Esther schreef op woensdag, 24 november 2004, 9:53:

Wij hebben Silja.
Een klein van stuk fjordepaard.

Is het zat, gaat ze onder het hek door, aan de andere kant (veel groenere gras) eten.
Wilt ze s'avonds naar binnen, idem dito.
Ze doet dat zo snel dat ze geen stroom krijgt.

Ze is geen leiderpaard.
Maar breekt ze uit, uit verveling.................dan krijgt ze de hele kudde mee en bepaald zij: verder weg of terug.
Zaterdag zag ik vijf paarden over een beijste weg galopperen, ook helling op.
Schitterend gezicht, tot ik dacht....ze hebben geen pik's onder hun hoeven, wat als ze vallen.
Silja was ook de enige met af en toe een uitschietend been.

Af en toe zit er een vreemde eend tussen.
Dieren die iets speciaals hebben.
Dat maakt het juist ook zo leuk om dieren te hebben.

Nick Altena schreef op dinsdag, 23 november 2004, 22:35:

OK, nu snap ik wat je eerst had geschreven beter. Ik dacht dat je dat bedoelde met vooruit denken. Sorry, gewoon slordig gelezen.
Maar lecht dat paard in de wei ook geen associaties? De actie is dat de mens gezien word. De reactie door eten, de benen nemen, of naar je toekomen.
Waar ik alleen de associaties niet kan leggen is bij het aanleren van iets (dmv de klikkermethode, ik weet niet hoe het bij andere methodes is). Dan gebruik ik nl nog geen commando maar Stella doet het toch al. Vooruitdenken?
En dan nog iets, is vooruitdenken niet veel te abstract voor paarden?
T blijft allemaal gissen...
groetjes Ebby

jo schreef op zondag, 21 november 2004, 20:47:


groetjes,
Els ********

iria schreef op woensdag, 24 november 2004, 10:38:


Kan je het niet omdraaien?

Jij die eerst op dat paard rijdt en zelf het paard ook beter leert kennen?

jo schreef op woensdag, 24 november 2004, 9:54:

Maar heeft dat met leiderschap in negatieve zin te maken? Ik denk het niet. Leiderschap in positieve zin moet er zijn vind ik, daarmee verkrijg je oa vertrouwen. En zonder vertrouwen gaat het allemaal niet. En het is ook nog eens behoorlijk praktisch, langs een draaiende trekker rijden is altijd wel handig ipv in de sloot te belanden...
Ik probeer vriendjes met mijn paard te worden, zeker. Ik wil en doe ook zo veel mogenlijk, wat Isabel schrijft. Jij zecht dat je het daar niet mee eens bent, vroeger heb je het wel geprobeert maar toen kreeg je bovenstaande. (ik vat het eventjes samen voor mezelf en om te kijken of ik het wel goed onthouden heb, ben nog niet zo helder). Maar volgens mij heeft dat twijfelen meer te maken met inconsuquent wezen en onduidelijkheid. En dat heeff neits te maken met Isabel schreef. Je moet wel duidelijk weten wat je wilt en wat je do's en don'ts zijn. Daar schreef ik al eerder een berichtje over.
En wat betrefd dat leiden, ik ga met 2 paarden om. En beiden zijn ze anders.
Sante Fee, volg ik, zo lang het kan. Dat weet ze en als we van het erf af zijn dan stapt ze ook vrolijk een kant op. En zoekt haar route en tempo. En ik volg. Niet altijd, als ik moe word na een lange draf ga ik stappen. Of als ze voor een trekker wil springen trek ik haar echt wel terug. Bij Stella doe ik het anders. Die volg ik wel maar als ik haar het eerste weg moet laten stappen dan staat ze onzeker om zich heen te kijken. En komen we neit weg. Dus doe ik het anders, ik begin gewoon met lopen, zij volgd en vervolgens geeft zij aan of ze die of die kant op wil en of ze nu wil draven of weer terug naar stap. Zij vraagt het eerst, hoe kan ik neit precies uitleggen en Sante Fee begint gewoon en als ik niet volg stopt ze.
Allebei leiden ze en toch anders. Als je beide stilstaat dan moet je wat doen. Niet elk paard is hetzelfde.
Wel op de manier zoals Isabel omschrijft niet de twijfel.Want dat hoeft volgens mij niet
Ik hoop dat het een beetje duidelijk is.
groetjes Ebby
Dus dan moet er eentje beginnen maar als een iets anders wilt dan doe je dat. Stond trouwens wel altijd op tenen bij het stijldansen... Wou misschien te veel leiden?

