Nick Altena schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 21:05:


Maaaaar je voelde je goed daarmee, je voelde dat je iets goed gedaan had, dat je iets kon betekenen, dat iets of iemand je daar dankbaar voor was, voor die "belangeloze inzet" en draai t of keer t , erkenning van "je bent een goed mens nick" is voor veel mensen, ook voor mij!, belangrijk.
Niet belangenloos, maar je wilt een goede daad stellen en je voelt je daar goed bij

Voorbeeld van onze katten

Wij wonen aan een superdrukke steenweg waar 90km/u toegelaten wordt en ons huis staat helemaal aan de straatkant dus heel gevaarlijk voor onze poezen

We zouden zo "altruistisch" kunnen zijn om onze eigen living om te bouwen naar een heus kattenparadijs, zoveel mogelijk thuisblijven om de katten te entertainen, enz waarop mensen zouden zeggen, amai da zijn super lieve dierenvrienden want die hebben alles over voor hun poezen. We zouden dat kunnen installeren zodat onze poezen niet naar buiten hoefden en niet overreden zouden kunnen worden.
In dat geval zouden wij geen verdriet hebben van het verlies van onze huisdieren.
Anderzijds, zoals we nu doen ,kunnen we de poezen buiten laten, wetende dat ze een kort leven kunnen hebben (niet eens zo zeker dat ze snel overreden worden want ze letten wel op eigenlijk) maar ze zullen wel een mooi leven gehad hebben.
Wij zullen dan wel het verdriet dragen bij overlijden.
maar wat kiezen we?
Poezen binnen en zij verdriet omwille van opsluiting, maar wij lekker niet
Of poezen buiten met risico dat zij wel gelukkig zijn maar kort leven beshoren en wij verdriet hebben bij overlijden?
Dan dragen wij het verdriet wel, zij moeten een goed leven hebbe, ook als is het kort

Volgende vraag
waarom willen we dat?

--> Ik zou niet met de gedachte willen leven dat onbze poezen in gevangenschap leven en een lang opgesloten leven hebben....

Eigenbelang? "ik wil niet met de gedachte leven ..."

ingewikkeld he?

Weet je hoe dat komt?

Wij mensen zijn veel te slim, te complex en ervaren verschillende emoties tegelijkertijd, wegen zoveel waardenen normen tegen elkaar af en moeten keuzes maken. We denken aan de toekomst wat die keuzes tot gevolg kunnen hebben en vergeven onszelf die foute keuzes niet

Soms wou ik een paard zijn; gewoon op t moment leven en niet filosoferen en piekeren

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 23:18:


Wel ja, natuurlijk denk ik. Waarom: zekerheid, rust, duidelijkheid, consequente behandeling maken dat hij niet telkens de grenzen moet testen, dat hij weet waar hij aan toe is en dat geeft rust ivp onrust.
Plus de waardering die ze van je krijgen.

Waarom anders komt Piablo van 500 meter aangerend uit de weide, over het pad (met steentjes die pijn doen aan zijn voeten) terwijl hij ziet dat ik halster en zadel bij heb en we dan zonder de anderen op stap gaan?
Waarom gaat hij ondanks zijn schrik en wantrouwen over die stomme nieuwe verkeershinderende botgeschilderde betonblokken als ik hem dat vraag?
Ik kan hem niet dwingen, ik kan het alleen vragen en opnieuw vragen.
Jawel, we gaan, ik weet dat het eng is maar we gaan.
Doe jij toch ook?
Het enige wat hij er voor terugkrijgt is een "braaf, goed en wat aaitjes. Mijn waardering dus. En de "zekerheid" dat ik hem niks vraag wat niet kan, dat ik weet wat we doen en dat dat ok is.

Eva Saegerman schreef op zaterdag 25 oktober 2008, 12:52:


Ach Eva... in onze Drentse jaren zijn er zoveel katten gegaan....
Grof gezegd: platgereden.
Vroeger of later zijn ze een keertje aan de beurt...

Heb best weleens gebruld bij het zoveelste slachtoffer: afgelopen!!
Geen katten meer.....
En dan had iemand weer een zielepootje voor ons, knettergek gedraaid in z'n eentje in een flat, of een ongewenst nestje met effen roden... )
Tsja.. we hebben er weleens 18 gehad op de boerderij.

