harry11 schreef op dinsdag 16 juli 2013, 14:57:

Dat was toch antibiotica?
De pony was toch juist niet van jou?

Als ie dat dubbel heeft voorgeschreven zal hij de pijnstiller ook wel dubbel hebben gedaan? Als een paard op een ontschoende hoef gaat staan denk ik dat de pijnstiller wat over de top is.


Typfout De beslissing is NIET aan mij

harry11 schreef op maandag 15 juli 2013, 21:27:


Dra. Strasser liet een study case zien van een paard die alle 4 de hoefcapsules kwijt was gespeeld door één of andere vergifting (hij stond gewoon op zijn 4 P3tjes), 6 maanden later galoppeerde hij weer int rond.
Heel belangrijk was dat hij buiten kon staan, zo "proper" mogelijk te houden en gewoon bekappen als hoefwand weer normale lengte heeft.
Gr. Ilse

Hey dank je Ilse, ik ga die studie opzoeken, dit geeft moed!

harry11 schreef op woensdag 17 juli 2013, 15:35:


Weet niet of je die in internet gaat vinden, ze gaf deze toen ze seminar in Madrid gaf...
Gr. Ilse

Verdrietig nieuws... We hebben vandaag de pony Poppy laten inslapen. Haar ene achterbeen dat alleen oppervlakkig geschaafd leek had een gigantische infectie gekregen van binnen. De huid had losgelaten en het vlees viel gewoon van het bot, erg akelig om te zien. De veearts zei ook dat we echt het allebeste hebben geprobeerd, maar zeker ook door de extreme hitte mocht de hulp niet meer baten.

Ze hoeft dus ook het moeizame traject van 'nieuwe hoeven proberen te groeien' niet meer in te gaan.

Bedankt voor het meedenken...

Wat rot zeg, veel sterkte ermee!
Groetjes Marlies

Die gigantische infectie komt natuurlijk ook niet uit het niets... wellicht voor het beestje zelf is dit de beste oplossing.

Ja het trauma was veroorzaakt door de val. Dat been was dik, leek een 'gewone kneuzing'. Helaas was het weefsel van binnen helemaal kapot, maar doordat het vel eroverheen alleen geschaafd was en goed aan het genezen was duurde het een week voordat de ellende eronder zich openbaarde.
Extra jammer omdat de open wonden zich goed ontwikkelden en ook de ontschoende hoeven er naar omstandigheden goed uitzagen.

Christel Provaas schreef op dinsdag 16 juli 2013, 7:31:


Wel een trap na Christel. Ik herinner me nog je reactie destijds in mijn topic toen ik vertelde dat het goed ging. "Petje af" zei je. Het was overigens geen maanden pijn maar 3 weken dat ze heeft gelegen afgewisseld met staan. Het hele verhaal heb je dus niet gelezen anders had je niet een dergelijke opmerking geplaatst. Je had dan ook uit het verhaal op kunnen maken dat euthanasie elke dag werd overwogen maar dat Mercredi nog teveel levenslust had waardoor we het telkens uitstelden naar de volgende dag. Dit tot dag kwam dat ze ineens in het land stond te grazen. We zijn nu 7 jaar verder en ze is inmiddels 9 jaar oud en doet het geweldig. Ze is nooit meer bevangen geweest en is een vrolijk en happy ponytje. Ze is nog steeds de Benjamin van de kudde die bij elke kuddegenoot een behoorlijk potje kan breken. Ik hoop het nooit meer mee te hoeven maken maar mocht het zo zijn zal ik er weer alle energie, liefde en geld insteken wat ik voor Mercredi destijds ook heb gedaan. Het is het meer dan waard geweest.

Iedereen mag zijn mening hebben hieromtrent maar ik herinner me jou als iemand die enorm meeleefde en altijd met positieve reacties kwam. Wel wat schijnheilig om nu een dergelijk opmerking te plaatsen. Had dat destijds gedaan.

Jammer Harry11 dat de pony het niet heeft gered. Sterkte met het verlies.

Cledisa, je verhaal over Mercredi was inspirerend voor ons en gaf ons hoop. Ik weet zeker dat je pony het waard vond om een aantal weken of maanden pijn en ellende door te maken voor een fijn leven nu! Zeker geen uitzichtloos lijden!

Fijn te horen Harry11 dat het verhaal op de website inspirerend was. Dat was ook de bedoeling toen ik het verhaal online zette. Tevens was er de hoop de mensen ook een hart onder de riem te kunnen steken met de informatie en dat het niet per definitie een uitzichtloze kwestie hoeft te zijn. Ik was destijds zo verloren in een wereld van onwetendheid.

Als eigenaar ken je je pony het beste. Je weet wanneer je te ver gaat en moet kiezen om een dier te laten gaan. Daar kan iemand vanachter zijn PC niet over oordelen als ze er niet bij zijn geweest, Ik heb destijds veel hulp gehad van diverse vrienden en kennissen bij de verzorging. Zij pepte me telkens weer op als ik het niet meer zag zitten. Ook zij zagen de levenslust bij de jonge Mercredi. Well, the rest is historie.

Ik vind het oprecht jammer dat de pony het niet heeft gehaald. Maar zodra er "lappen vlees" loslaten zoals je schreef dan is er (helaas) geen keuze meer.

Cledisa schreef op dinsdag 23 juli 2013, 20:14:

Ik heb even de Mercredi-draad teruggezocht om een en ander helder te krijgen, want het is inderdaad 7 jaar geleden. In die draad trek ik de vergelijking tussen jouw pony Mercredi en het uitgebreide Engelse verslag van de ontschoening van een connemara-merrie. Die heeft (ik meen 4) maanden liggen martelen waarbij koorts, maagzweren, hoefbevangenheid en hoefzweren elkaar voortdurend afwisselden. Doorligplekken, elke up werd weer ondermijnd door een terugval. Uiteindelijk heeft die pony het gered, maar vraag niet ten koste waarvan.
Dat Engelse geval had ik in mijn hoofd toen ik schreef dat de grenzen van het toelaatbare naar mijn mening waren overschreden.
Het verslag stond op de site van The ironfree hoof, maar is nu niet meer actief.

Els plaatste recent de link naar de Mercredi-case en ik heb aangenomen dat dat 'dat erge Engelse verhaal' was. Nu ik de draad opnieuw heb doorgelezen zie ik mijn foute aanname. Mijn excuses daarvoor.
Super dat ze het zo goed maakt!

Bedoel je het verhaal van Druid?
http://www.ironfreehoof.com/severe-laminitis-case-study.html