Inge Teblick schreef op woensdag, 24 november 2004, 8:52:
> jo schreef op dinsdag, 23 november 2004, 23:19:
>
>> Eerst had ik ook jullie houding.
>> En maar klooien met mijn paard.
>
> Tja, timing, feel, en... balans.
>
> Heeft het met een manier van denken te maken, of met jouw
> interpretaties en toepassingen ervan?
>
Ik wou vriendjes zijn.
Dan krijg je zoals de oude reclame: twijfelt u, ga gerust u gang.........
Zij twijfelde en ik twijfelde, maar wie bepaald er nou.
Beide beleeft wachten en afwachten wat de ander gaan doen en dan twijfelen is dat wel wat ik wil of bedoel.
Andere vergelijking: stijldansen: de èèn leidt en de ander volgt....leidt je beide wordt het vallen of op tenen staan, leid er niemand sta je stil of dijn je.
Als je in een drukke winkelstraat loopt en iemand loopt vak achter je, bijna op je hielen, dan laat hij je geen ruimte en je voelt je onbehagelijk.
Nou vraag je vriendelijk: wil je wat afstand houden? en de ander kijkt wat schaapachtig terug.
Jij gaat weer lopen stopt en de ander botst tegen je op, na een paar keer vriendelijk vragen zal je wat anders moeten.
En dan komt het op respekt, duidelijke taal en wat moeten veranderen aan.
Toch?
Iemand beslist en dat gebeurt gewoon.
Tot dat punt moet iederen in het opvoelen van zijn paard, het leiderschap verkrijgen komen.
Koop je een paard dat ingereden is, dan heeft een ander dat (op zijn manier) gedaan.
Ik heb het dus niet over rondjes in de bak rijden of over een paard die alles best vind. :)
Warboel