Haha.... wij hebben zoveel plezier gehad met katten.
En al die katten altijd met elkaar.

Je beschrijft precies de situatie.... katten zijn jagers, buitendieren.
Die hoor je niet op te sluiten.
Onze gedachte was hetzelfde: al is hun leven misschien kort... ze zijn tenminste wel kat geweest.

Michiel schreef op zaterdag 25 oktober 2008, 10:08:


Altruïsme is een egoïstsich belang:
Als dat helemaal waar is dan is er dus geen werkelijk verschil tussen de twee. Dan zijn zij dus een en hetzelfde. Hoewel het afhankelijk van het perspectief van de waarnemer als een van de twee kan verschijnen.

Gudrun schreef op zaterdag 25 oktober 2008, 12:53:


Ik denk dat de meeste lvende wezens de behoefte aan samenwerking gemeenschappelijk hebben. Deze behoefte is zowel egoIstisch als altruistisch te waarderen.

Piet schreef op donderdag 23 oktober 2008, 2:21:


Hey Hey,

Kei leuk die fjord, alleen een beetje raar hoe kort zijn benen bij elkaar stonden als hij iets deed. Kwam een beetje krampachtig over. Maar wel een goed bedacht systeem.

Moniek schreef op zaterdag 25 oktober 2008, 13:25:


Ja zo lijkt het te zijn. En logisch toch zo zijn we geëvolueerd, op de instinctieve basis om te overleven. "Goed doen" voelt gewoon goed en kan daardoor een automatisme worden, en dat wordt ruimschoots beloont door vriendelijkheid en voorspoed (wie goed doet, goed ontmoet). Alle ouders bijvoorbeeld doen heel veel voor hun kinderen, ze kunnen niet anders, het is hun instinct. En daaraan voldoen voelt goed.

Uitgaan van Altruïsme (als tegenstelling van egoïsme) heeft vele forse nadelen. Het verdeelt mensen ten onrechte in schurken en heiligen met alle verwijten van dien. Bovendien krijgt iemand die goed doet, veel te veel eer. Zodat hij naast zijn schoenen gaat lopen en ten onrechte denkt dat hij beter zou zijn dan een ander. En als "wij" gezamenlijk denken dat we beter zijn dan "jullie" dan is dat de wortel van alle strijd en oorlogen. En een onbegrepen opvatting over het bestaan van "Altruïsme als tegenstelling" draagt daar flink aan bij.

Groet, Michiel

Spirithorses schreef op donderdag 23 oktober 2008, 23:29:


Ik denk dat hij dat doet omdat hij het prettig vind, het gevoel van het wippen, het spannende/nieuwe ervan. Net zoals Nancy bijna elke keer uitzich zelf gaat spelen met het water. Op het moment dat we haar dat dmv clickeren wilden leren was dat spelen op een bepaald moment veeeeeel leuker dan de voedselbeloning waar ze totaal geen aandacht meer voor had.
Ze beloonde alshetware zichzelf......

Michiel schreef op zaterdag 25 oktober 2008, 14:44:


Zo zie ik het ook. Er is geen verschil tusen schurk en heilige, maar een verschil in perspectief van waaruit gekeken wordt.
En als je iemand goed doet is dat niet iets om prat op te gaan maar om blij mee te zijn dat je in de gelegenheid bent om iemand goed te doen. In de gelegenheid zijn om iets goeds voor anderen te doen is namelijk vaak ook een luxepositie. (geld, tijd etc).

Jolijn schreef op vrijdag 24 oktober 2008, 19:13:


Laat zulke mensen toch gaan.
Ik zit tussen veel wedstrijdneuzen en die praten ook allemaal zo. Is het geen sportpaard kan die naar die naar de slacht...
Ik heb liever een paard met karakter in plaats van een half dode Z knol. Gewoon laten l*llen, meestal zeggen ze dingen terwijl ze het tegenovergestelde denken. Maar hey je gaat toch niet tegen iemand, die geen wedstrijden rijdt, zeggen dat die goed bezig is, dat is VERNEDEREND!!! Snap je

Michiel schreef op zaterdag 25 oktober 2008, 14:44:


Yes!