Cassandra Berg schreef op zondag 19 februari 2006, 11:33:


...en dát is zinvol???? Dat je mensen een excuus geeft er géén kennis van proberen te nemen?!
Onwetendheid is een réden, doch nooit een excuus. Onwil te weten is verwijtbare domheid.


Waarmee je gewoon herhaalt wat al lang en breed ook door Egon aangegeven was.
Níets is 'heilig', alleen al omdat je niet weet wat je niet weet. Juist daarom is begrip zo essentieel: zie het als leren lezen en schrijven. Als je de beginselen snapt hoef je niet alle woorden uit je hoofd te leren; die kun je gewoon zelf maken met je kennis van de letters en inzicht in hoe die te gebruiken.

Ik zie een nauwe parallel tussen de schijndiscussie over de 'kursus' en 'maar ik wíl helemaal niet zonder verhoging op mijn paard kunnen stappen; dat is helemaal niet goed voor de rug'.
Ook dat verwoordt Egon duidelijk zij het wat ongenuanceerd

HC

Sky schreef op zondag 19 februari 2006, 12:45:

1. van nature zit er geen ruiter op de rug
2. op welke ervaringen met hoeveel goedgemutse paarden is dit gebaseerd?
3. en een minder gemuts paard?

Makkelijker dan wát? Bovendien is het helemaal niet zo makkelijk om met fijne bewegingen te communiceren omdat veel mensen die fijne motoriek niet hebben en je bovendien vooral helder en ondubbelzinnig moet zijn en het een écht onafhankelijke zit vereist die evenmin uit de lucht komt vallen.



'NH-organisatie'?? Als in 'een organisatie die uitdraagt wat Parelli/Rberts/Dorrance et al doen'?
'NH' leidt wellicht aan het Chocomel-fenomeen maar blijft wel simpelweg een marketing-begrip uit de VS: de vlag op wat bijvoorbeeld Parelli doet.
Het NH is niet persé paardvriendelijk of -paardgericht, integreert bit- en spoorgebruik, stalhouding of andere manienen spelen geen rol en een ethische rode draad heb ik ook niet gevonden.
Het is wél een life-style hokje waar cowboyzadels vrolijk indianennamen dragen en een dun touwtje door de paardenmond van 'hoog niveau' is: als het maar verkoopt...

HC

jose schreef op zondag 19 februari 2006, 13:24:

Zoals een bekend spaans filosoof schreef: 'soy y mis experiencias' = ik ben ik en mijn ervaringen.

Beiden dus: geen opvoeding kan iets bouwen op een afwezige fundering van intelligentie maar wel het aanwezige fundament volledig benutten.

Persoonlijk vind ik dat beslissingsbevoegde mensen 'afgerekend' mogen worden op hun bereidheid wel/niet te leren of - open te staan. Ook een relatief minder slim mens is ruimschoots slim genoeg om te begrijpen hoe een paard tikt en om te begrijpen dat het noodzakelijk is dit te begrijpen.
Mbt paardrijden is invoelend vermogen m.i. een belangrijker element uit het pakket dan intelligentie: als je dát niet hebt wordt het allemaal erg statisch en inflexibel en heb je eigelijk gewoon niet in huis wat voor een paardgerichte omgang essentieel is. Het woord paardgericht houdt het al in.

Overigens zeg jij met andere woorden wat ik geheel politiek incorrect maar wel oprecht en met overtuiging vind: lang niet iedereen heeft een pakket van 'ik-en-ervaringen' dat geschikt is om zonder deskundige begeleiding met een paard om te gaan en de deskundige begeleiding is vaak ook niet zo'n pakket voorzien..... Zie daar het inhoudelijke afglijden van hoofdstroom paardrijden in een notendop
Voor míj is paardrijden een verantwoordelijkheid en is bij lange na niet iedereen geschikt om die verantwoordelijkheid te dragen.

