Ellen Peeters schreef op woensdag, 26 januari 2005, 12:07:


Hmmmm... hier 'spring' ik er even in...
maar niet nadat ik je eerst even wil zeggen dat ik me jouw situatie goed kan voorstellen.. ik geef net als jij les, heb ook voor handelsstallen gereden (dressuur) dus ik kan me indenken hoe het allemaal voelt - mijn stappen richting NH, nu al weer jaren geleden, werden ook - op z'n minst- met gefronsde wenkbrauwen bekeken.
Ik ken ook de druk die er in die wereld is om een paard zo snel mogelijk 'voor mekaar' te krijgen.

Je schrijft dat je paard vier jaar is en dat je plan is om haar van de zomer al mee op wedstrijd te nemen.

Als het je eigen paard is, en je ziet dat ze super-angstig is: stel je je dan niet de vraag waarom een vierjarig paard op wedstrijd moet? Dat móet toch niet? Vroeger kregen paarden rustig de tijd om zich te ontwikkelen en of een paard nu 3 of 4 is, het is nog altijd een baby!
Ik denk dat de allereerste stap naar NH is dat je gaat nadenken over het waarom van de dingen en het loslaten van de kaders die de traditionele (sport)wereld stelt.
Volgens mij is NH niet een 'nieuw, paardvriendelijk trucje' maar vooral een leef- of denkwijze - naar binnen kijken bij jezelf en jezelf de vraag stellen "waarom". En dat begint misschien al bij het loslaten van een 'einddoel' maar het beschouwen van elke stap van de weg, die uiteindelijk naar een doel zal leiden.
Nou - genoeg filosofie voor vandaag!

Wat Piet schreef is een prima weg: stap voor stap je paard 'de-sensibiliseren' voor enge dingen. Probeer te analyseren waar het paard bang voor is ( geluiden? objecten?) en breng 'm daar dan stap voor stap mee in kontakt. Kijk dan ook naar jezelf! Heb je haast, ga je afdwingen of ben je de geduldige rots in de branding waar de beloning uiteindelijk wacht?

Tijd investeren geeft het grootste rendement - die wedstrijd van de zomer, kan ook volgend jaar of op het moment dat het paard er echt aan toe is. Niet eerder. En tot die conclusie komen, en dat zo voelen, is de eerste stap op weg naar paardvriendelijkheid en respect.

Ik vind het al heel goed dat je tot een punt gekomen bent waarop je je gerealiseerd hebt dat voor dit angstige paard een andere manier gevonden moet worden. Lees het stukje eens door wat Piet hier een paar berichten terug schreef over zijn wandeling met Shiny - dat is voor mij het toonbeeld van vertrouwen: van Piet naar Shiny, en omgekeerd. Dat gun ik ons allemaal!

Groet, Marianne

Ineke Klootwijk schreef op woensdag, 26 januari 2005, 13:03:


Misschien door een link te creëren? Even proberen: # 10000

Marianne schreef op woensdag, 26 januari 2005, 13:09:


Ja! dat werkt! Als je het # plus nummer in je bericht zet en dan aanklikt, springt ie er vanzelf naar toe!

Marianne

Nick Altena schreef op woensdag, 26 januari 2005, 13:34:


... als ik deze instructie volg krig ik met de rechtermuisknop alleen maar 'Op deze pagina's rusten copyright"..?????

Trudy schreef op woensdag, 26 januari 2005, 19:22:


Dit hebben we nu al een paar keer eerder gehoord.. Blijkbaar heb je om de zoveel weken de behoefte Trudy, om eens flink om je heen te meppen. Het is mij een raadsel waarom.
Dat we elkaar hier op het forum af en toe niet begrijpen, dat er meningsverschillen zijn - da s duidelijk. Moet ook kunnen - we zijn niet allemaal gelijk: niemand is beter of slechter dan de ander.
Laatste bericht We zullen zien...

Marianne

Angela88 schreef op woensdag, 26 januari 2005, 22:56:


Och, hoe lang duurt het nou eenmaal dat een rijbak hard bevroren is..? Als je paarden niet gewend zijn aan hard, hobbelig en glad terrein zou ik zeggen: gun ze een paar dagen rust.
Je schrijft zel al: ze lopen er niet lekker op, dus waarom zou je forceren? Een paar dagen een harde rijbak of de kans op een peesblessure.. de keus lijkt me voor de hand liggen.
En dan natuurlijk veel minder krachtvoer (brok) geven als er niet gewerkt wordt. Geef ze gewoon lekker veel hooi!

groet, Marianne

Angela88 schreef op woensdag, 26 januari 2005, 23:28:


Voor gewoon een dagje niksen? Terug naar 1 KG brok.., de helft dus!

