Nog een aanvulling op mijn brief:

Ook met twee paarden naar buiten gaan, is geen vereiste. Als je maar één paard tot je beschikking hebt, dan duurt het gewoon langer, voordat je jonge paard jou zozeer vertrouwt dat het helemaal geen ander paard meer nodig heeft om naar buiten te durven. En die paar weken of maanden maken niets uit.

Het idee dat je 2 paarden nodig zou hebben, komt uit de oude doos waarin er met dwang gewerkt werd, en de mens zelf daardoor erg onveilig bleef ... ja dan heb je al gouw een ander paard nodig voor de veiligheid.

Vòòr het rijden zitten natuurlijk ook al jaren van samen wandelen.
Essentieel vind ik, om mee te gaan met de wensen van je jonge paard. Niet aansturen weg van de stal, dat voelt onveilig, beter is het te wachten waarheen het zelf wil gaan, en daar in mee te gaan, en zo te komen tot afwisselt leiden. En als dat wekenlang rondom de stal is, dat is dat zo. Je paard weet zelf het beste waaraan hij toe is en voor je het weet kun je einden weg samen. De overgang naar berijden is op deze manier nog maar heel klein.

Michiel

Peet schreef op donderdag, 6 januari 2005, 14:17:


Klopt...ik had het ook helemaal bedacht. Jong paard om zelf als te leren. en toen kwam Idunn op m'n pad, van 12 jaar oud
Je komt gewoon een paard tegen op een dag, let maar op!

Saskia

Peet schreef op donderdag, 6 januari 2005, 14:17:



Hmm daar had ik nog niet aan gedacht, dat een paard ook mij kan vinden...
Dat kan natuurlijk ook!

Jolijn

Jolijn Zegwaard schreef op vrijdag, 7 januari 2005, 11:02:


Mijn paard heeft mij ook gevonden. Ik was gevraagd haar te berijden voor iemand. Ze was net drie. Na drie maanden op haar gereden te hebben, besloot ik om zelf een paard aan te schaffen, omdat haar eigen bazin natuurlijk ooit op haar zou willen rijden. Beter nu afscheid nemen dan later dacht ik. Pijnlijk maar realiteit. Het klikte enorm met dit paard. Tot mijn grote verbazing werd ze me zomaar te koop aangeboden. Daar hoefde ik niet lang over na te denken!!!!

Groetjes Collane