd of er zo meerdere voorbeelden en/of gedachten over zijn.

Groeten Esther

Inge Teblick schreef op woensdag, 24 november 2004, 8:52:


Ik wou vriendjes zijn.
Dan krijg je zoals de oude reclame: twijfelt u, ga gerust u gang.........
Zij twijfelde en ik twijfelde, maar wie bepaald er nou.
Beide beleeft wachten en afwachten wat de ander gaan doen en dan twijfelen is dat wel wat ik wil of bedoel.

Andere vergelijking: stijldansen: de èèn leidt en de ander volgt....leidt je beide wordt het vallen of op tenen staan, leid er niemand sta je stil of dijn je.

Als je in een drukke winkelstraat loopt en iemand loopt vak achter je, bijna op je hielen, dan laat hij je geen ruimte en je voelt je onbehagelijk.
Nou vraag je vriendelijk: wil je wat afstand houden? en de ander kijkt wat schaapachtig terug.
Jij gaat weer lopen stopt en de ander botst tegen je op, na een paar keer vriendelijk vragen zal je wat anders moeten.
En dan komt het op respekt, duidelijke taal en wat moeten veranderen aan.
Toch?

Iemand beslist en dat gebeurt gewoon.
Tot dat punt moet iederen in het opvoelen van zijn paard, het leiderschap verkrijgen komen.
Koop je een paard dat ingereden is, dan heeft een ander dat (op zijn manier) gedaan.

Ik heb het dus niet over rondjes in de bak rijden of over een paard die alles best vind. :)