MizzPoeZ schreef op woensdag 14 december 2005, 18:10:


Ja maar, ís er dan geen oplossing voor deze pony ? Dat moet je toch in je hart snijden als je dier waarover jij de verantwoording hebt zich zo ongelukkig voelt? Dan ga je toch zoeken totdat je een oplossing hebt?! Oké, je hoopt dat de castratie de oplossing is, maar dat doet niets af aan zijn verdriet, toch?

Hoe komt het toch dat een (toen) jong dier zo overheersend agressief in het leven staat? Net als jij vind ik dat niet normaal.


Loopt ie dan niet misschien wel verschrikkelijk op zijn spreekwoordelijke tenen? Sommige paarden hebben moeite zich te handhaven in een grote (wisselende) groep waarbinen vanalles gebeurt.
Het geeft ze geen gevoel van veiligheid. Het maakt ze onrustig en ze hebben voortdurend het gevoel dat ze zich tegen alles en iedereen moeten verdedigen. Ik weet zeker dat hij dat zelf helemaal niet leuk vindt. Paarden zijn gesteld op rust, niet op voortdurende chaos.

Is er met die boer niks te regelen dat hij met een paar andere paarden apart een stabiele relatie kan ontwikkelen? Ik bedoel, hij kan het wel met jou, dus waarom dan niet met (een) soortgeno(o)t(en) ?


Tuurlijk respecteer ik je keuze, al weet ik niet of deze zaligmakend is.
Lijkt mij dat hij dus ook om andere redenen niet goed in zijn vel zit.
Maar daar ben je vast en zeker al uitgebreid mee bezig geweest...?!

Groet, Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship -
Natuurlijk Bekappen

Mijn god, je wilt echt half niet weten hoeveel slapeloze nachten ik al heb gehad van deze pony. Hij was met die ijslander echt 1 geheel geworden: samen was het een duf stelletje, maar zodra er iets gebeurde (paard liep LANGS hun landje, ergens werden er andere paarden verweid), dan gingen ze toch tekeer. Ik denk dat hij heel veel van deze ijslander heeft overgenomen, ik weet het eigenlijk wel zeker, maar ik kon er niet echt iets aan doen, want ze konden het met elkaar doen, of allebei apart.
Nu de ijslander er niet meer is, heeft hij helemaal geen zin in ander contact. Hij tolereert 2 shetjes verder geen andere pony's en eigenlijk is deze groep nu al een maand hetzelfde: niks eruit, niks erbij. Daarbij komt ook dat er niemand is die hem 'voor vast' bij zijn/ haar pony wil hebben, omdat ze denken dat die van hen dan ook zo wordt.
Het liefst zet ik hem in de groep bij mijn andere pony, maar dat is ten eerste een andere boer, in een andere plaats en als ze het woord 'hengst' horen in wat voor een vorm dan ook.... No way.
Dat is hier nu eenmaal zo in het Gooi. En als ik hem heb laten castreren, dan gaat hij alsnog het land in bij mijn grote pony. Ik weet zeker dat hij zich daar meer thuis voelt, omdat hij meer 'paard' dan pony (gewend) is, en beter kan praten met de grote paarden/ pony's. Hij heeft gewoon niks met shetlanders, en al helemaal niet met de 'baby's' onder de shetlanders.

het enige wat ik nu kan doen is de operatie afwachten (eind januari) en dan nog even wachten tot hij wat gekalmeerd is (en ik weet zo zeker dat dat gaat gebeuren!) en dan kan hij bij zijn grote vriendin in het land. (Mijn pony)