Nick Altena schreef op dinsdag, 23 november 2004, 0:46:


Ik rij ook met een Bare Foot. Inderdaad lastig dat de gespen zo diep beneden zitten, maar ik singel toch gewoon aan vanuit het zadel hoor Moet er wel bij zeggen dat het wat oefening gekost heeft en dat het er niet erg veilig uit ziet zo ondersteboven aan de zijkant. En als mijn paardje staat rond te dansen voor de wandeling stap ik natuurlijk ook wel gewoon terug af om aan te singelen.
Verder kan ik nog zeggen dat het schuiven veel minder geworden is nu het zadel wat langer in gebruik is en zich wat naar de vorm van de paarderug kunnen zetten heeft.

Groetjes,
Bandida

Ik denk dat we uiteindelijk allemaal wel hetzelfde bedoelen.

En zoals je zegt: elk paard is weer ander.
Daarom zeg ik meestal ook niet: ik kan paardrijden, maar ik zeg: ik kan een paard (be)rijden.

Heel gek, maar daar ben ik ook fanatiek in met mijn dochters: denk niet nu dat je elk paard kunt berijden....onderzoek elk paard weer opnieuw.
Ook op dat wederzijdse respekt.

Iedereen schrijft vanuit zijn eigen ervaring, zijn eigen soort paarden die hij/zij rijdt en om zich heen heeft.

Kijk naar de titel: hij denkt er het zijne van.
Ik denk dan aan een paard die dat denkt en zie dan voor mij een paard die de mens voor zich totaal onbelangrijk vind.
Door zijn ervaringen, verleden, aangeleerd door zijn/haar moeder, uitproberen van grenzen,enz.
Is het dan ook nog een slim paard, zal je van goede huize moeten komen om het met "poesvriendelijk en vriendjes zijn "te redden en indruk te maken en te houden bij het paard.

Was het zo makkelijk, dan zou je niet al die problemen hebben die je zo vaak leest: ik krijg mijn paard niet mee, ik wordt de wei uitgejaagd, mijn paard doet niet wat ik wil, enz.
En hadden we ook niet de opkomst van al die guru's.

(Pien, ik ben nog steeds pinnig.
Maar zonder bazig te doen tegen de paarden.
Klinkt verwarrend, maar bij bazig zie ik een dame voor mij: kleerkastfiguur, kin om hoog, starende blik, harde stem en die zal wel eens effe......

Zou het ook iets typisch voor vrouwen zijn?
Vriendjes willen zijn met je paard?

Hoe zien de mannelijke en vrouwelijke lezers dat hier?

Bandida schreef op woensdag, 24 november 2004, 11:35:


Ja, ik heb dus ook een Bare Foot.
Na maandag niet meer gebruikt, heb dus nog niet van alles kunnen uitproberen.

Ik ga het allemaal proberen.
Want het zadel zit verder heerlijk en om hem nou te laten hangen....of niet meer die helling te nemen. (Ik denk daar wel aan .
Maar het barst hier van de steile hellingen, dus ik moet gewoon leren in het zadel te blijven.

ebby schreef op woensdag, 24 november 2004, 10:28:


Volgens mij kunnen paarden vooruit denken. Mijn merrie staat om twee uur al bij het hek voor de voerbeurt van vier uur.
Als een oefenprogramma of wegvolgorde van de rit te consekwent wordt, gaat ze het allemaal zelf al doen. En dat geldt dan niet voor een sekwentie, maar ook voor een hele reeks.

moniek

ebby schreef op woensdag, 24 november 2004, 10:28:


Is dit dan niet een teken van vooruitdenken, ja paard weegt af wat i gaat doen omdat i de gevolgen daarvan kent?