Rode hoedje: ja, dat is hét rode, niet-koiboi, hoedje. Multifunctioneel en mijn handelsmerk hier

Verder ben ik het, in déze, helemaal met Egon eens

HC

Sky schreef op zondag 19 februari 2006, 12:45:


Ik wil je niet tegen de schenen schoppen Sky, want ik neem aan dat het jouw site is maar ik zou mijn huiswerk nog eens over doen en wat er nu aan achtergrond staat héél rap weghalen want het is een mengeling van hele- en halve onwaarheden en ronduit onzin.

Laat het weg of doe je huiswerk! Dit draagt alleen maar bij tot het nóg verder aftakelen van het niveau van hoofdstroom-paardrijden.

Hint 1: Xenophon was een Griek en de Grieken hadden geen endemisch paard, importeerden zowel de paarden als de kennis en zelfs het leeuwendeel van hun ruiters was huurling. De meest gewaarde ruiters en paarden kwamen destijds van het iberische schiereiland en uit NW-Afrika.
Ook Buceaphalus werd beleerd ingekocht en de leermeesters ingehuurd. Verder waren de verzorgers slaven uit volken met paardenkennis.

Hint 2: 'R,R&R' van Sadko Solinksi kan je een stúk op weg helpen bij het huiswerk.

Ik heb niet verder gelezen dan de eerste pagina; dat was geen reclame of uitnodiging voor de rest.

HC

Spirithorses schreef op zondag 19 februari 2006, 22:59:

Voor héél veel ruiters wel.
Onfitte, stijve, overgewichtige, bange etc. zijn fors 'gehandicapt' en daarbij komt dan de lijst met ruiters die niet de benodigde geestelijke instelling hebben.

Tsk... heb ooit een stel bange stresskonijnen eens gesuggereerd de info van Ritter over Zen en het Paardrijden door te lezen; 'je denk toch niet dat ik ga lézen om paard te kunnen rijden?!' , 'dat kan ik niet volgen hoor', 'wat een gezemel', 'als ik naar mijn navel staar val ik eraf'..... Laat maar: ON-MO-GE-LIJK.

In onze snelle tijd wil geen ruiter eerst zorgen dat hij/zij fysiek de lat haalt, daarna een paar weken investeren in basisvaardigheden noch daarna weken passagieren zonder teugels.

HC

Huertecilla schreef op maandag 20 februari 2006, 10:29:


Voor 'bange' zijn zelfs verschillende boeken geschreven. Als dat geen héél grote doelgroep zou zijn zag geen uitgever daar brood in. Er is nét weer een nieuwe uit:



Let wel; dat is 'gewoon' met teugels aan een bit want je moet de lat natuurlijk niet afschrikwekkend hoog leggen

e m kraak schreef op maandag 20 februari 2006, 21:29:


Jep, die mythische indiaan weer. Heel toepasselijk

Verder sla je met wel/niet handelen de spijker op een algemene sociale kop; niet-kiezen is ook kiezen: voor de default. Zo leven de meeste mensen Egon; door níet te kiezen en komen dan ergens in de 40 in de zgn 'identiteits-crisis'....

In het licht van beiden en verschillende voorgaande opmerking is het opvallend dat van het half dozijn boeken over angst-en-paardrijden allen zich op het ríjden richten terwijl 99% van het probleem daar helemaal niet zit.
Maar ja: 'verbeter je paard, begin bij jezelf' verkoopt niet

PÍNG....
Ik zat nog steeds (net als legio anderen) met de vraag wat je nu met iets van broodwinning (wie hoeft er geen brood te eten tenslotte) kan verkopen onder paardgericht (waarbij juist mínder meer is). Het kwam ineens op: véren!!!! Een bandana met een veer erin Om je haar en het zweet uit je gezicht te houden. Ook verkrijgbaar met elastieken band voor om de cap. Beiden in navaho-motief....

HC

Niki schreef op dinsdag 21 februari 2006, 0:36:


Nee, eigenlijk niet.
Wat is er mis met een paard dat gewoon graag doet wat je vraagt? Als jouw paard flux op verzoek gaat zitten zal de rest ook geen punt zijn.

Hoe leer ik mijn paard te mesten of urineren op verzoek?

Het is zéker mogelijk want de meiden mesten/urineren vaak nog even snel voor ze komen voor een rit, zoeken daarvoor een mestplek uit en ook onderweg gaat het hele setje mesten als Arabella mest.
Ze zijn zich er dus én bewust van én kunnen het heel redelijk bepalen.

