Jolijn Zegwaard schreef op donderdag, 6 januari 2005, 13:24:


Twijfelen ga je zelfs steeds meer doen Je bent nooit uitgeleerd. Iedere keer weer leer je dingen bij, en af en toe krab je je eens achter je oor omdat je ineens beseft dat je het bijvoorbeeld een jaar geleden heel anders aan pakte. Ook kwa rijden leer je iedere keer weer iets bij of af. Je bent gewoon nooit uitgeleerd.

Groeten Esther

Hallo Jolijn,

Ik reageer even op een paar van je alinea's uit je diverse berichten.


***Wanneer je er aan toe bent, komt het paard vanzelf op je pad. Zie straks ook mijn laatste alinea.

Het voordeel van een volleerd paard is natuurlijk dat ik daar zelf weer veel van zou kunnen leren.

***Je kunt (prive-)les nemen. Een goede instructeur/trice kan je prima helpen om je paard goed in te rijden en zoveel mogelijk voorkomen om iets bij je paard te verpesten. Je hoeft het niet allemaal alleen te doen!
Het is waar dat je van een volwassen paard veel kunt leren. Mijn paard was 11 jaar toen ik haar kocht en ze heeft me ontzettend veel geleerd! Daarbij is het natuurlijk wel zo dat je bij een volwassen/volleerd paard ook - alsnog - veel kunt verpesten, en bovendien ook nog heel veel kunt leren, dus wat dat betreft maakt het in mijn beleving niet veel uit of je nu een jong of een volwassen paard hebt.


***Je zou bij jezelf na kunnen gaan waarom en of het echt belangrijk voor je is om een paard te hebben met een "goed" verleden. Volgens mij zijn er ook maar weinig paarden met een "goed" verleden. Een paard met geen goed verleden hoeft niet persee een "probleempaard" te zijn. Mijn Jovarna heeft bepaald geen goed verleden, ze heeft veel (te veel) meegemaakt en de nodige trauma's opgelopen, maar ik ken geen paard dat liever, eerlijker en zachtaardiger is dan zij!! En ik ken meer paarden met een verleden die desondanks ontzettend lief en braaf zijn gebleven. Het is maar net hoe je zelf omgaat met je paard en of je bereid bent om je volledig voor hem/haar open te stellen, zodat het paard zich ook durft te openen voor jou. En dit op zich is al zo'n prachtig proces! Bovendien, een paard met een minder goed verleden zou volgens mij bij jou prima op z'n plek zijn. Waarom niet?

Bovendien geeft het me wel goede moed te horen dat jij wel de intentie hebt om een paard te verkopen, dan zul je toch niet de enige zijn, toch? misschien is er dan voor mij later ook toch wel een paard te vinden.

***Vertrouw daar maar op! Toen ik mezelf drie jaar geleden voornam dat ik mijn eigen paard wilde, besloot ik dat ik niet op zoek zou gaan (dus geen advertenties, handelaren etc), wel dat ik er voor open stond als ze op mijn pad zou komen. Slechts 4 weken laten kwam Jovarna op mijn pad…! Ik hoefde haar dus ook niet te zoeken, ze had mij al gevonden….!

Groetjes en succes met je overwegingen (en luister daarbij naar wat je hart je ingeeft! )
Petra
www.jovarna.tk

Hoi Jolijn

Mijn echte probleem ligt meer bij mijn eigen rijkunsten, ik twijfel gewoon of ik wel goed genoeg kan rijden om een paard te beleren, natuurlijk kun je fouten herstellen en ervan leren, maar wat moet ik met de fouten die ik zelf misschien niet merk, misschien belast ik daar dan mijn jonge paard mee...

Mijn dochter en ik zijn ook bezig met drie jonge paarden en
ik vind dat een jong paard geschikt maken voor het berijden vaak veel ingewikkelder wordt gemaakt als nodig is, ja ingewikkelder als goed is voor een paard. Het gaat te snel en dressuurmatig rijden wordt veel te vroeg aangeleerd. Dressuur matig rijden is juist de toplaag die zou moeten komen, na jaren lang eenvoudige buitenritten gemaakt te hebben. We leven in de omgedraaide wereld als er met een jong paard begonnen wordt met dressuuroefeningen.

Eenvoudig kalm voorwaarts rijden, geen cirkels, wendingen en overgangen van draf naar galop en terug. En je paard berijden bij kalm voorwaarts in stap kun je ook al beginnen met drie en half jaar. Wat is er nodig om een paard zo te berijden tot zijn 6de jaar? Een goed contact natuurlijk waarbij je paard graag met je mee gaat en gewillig luistert. Hij hoeft dan niet veel meer te kennen dan, voorwaarts gaan, zachter te kunnen en te stoppen en af te slaan naar rechts en links. In deze rustige wandelingen samen zal hij zelf als de tijd er rijp voor is, de draf aandurven en de galop. Hij zal graag de wereld verkennen samen en daarbij wennen aan het ruitergewicht. Geen haast alles op zijn eigen tijd. En in dit opgroeiproces krijgt je paard de beste basis.

Michiel

Nog een aanvulling op mijn brief:

Ook met twee paarden naar buiten gaan, is geen vereiste. Als je maar één paard tot je beschikking hebt, dan duurt het gewoon langer, voordat je jonge paard jou zozeer vertrouwt dat het helemaal geen ander paard meer nodig heeft om naar buiten te durven. En die paar weken of maanden maken niets uit.

Het idee dat je 2 paarden nodig zou hebben, komt uit de oude doos waarin er met dwang gewerkt werd, en de mens zelf daardoor erg onveilig bleef ... ja dan heb je al gouw een ander paard nodig voor de veiligheid.

Vòòr het rijden zitten natuurlijk ook al jaren van samen wandelen.
Essentieel vind ik, om mee te gaan met de wensen van je jonge paard. Niet aansturen weg van de stal, dat voelt onveilig, beter is het te wachten waarheen het zelf wil gaan, en daar in mee te gaan, en zo te komen tot afwisselt leiden. En als dat wekenlang rondom de stal is, dat is dat zo. Je paard weet zelf het beste waaraan hij toe is en voor je het weet kun je einden weg samen. De overgang naar berijden is op deze manier nog maar heel klein.

Michiel

Peet schreef op donderdag, 6 januari 2005, 14:17:


Klopt...ik had het ook helemaal bedacht. Jong paard om zelf als te leren. en toen kwam Idunn op m'n pad, van 12 jaar oud
Je komt gewoon een paard tegen op een dag, let maar op!

Saskia

Peet schreef op donderdag, 6 januari 2005, 14:17:



Hmm daar had ik nog niet aan gedacht, dat een paard ook mij kan vinden...
Dat kan natuurlijk ook!

Jolijn

Jolijn Zegwaard schreef op vrijdag, 7 januari 2005, 11:02:


Mijn paard heeft mij ook gevonden. Ik was gevraagd haar te berijden voor iemand. Ze was net drie. Na drie maanden op haar gereden te hebben, besloot ik om zelf een paard aan te schaffen, omdat haar eigen bazin natuurlijk ooit op haar zou willen rijden. Beter nu afscheid nemen dan later dacht ik. Pijnlijk maar realiteit. Het klikte enorm met dit paard. Tot mijn grote verbazing werd ze me zomaar te koop aangeboden. Daar hoefde ik niet lang over na te denken!!!!

Groetjes Collane