(Vind ik nog veel hoor, mijn KWPN-er die normaal gesproken goed moet werken, krijgt zelfs op arbeidsdagen nog minder dan dat!)
Maar wel véél hooi, gras, lucerne, wortels en appels).

Ik neem aan dat je normaal gesproken, naast brok ook hooi voert?
Geef ze in ieder geval 1/10 van hun lichaamsgewicht: een paard van 600 kg lust dus 6 kg hooi (verdeeld over meerdere porties per dag).

Groet, Marianne

Piet schreef op woensdag, 26 januari 2005, 14:34:


.... heel eerlijk gezegd vind ik het misschien niet zo verstandig dat een paard met afwijkingen in het hoefkatrolgebied (om het nu maar eens even geen Hoefkatrolonsteking]">HKO te noemen) meteen van de ijzers afgehaald wordt!
Ook al doe je dat met de beste bedoelingen.
In een latere tekst schreef je dat de afwijking mogelijk ontstaan is door het 'rechtzetten' door de smid - dat zou kunnen maar het ligt eraan op welke leeftijd het gebeurt is en hoe abrupt of geleidelijk een standverandering aangebracht is. Een goede smid zal natuurlijk stapje voor stapje een voetje recht zetten, en nooit in één keer.
Enig inzicht van de voorgeschiedenis is wel van belang denk ik.

Ik ben bang dat het opeens weghalen van de ijzers en totaal anders bekappen in dit geval eerder een probleem en pijn gaat opleveren, dan het al dan niet geven van Glucosamine.Afwijkingen in het hoefkatrolgebied zit 'm niet alleen in de botjes, maar ook in de pezen en bandjes - ga je een paard dan door het verwijderen van ijzers in een andere stand zetten ( bv door de hielen lager te maken) dan kan dat 'vanzelf' voor veel problemen zorgen.

Natuurljk is het niet zo dat ik zou aanbevelen dat je het paard op ijzers moet laten staan. Maar ik zou er erg voorzichtig mee omgaan: als uiteindelijk blijkt dat de standcorrectie die door een ijzer aangebracht wordt uit balans gehaald wordt door het ijzer te verwijderen, je nog veel verder van huis geraakt en het dan weer allemaal moet terugdraaien.

Frans doet wmb te laconiek over röntgenfoto's - er worden idd wel eens vergissingen gemaakt - waar niet. Maar de meeste benendokters zijn heel erg goed in het beoordelen van afwijkingen, zeker als het ervaren artsen zijn. Spieren, banden, pezen ( de 'zachte'delen) zijn niet te zien op een röntgenfoto - er zijn wel enige conclusies aan te verbinden als je de stand van de botjes beschouwt.

Wanneer is de laatste foto van het hk-gebied gemaakt?

Nog even over Glucosamine: het werkt idd op kraakbeen maar ook op de pezen. Het spul wordt verkocht door de Paardendrogist - als ik jou was zou ik hen eens bellen en vraag dan naar Wilke Offereins zélf ( dus niet een van de verkoopsters aan de bel-lijn), zij is de dochter van Dr Evert Offereins, dé paardenbenenspecialist in Nederland en kan jouw vragen over het product goed beantwoorden en eventuele vragen aan haar vader doorspelen.

Groet, Marianne

Hoi allemaal,

De vreugde om Pauli was helaas van korte duur.. twee dagen was ze goed, de derde dag kwam er alweer een traantje en de vierde dag was het al weer helemaal mis.
Het enige lichtpuntje is dat ze afgelopen maandag opnieuw met hun apparaten in het oog gekeken hebben - het rechteroog is rustig, wordt ook op dit moment niet zo intensief behandeld door om de zes uur te zalven - het linkeroog is nog goed fout. Wel is het zo dat er op het moment van controleren , wat minder ontstekingsvlokjes in de voorste oogkamer zaten in vergelijking met de andere onderzoeken. Daarom blijft men doorgaan met het zalven en indruppelen om de twee uur (dag en nacht).
De reden waarom ze dat doen is niet omdat ze daarmee de uveitis kunnen 'genezen' - het wordt gedaan om te voorkomen dat de pupil zich verkleint en dat de lens in dat stadium zich vastkleeft aan de iris. Zou dat gebeuren, dan is ze blind en dat is dan niet meer terug te draaien.

