Alvast bedankt voor de info piet, maar moet hier toch even iets recht zetten, ze is 4 jaar.
En van de zomer zal ze mee op wedstrijd gaan uiteraard niet elke week maar toch wel af en toe.
Ik ga haar vertrouwen eerst zo moeten winnen eer ik met zeilen en dergelijke kan beginnen, want wanneer ze nu in de piste iets hoor schiet ze meteen weg.
Groetjes

Ellen Peeters schreef op woensdag, 26 januari 2005, 12:07:


Nou daar beginnen dus. Laat haar eerst vanaf die afstand waarbij ze net niet wegschiet wennen aan dingen waar ze bang voor is. Langzaam , twee stapjes voorwaarts , stapje achterwaarts. Het is een paard waar je enorm veel geduld bij moet hebben, dat is duidelijk. Vertrouwen bouw je alleen op door haar langzaam maar zeker dapperder te maken, hoe wou je het anders doen?
Piet

Ellen Peeters schreef op woensdag, 26 januari 2005, 12:07:


Hmmmm... hier 'spring' ik er even in...
maar niet nadat ik je eerst even wil zeggen dat ik me jouw situatie goed kan voorstellen.. ik geef net als jij les, heb ook voor handelsstallen gereden (dressuur) dus ik kan me indenken hoe het allemaal voelt - mijn stappen richting NH, nu al weer jaren geleden, werden ook - op z'n minst- met gefronsde wenkbrauwen bekeken.
Ik ken ook de druk die er in die wereld is om een paard zo snel mogelijk 'voor mekaar' te krijgen.

Je schrijft dat je paard vier jaar is en dat je plan is om haar van de zomer al mee op wedstrijd te nemen.

Als het je eigen paard is, en je ziet dat ze super-angstig is: stel je je dan niet de vraag waarom een vierjarig paard op wedstrijd moet? Dat móet toch niet? Vroeger kregen paarden rustig de tijd om zich te ontwikkelen en of een paard nu 3 of 4 is, het is nog altijd een baby!
Ik denk dat de allereerste stap naar NH is dat je gaat nadenken over het waarom van de dingen en het loslaten van de kaders die de traditionele (sport)wereld stelt.
Volgens mij is NH niet een 'nieuw, paardvriendelijk trucje' maar vooral een leef- of denkwijze - naar binnen kijken bij jezelf en jezelf de vraag stellen "waarom". En dat begint misschien al bij het loslaten van een 'einddoel' maar het beschouwen van elke stap van de weg, die uiteindelijk naar een doel zal leiden.
Nou - genoeg filosofie voor vandaag!

Wat Piet schreef is een prima weg: stap voor stap je paard 'de-sensibiliseren' voor enge dingen. Probeer te analyseren waar het paard bang voor is ( geluiden? objecten?) en breng 'm daar dan stap voor stap mee in kontakt. Kijk dan ook naar jezelf! Heb je haast, ga je afdwingen of ben je de geduldige rots in de branding waar de beloning uiteindelijk wacht?

Tijd investeren geeft het grootste rendement - die wedstrijd van de zomer, kan ook volgend jaar of op het moment dat het paard er echt aan toe is. Niet eerder. En tot die conclusie komen, en dat zo voelen, is de eerste stap op weg naar paardvriendelijkheid en respect.

Ik vind het al heel goed dat je tot een punt gekomen bent waarop je je gerealiseerd hebt dat voor dit angstige paard een andere manier gevonden moet worden. Lees het stukje eens door wat Piet hier een paar berichten terug schreef over zijn wandeling met Shiny - dat is voor mij het toonbeeld van vertrouwen: van Piet naar Shiny, en omgekeerd. Dat gun ik ons allemaal!

Groet, Marianne

Hallo hallo

Waar ik een beetje aan denk is hoe is ze gehuisvest? Mijn indruk van een paard dat bij alles wegschiet is dat ze in haar huisvesting te weinig prikkels krijgt. Mocht ze nou op stal staan (waarvan je op deze site uitgebreid kunt lezen waarom je dat liever niet wilt), staat ze dan wel eens in de piste? Met andere paarden? Ik zou haar dan zoveel mogelijk lekker in de piste zetten, bijvoorbeeld alle tijd dat jij die piste niet nodig hebt om te rijden (ook snachts)! Dan kan ze zelf wennen aan alles wat ze ziet en hoort. En dan leert ze vanzelf dat het niet eng is.
En wat al gezegd is, veel wandelen en dat soort dingen. Het klinkt al goed wat je tot nu toe probeert, breidt dat lekker uit. Laat haar samen met jou van alles ontdekken, stapje voor stapje. Dan groeit er een band tussen jullie die jullie in nieuwe situaties kracht geeft!
Kan jou het schelen dat mensen je raar vinden. Mensen vinden mij ook raar, ze vinden maar een eind weg. Ik weet dat mijn dieren gelukkig zijn met de omstandigheden waarin ze leven en dat is voor mij veel belangrijker. Werd gister in de bus nog recht in mijn gezicht uitgelachen omdat ik wat wilgenhout voor de vogels meehad. Tja, ze mogen van mij lachen hoor, mijn vogels hebben gister een hele leuke middag gehad

Succes ermee en houdt je ons op de hoogte?

Groetjes Karin

Piet schreef op woensdag, 26 januari 2005, 12:15:


Inderdaad ben ik van plan het zo te doen, ben daarnet weer een tijdje met haar bezig geweest, en ik vind wel dat ze al een zekere rust begint uit te stralen wanneer ik met haar bezig ben. Weet niet of dit zo snel al kan maar het leek zeker al wel zo.
Bedankt alvast
Ellen

Marianne schreef op woensdag, 26 januari 2005, 12:49:


Hey marianne

Alvast heel bedankt voor je antwoord.
En ben ook heel blij dat je mijn situatie begrijpt, het is alleen nog iets ingewikkelder.
Mijn vriend is namelijk ook beroepsruiter voor een bekende springstal, het paardje is van ons beiden maar ik rijd haar, we kopen regelmatig een jong paard voor een tijdje te rijden en dan spijtig genoeg weer verder te verkopen. Voor mij is dit steeds weer wel moeilijk maar heb me er al bij neergelegd.Hij kijkt nu al dikwijls raar als ik vertel wat ik met haar van plan ben maar laat me wel wat doen.
Nu moet ik zeggen dat we al 2 keer met haar gesprongen heb 1 hindernisje wel te verstaan en niks overhaast, en dit gaat zeer goed dit doet ze eigenlijk vanzelf en lijkt ze ook heel graag te doen.
We zijn ook niet zo dat we ze maar enkele maanden bijhouden deze heb ik al van oktober en ze moet ook niet onmiddelijk weg, maar als er binnenkort net iemand zo iets zoekt dan zal ze wel weggaan.
Daarom is het nogal moeilijk om haar gewoon thuis te laten en niet mee op wedstrijd te nemen, moest het er nu eentje zijn om altijd bij te houden dan ligt dit weer anders snap je?
Die wedstrijden zijn ook maar wat wennen, een laag parcourtje om te laten wennen, zonder druk natuurlijk.
Zoals ik tegen piet ook al zei ben ik vandaag weer wat met haar bezig geweest en lijkt het te beteren ze is zeer kalm als ik met haar bezig ben en ze laat alles goed toe dus ik denk dat ik op de goede weg ben.
Het is vooral in de omgang dat ze wat bang is en wanneer ze iets hoort of ziet tijdens het rijden, maar ze is wel zeer braaf.
Nog is bedankt en moest je nog meer tips hebben dan hoor ik het graag.
Groetjes
Ellen

Karin schreef op woensdag, 26 januari 2005, 12:55:


Dat doe ik zeker karin jullie op de hoogte houden.
Ze staat sowieso altijd in de piste als die niet gebruikt wordt, of in de wei altijd met haar maatje, zonder haar maatje gaat het niet want dan komt ze er gewoon terug uit.
S nachts staat ze op stal. We hebben wel een piste waar veel te zien is naast de piste is een waterzuiveringstation en achter onze weide is de autosnelweg.
Wandelen heb ik nog niet met haar gedaan, omdat ze nog maar net zadelmak is maar dit gaan we binnenkort wel doen, maar dan moet het weer weer wat beter worden want nu is het te glad.
het is inderdaad zo dat de band tussen ons beter moet worden, denk dat dit stilletjes aan wel aan het lukken is.
Groetjes

Hoi

Ik denk dat het in jou situatie nogal "hopeloos" is om paard natuurlijk te worden. Het is geen methode, geen trucje, maar een manier van leven.
Je kunt wel zoveel mogelijk concessies doen. Alle beetjes helpen, alles wat het leven van jou paarden beter maakt is toegestaan.
Wandelen kun je altijd doen. Ook al heb je smiddags gereden, dan nog kun je savonds of smorgens een ommetje met haar maken.
Dan nog een vraag, waarom gaan ze snachts op stal? Zo je ze niet buiten kunnen houden? Op stal staan is niet goed voor de lichamelijke ontwikkeling van het paard en al helemaal niet voor de geestelijke. Snachts is er toch niemand die de piste moet gebruiken om te rijden?

Groetjes weer

Karin

Karin schreef op woensdag, 26 januari 2005, 15:53:


Ja, dat was ook mijn gedachte. Ik begrijp dat er geld verdient moet worden. De enige manier om ooit in paarden te handelen en toch op een zo natuurlijk mogelijke manier bezig te zijn, is wanneer je kopers hebt die zo'n paard willen en bereid zijn om de extra zorg die eraan besteed is te vergoeden. Er zullen er nog niet echt veel zijn maar getuige o.a deze site komen er steeds meer, maar er is nu ook nog weinig concurrentie. Misschien een gedachte om op die manier naam te maken? Je onderscheidt je dan zeker. Ook voor onbespoten groente is een markt, als je snapt wat ik bedoel.
Piet

Hoi Ellen : Allereerst welkom op dit forum. Ik wil je niet meteen wegjagen ( en vat dit niet zo op alsjeblieft) maar ik ga je toch een paar kritische vragen stellen:

Allereerst snap ik niet dat een paard al zadelmak gemaakt is door erop te gaan zitten, nog vóór je grondwerk gedaan hebt met hem. Ik kom uit de westernwereld en daar is het volstrekt normaal dat je eerst grondwerk doet (de naam zegt het al) en je paard aan een heleboel went vooraleer je erop gaat zitten.
Is dit een dressuurmatig iets of hoe moet ik dat zien?

Beetje grondwerk kost je misschien een maandje meer werk, het komt het paard ten goede. Ook al verkoop je hem gelijk weer zodra hij zadelmak gemaakt is, maakt toch niet uit? Het gaat erom dat je een paard kunt 'afleveren' die zich happy kan voelen en niet overal bang voor is.
Ergens werd gesproken over een 'meerprijs" (niet door jou, dacht ik).
In het algemeen wil ik hier op reageren door te zeggen dat niet overal een prijskaartje aan mag hangen. Grondwerk is in mijn ogen een essentieel onderdeel wat hoort bij de opvoeding en training van je (jonge) paard.
Het is net als zeggen : Dit paard heeft duurder voer gehad, dus ik breng een meerprijs in rekening omdat hij nou gezonder is....

Waarom gaan mensen jumping doen met een nog onvolwassen paard?
Een paard dat notabene bang is voor vanalles, hoe krijg je hem dan wel gewend aan die veelkleurige hindernissen?

Het is zo makkelijk te spreken van "druk" om een paard zo snel mogelijk 'voor elkaar te krijgen'. Ook ik rij jonge paarden in, maar ik zal me nooit laten haasten door een eigenaar. Dan kan ie zijn paard ergens anders heen brengen, het welzijn van het paard is mij meer waard dan de centen van de eigenaar.
Een eigenaar die dat niet begrijpt is geen potentiele NH - er en zal het ook nooit worden!

Ellen, graag wil ik hierin met je van gedachten wisselen. Ik hoop niet dat ik te fel overkom, maar ik begrijp heel veel niet. Wil jij het mij uitleggen?

Groet, Pien

Karin schreef op woensdag, 26 januari 2005, 15:53:


Hey

Misschien is dat wel zo.
Ik hou ze s nachts op stal omdat dit makkelijker is, daar bevriest het drinken niet, de piste en de wei zijn dikwijls te modderig, in de zomer of bij beter weer staan ze wel geregeld s nachts buiten, we zitten hier ook met pension paarden, haar maatje bv, deze mag ik s nacht nooit buitenzetten van de eigenaar en aangezien ze niet alleen kan.
Groetjes

Piet schreef op woensdag, 26 januari 2005, 16:10:


Ja Piet, je hebt gelijk misschien is dat wel een ide alleen gaat het niet zo makkelijk zijn om mijn vriend te overhalen. Maar het is het proberen waard.
Groetjes

Spirithorses schreef op woensdag, 26 januari 2005, 21:24:


Hey Pien,

Je komt helemaal niet fel over hoor, ik begrijp volledig hoe je erover denkt.
Maar je moet het misschien een beetje vanuit mijn standpunt bekijken, iedereen in mijn wereld doet dit zo, natuurlijk hebben we voor we op haar zaten haar eerst aan de longe gezet daarna met hoofdstel en daarna met zadel aan alles rustig laten wennen
Ook aan de hand balkjes met haar gelopen en dergelijke.Tijdens het rijden zijn er dan ook weinig of geen problemen.
Ik hoop dat je me een beetje begrijpt en toch nog wat tips of iets kan geven zodat ik toch wat verder geraak hoop dat ik je een goede uitleg gegeven hebben en anders vraag je maar door het.
Groetjes Ellen