Met de meiden is het verder geen punt want die laten alles vallen waar dat uitkomt maar mijn hengst is logischerwijze erg kritisch in waar hij zijn geurvlag achterlaat.
Hij houdt het ook i.t.t. de meiden juist óp als we op pad gaan voor een rit.
Onderweg is hij soms een half uur 'bezig' met een plek goedkeuren en dat is niet ideaal als ik bezig ben hem licht op een halsring te rijden...
Ik ben inmiddels al wel zo ver dat hij de link tussen mesten en de cue heeft gelegd doch de bevrediging van dé plek is groter dan de beloningen die ik tot nu toe bedacht heb.

Suggesties welkom.

Spirit schreef op zondag 19 februari 2006, 23:06:



http://www.thelongridersguild.com/Pack-saddles.htm

Het beste longrider-materiaal echter is alles wat je níet meeneemt.
Bv 1. ik heb een tiestrap als riem om waardoor is voor alles en nog wat een stuk top-leer bij me heb en mijn echt goede mes dient voor alles. Ook voor eten verder alleen een lepel nodig.
Bv. 2. zonder hoefijzers op pad heb je voor de hoeven alleen maar een krabber en een handig mini-raspje nodig. Als krabber kan een wat aanpaste haring van de looplijn dienen.

HC

lies zondag schreef op dinsdag 14 februari 2006, 21:09:


Om sijtage goed te berijpen moet je even een helder onderscheid maken tussen wrijving en slip. Als er geen slip is, is er 100% grip en de wrijving optimaal. Als er geen slip is, is er geen afschuiving en dus geen slijtage. Nu is er altijd énige afschuiving.
Wrijving kent twee aspecten: de wrijvingscoëfficient van het materiaal en de oneffenheid.
Zo heeft ijs een zeer lage wrijvingscoëfficient doch als het oppervlak bestaat uit opgevroren richels dan kun je er toch makkelijk overheen rennen als je schoeisel hebt dat zich over het ruwe oppervlak vervormt en zo 'vastgrijpt'.
Wat er nog meer bij komt kijken is de energie die nodig is om het loopoppervlak af te slijten; de energie die het vraagt om stukjes uit het oppervlak los te rukken. Vreemd genoeg is het in de regel makkelijker om niet-flexibel materiaal af te slijten. Dat is wel verklaarbaar doch valt ver buiten dit topic.

De menselijke voet is niet hard en vervomt over oneffenheden, hoe klein ook. Zolang de loper voldoende looptechniek heeft om zonder slip te rennen is er geen oppervlakslijtage door afschuiving. Dit laatste is de crux.
Dravers gaan dermate hard in voor paarden eígenlijk middengang dat er veel afschuiving = slijtage is.

Een rijpaard dat heeft geleerd om de looptechniek, het zwaartepunt, aan te passen aan het ruitergewicht zal ook mega-afstanden zonder overmatige slijtage over bijna elke ondergrond kunnen afleggen.
Het is niet zo gek dat paarden die dit niet geleerd hebben juist voor het meeste slijten: dat is een superheldere vingerwijzing.

Er is wel een beperkende factor: de snelheid in combinatie met ondergrond. Zodra er afschuiving plaatsvindt is er slijtage.
Op stevig maar niet betonhard zand bv zal er altijd enige slip zijn, al is het maar zand dat langs de hoefrand opzij/omhoog perst: dat geeft slijtage.
Bij de menselijke voet geeft dit veel minder slijtage omdat de mens én minder druk onder de voet heeft én de omtrek vervormbaar is dus er minder afschuiving = minder slijtage is.

Een interessant onderwerp dit, want het ook dit punt is een heldere aanwijzing dat mensen in pricipe bétere lange afstandslopers zijn dan paarden

Terug naar het paard: een goed beleerd en niet overmatig met gewicht belast paard zal in een rustige, nét meer dan eigen-evenwicht verzamelde, draf zéér lang zonder overmatige slijtage kunnen gaan.

HC