Omdat men niet weet wat uveitis veroorzaakt is er niet een therapie die iets kan oplossen.. want, wat moet je oplossen? Een bacterie bestrijden zoals leptospiren, een auto-immuunsysteem proberen te beheersen? Het zijn allemaal vraagtekens... mijn logica zegt dan: probeer eens of het effect heeft om haar antibiotica te geven - stel dat dat helpt..? Maar in Utrecht willen ze daar niet in meegaan. Niet alleen stellen ze dat antibiotica nog veel meer andere problemen kan veroorzaken ( darmflora uit balans etc) maar ze zeggen ook dat het helemaal niet duidelijk is of antibiotica wel écht in het oog komt en dan daar de ontsteking bestrijdt. Ik blijf daar echter maar steeds over twijfelen maar kan ze in de diverse gesprekken die ik inmiddels gehad heb, niet over de streep trekken.
Duidelijk is dat er iets in dat lijf mis is - maar wat? Haar weerstand is in principe niet te meten, ze ziet er gek genoeg goed uit, behalve haar opgeblazen koppie rondom de ogen. De vacht glanst, het haar 'voelt' goed. Ik zie wel dat telkens als ze zo'n aanval heeft, de temperatuurcurve omhoog loopt - niet dramatisch maar toch.. het gaat van 37* telkens met een cyclus van 5 à 6 dagen omhoog naar 37.9*..
Die weerstand kan overigens zeker wel aangetast zijn door wormen c.q. worminfectie. Mij is niet bekend welke wormen het zijn die ze in te grote hoeveelheid bleek te hebben: aan de eitjes kun je dat niet zien. De eitjes worden geteld.. ligt dat binnen redelijke grenzen dan is dat 'normaal' - gaat het erover heen dan is er sprake van te veel wormen en mogelijk worminfectie. Ze hebben in de dagen nadat ze haar voor wormen behandelden ook niet meer verder naar de mest gekeken.. en het is zo dat ieder brokje mest dat een paard daar in stal laat vallen, dat ook vrijwel meteen weggehaald wordt. Je krijgt dus ook niet de kans om zelf even te koekeloeren wat er af komt..

Eerlijk gezegd val ik af en toe toch wel in een 'dip' ... als mens wil je zo graag iets "doen" en ik ben wel helemaal zo dat ik als een detective telkens allerlei nieuwe zaken probeer uit te vinden. In het Utrechtse circuit hoef je daar niet mee aan te komen - men is daar behoorlijk van eigen kunnen overtuigd ( terecht misschien) maar je wordt als je ze die kans geeft, soms behoorlijk arrogant behandeld. Met alternatieve geneeskunde hoef je natuurlijk helemaal niet aan te komen..
Wat ook niet meehelpt is die diep-verwijtende blikken die ik dagelijks van Pauli krijg - het arme dier staat daar maar te staan, mag d'r betonnen hok niet uit. Ik heb al zo vaak zitten 'zeuren' of ik niet even een ommetje met haar mag maken door het gebouw maar dat is écht verboden. Snap ik ook wel - als een paard langs de andere stallen loopt om behandeld te worden ontstaat er meteen overal onrust en er zijn ook paarden daar die 'besmettelijke' ziekten hebben of door de onrust die ontstaat zichzelf kunnen beschadigen, zoals de 'beenpatiënten'.
Waar ik het meest moeilijk mee heb is het feit dat ik niet meer weet welke beslissing nu de juiste is. Laat ik Pauli daar staan, dan wordt alleen maar de hierboven omschreven weg gevolgd.
Breng ik haar alsnog naar Duitsland, dan wordt ze in eerste instantie wellicht op dezelfde manier behandeld ( ook al zegt prof. Tóth dat hij wellicht voor andere medicijnen of opties zou kiezen) maar van b.v. een operatie kan helemaal geen sprake zijn, zolang de uveitis nog opspeelt. En daarbij komt nog de gedachte dat als ze in Utrecht staat, ze 'dichtbij' is - dan kan ik er iedere dag minstens één keer ( maar ik ga vaak twee keer) naar toe. In Duitsland zal dat niet mogelijk zijn want het is drie uur heen, en drie uur terug.. dat kan ik op dagelijkse basis niet doen: van mijn 'gewone' werk komt nu al niet zoveel terecht maar ik probeer het met kunst en vliegwerk nog wel een beetje bij te houden. Staat ze dus in Duitsland, dan kan ik hooguit in de weekenden op en neer rijden. Okay, het is natuurlijk van minder belang of ik haar wel of niet dagelijks kan zien - het gaat erom dat ze geholpen wordt.
Maar kunnen jullie je voorstellen dat ik door al die 'gedachte-bomen' soms letterlijk het 'gedachten-bos' niet meer zie? Hoe meer je erover denkt, hoe lastiger het allemaal wordt. helemaal als iemand tegen je zegt dat als je NU ophoudt met de therapie die ze nu krijgt, ze 100% zeker blind wordt. Want een gedachte die bij mij ook speelde was 'is het middel nu niet erger dan de kwaal'? Maar dat wijst Utrecht pertinent af. Als je nu stopt is alles voor niks geweest.. Dat maakt het maken van een volgende stap of een alternatief zoeken wel heel erg moeilijk.

Ik maak het mezelf moeilijk door er constant over na te denken, misschien moet ik het gewoon 'overgeven' en aanvaarden. Ik heb daar wel héél veel moeite mee.
Ik snap wel dat jullie geen dokters zijn maar willen jullie toch eens meedenken? Al was het maar om me te helpen wat logica en helderheid in m'n kop te krijgen?

Marianne

Zojuist gelezen op Invisio-anti-chip!!!!!!!!!!

LAATSTE NIEUWS:

27 januari 2005 - Fantastisch nieuws!

Minister Veerman heeft besloten het chippen op te schorten tot een nader te bepalen datum. Hij heeft bepaald dat er grondig gekeken moet worden naar een acceptabel alternatief, wellicht in de vorm van DNA-vaststelling. En dit dan zonder beperkende tijdsfaktor.
Minister Veerman: dankuwel!!!

groet, Marianne

Florien de Graaf schreef op donderdag, 27 januari 2005, 21:09:


Ga naar de hoofdpagina, vervolgens naar de sitemap en dan naar 'Heeft mijn paard het koud...'

Groet, M.

jo schreef op zaterdag, 29 januari 2005, 9:55:


... maar ja, het beroerde is natuurlijk dat wij die kans om te oefenen meestal niet krijgen.. vorst, sneeuw en ijs duurt in ons landje meestal niet zo lang - da's anders voor jou in dat hoge, koude Noorden!
Glij- en glibberpartijen ga ik dan maar liever uit de weg door de paarden op zulke dagen maar 'op eigen benen' te laten lopen en de
beweging en balans niet te beïnvloeden door mijn 'aanwezigheid'..:)

Bij ons zijn sneeuw en ijsplekken trouwens al weer weg. Hoe is het bij jou, zit je in een meter sneeuw daar?
Marianne

e m kraak schreef op zaterdag, 29 januari 2005, 16:38:


In het kader van ideeën roepen:

- Vachtdikte: zijn er in het wild levende, dag en nacht buiten verblijvende Arabische paarden? Dat wat ik zelf gezien heb, waren paarden in Airco-gekoelde stallen ( bij rijke Sheiks!) en paarden die 's nachts in tenten gehouden werden bij de minder rijken..

- Licht of donker: ooit in de woestijn bij Bedoïnen geweest? Drie dubbel dikke wollen kleding in donkerblauw of zwart .. in de streken waar ik geweest ben werd donkere kleding gedragen.
Ook een punt om te overwegen: hoe dichter bij de evenaar, hoe donkerder de huidskleur ( ook onze blanke velletjes worden bruin uit bescherming tegen de zon)..
Ander metabolisme? Andere bloedsamenstelling? (Mijn ouders hebben zo'n 35 jaar in de tropen gewoond - hadden het er altijd over dat ze 'dunner' bloed hadden..)

- een zwart Arabisch paard: bijzondere rijkdom en zegening!

- Lichtkleurige dieren in hete gebieden: schuilkleur? ( Valt niet op in de woestijn?)

- Elsa bij de kachel: dikke vachten kunnen natuurlijk ook heel goed beschermen tegen de hitte. Ik denk aan mijn Tatra-honden: vachten van zo'n 10cm dikke (witte) wol - hadden het in de zomer toch niet overmatig heet..

Dat waren zo maar 's wat zaken die mij invielen..

Marianne

Karin schreef op zaterdag, 29 januari 2005, 20:31:


... over bloedwaardes gesproken: er worden nogal wat paarden vanuit de VS naar Europa geïmporteerd. Daarbij blijken behoorlijke verschillen in de bloedwaardes - dat wordt met name geconstateerd bij conditieproblemen. Hoe dat precies zit weet ik niet maar dit vertelde een arts die in de draf- en rensport zit en daar specifiek onderzoek op doet.

Marianne

Frans Veldman schreef op zaterdag, 29 januari 2005, 20:53:


Je zegt het met overtuiging.. maar dat klopt toch niet met alle donkergekleurde dieren in de tropen. Ik denk dat de kleur wel degelijk ook te maken heeft met schutkleur.

Wellicht. Maar New Foundlanders zijn zwart, of bruin.. zelfde verhaal.

Marianne