Ik vind dat je met clickeren eigenlijk je paard een groot kunstje leert.....en dat is juist weer zelfstandig denken...zelf op onderzoek gaan naar een click en geen click horen is dus verder zoeken en dus verder denken dan het eerst trukje wat in hem opkomt.


Tja , ik vind van niet dus hahaha , maar wie ben ik..


Gr, Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

jo schreef op dinsdag, 23 november 2004, 23:19:


Ik kan natuurlijk niet voor Isabel spreken, maar ik denk dat "we" het toch wat anders bedoelden dan dat jij hebt opgevat.
Als je onduidelijk of aarzelend bent t.o. het paard, en hem de keus laat of hij wil mewerken of niet, of je signaal begrijpt of niet, dan ben je ook per definitie geen leider. Ik denk dat 'zacht' leiderschap heel goed mogelijk is zolang je maar je opdracht op een voor het paard begrijpelijke wijze geeft, geen onmogelijke dingen van je paard vraagt (dus ook je eigen 'eisen' kritisch bekijkt) en vooral ook consequent bent.


Ja, vanzelfsprekend!

Marianne

jo schreef op woensdag, 24 november 2004, 11:46:

Hmm, nu snap ik je eventjes niet. Zonder bazig te zijn zeg je, bedoel je dan dat het niet kan bij dat soort paarden of het juist moet? Stella is erg slim, vond een mens dan niet totaal onbelangrijk maar het was toch wel vooral een eng en vaak pijn doend wezen. Ze was dan ook woest (ik heb een paard nog nooit zo kwaad gezien) op haar vorige eigenaar. Staartzwaaiend, echt boos kijkend, tandeknarsend het geruk in haar mond en getrapt tegen haar flanken verdragend. Maar bazig moet je er niet tegen doen, dan kom je je eigen handelingen 2x zo hard tegen. Een tijdje gaat het goed en dan komt ze gewoon omhoog, draaid om en doet een hoop luchtsprongen. Vandaar dat ze nog neit ingetolt is .
Maar als je haar goed behandelt en met haar mee gaat heeft ze een hartje van goud en laat ik er zo een beginner op of een klein kind.
Maar koppigheid werkt wel (en ik kan aardig koppig zijn ), maar bazigheid niet. Nooit vechten, altijd op tijd toegeven, nooit druk aanhouden maar laten vallen en weer opnemen. Anders gaat ze dr tegenin.
Bedoel je dat?
Maar goed, ik heb natuurlijk maar ervaring met 2 paarden...
groetjes Ebby

jo schreef op woensdag, 24 november 2004, 11:46:


Aanvulling:
Wat is vriendjes zijn? Elkaar helpen bij problemen, een steun zijn? En dan niet 1x maar meerderdemalen? Kan dat wel met een paard? En wat is het vermeerderde doel?
Ebby

Nick Altena schreef op woensdag, 24 november 2004, 11:56:

Misschien, ik zal dr eens over nadenken (of misschien is het makkenlijker om het gewoon aan Stella te vragen )
Zelfdenken, heeft dat dan met vooruitdenken te maken? Wat is vooruitdenken eigenlijk precies?
Ik dacht dat jij Nick Altena bent op het paard natuurlijk forum
groetjes Terug,
Ebby

Marianne schreef op woensdag, 24 november 2004, 11:57:


Hier ben ik het dus niet helemaal mee eens,
Aarzelend is eigenlijk de enige reden die ik hier zie als reden dat je geen leider bent.
Aarzelen in de natuur betekend vaak de dood dus daar zal je paard de beslissing al overgenomen hebben

Onduidelijk hoeft niet aan jouw leiderschap te liggen maar kan zoals je aan het einde van de regel schreef ook liggen aan het niet begrijpen door de ontvanger.
Dit kan dus door beide partijen komen.

Het paard een keuze laten heeft nmm. niet met het functioneren als leider te maken, ik doe weinig anders en toch volgt mijn paard me?
Ben ik dan per defenitie dus toch geen leider?

Ik denk dat

Nick Altena

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer