van lennep schreef op zondag 27 november 2005, 13:54:


Hoi Agness en Esther.

Ik denk ook dat je niet veel verder moet gaan Esther. Ik had een ruin die vanaf 1.2 jaar tot ongeveer 1.8 jaar bij mij stond. Super lief maar ook zeer zeker een eigen wil. Was nergens bang voor maar liet ook heel duidelijk merken als meneer ergens genoeg van had. Als je dan teveel doet dan werkt het averechts. 5 minuutjes was voor deze jongeling eigenlijk genoeg. Lopen deed hij uit zichzelf al genoeg en behendig werd hij vanzelf omdat mijn merrie vaak wat kattig uit de hoek kwam. Zelf werd ik ook reuze behendig (in het wegduiken als het jeugdig enthousiasme van Sammy iets te groot werd). Ik deed niet zo veel oefeningen met hem: hoofd omlaag, af en toe een stapje terug zetten, niet aan de voeremmer komen, voetjes geven. Ik ben al gauw gestopt met het belonen door middel van lovende woorden. Sammy werd helemaal hyper van mijn enthousiasme, en bokte van blijdschap de hele wei rond, óf hij liep me gewoon om in zijn blijdschap. Later heb ik me aangewend om hem eerst aan de kant te duwen totdat hij begreep dat ie onderaan de ladder stond, en daarna heb ik hem veel geaaid, gepoetst, en heb geprobeerd hem iets langer voetje geven te leren. Volgens mij begreep hij hieruit dat hij niet meer te wild moest worden in mijn buurt. De enige keren dat hij het daarna nog heeft gedaan was nadat ik wat langer met hem gewerkt heb in de poging om hem op de weide te laten bekappen. Dat was hem echt teveel en toen ging hij er ook al bokkend vandoor. Niet uit kwaadheid, maar eerder uit pure blijdschap dat hij weer "los" mocht. Boze woorden hebben dan geen zin volgens mij. Je moet bij zo'n jong paard gewoon heel goed opletten wanneer je de aandacht verliest. Een ouder paard kan je dan streng toespreken en die aandacht weer opeisen maar bij zo'n jonkie heeft dit absoluut een averechts effect. Speel gewoon een beetje meer met hem/haar zónder hem/haar al te hyper te laten worden en duw hem/haar af en toe aan de kant als hij/zij te opdringerig wordt. Dit was precies wat mijn merrie ook met hem deed.

Groetjes Nel.

agness schreef op zondag 27 november 2005, 13:17:


Hoi Agnes

Ik sluit mij aan bij de reactie's die je al heb gekregen, onze Haflinger was 5 maanden toen hij kwam en inmiddels 5 jaar. Wat ik heb gedaan is buiten wandelen, poetsen, hoeven uitkrabben was mijn dagelijkse bezigheid.Wat grondwerk in de bak met laten volgen en veel kroelen. Vanaf 2 jaar ben ik begonnen met free-style,grondwerk, waar we samen heel veel plezier mee hebben gehad en nog. Toen hij 2,5 jaar was, wat ligt longeerwerk,daarna met sjabrak en longeersingel wat hij erg saai vond,free-style van (emiel voest) vind hij leuker.Met 3,5 jaar erop hangen en zitten, daarna langzaam ingereden met veel belonen en liefde en geduld.Na 1,5 jaar priveles is hij toe aan de landelijke wedstrijden.
Als ik kom hinnikt hij, hij komt altijd in de wei, wil altijd werken, we kunnen elkaar door en door, alleen door liefde en geduld en niet overvragen en door aan te voelen wat genoeg is.Als ik dan weer ga krijg ik altijd een dikke kus voor hij naar zijn andere maatjes galopeer.

Veel liefde en plezier met je merrie

agness schreef op zondag 27 november 2005, 19:03:


ik zou haar niet wegjagen, het arme ding, wat is daar volgens jou het nut van? Dat ze weet dat jij de baas bent? Waarom haar niet leren dat ze je kan vertrouwen, en daarom graag naar je zal luisteren.
Ik probeer me niet op te winden, maar vind het gruwelijk, dit wegstuur spelletje.
Je hoeft niet als baas uit de bus te komen.

Dat is dus wat ik anders zou doen.

Isabel