Marianne schreef op dinsdag, 23 november 2004, 17:41:
>
>
>> Vervolgens ontkom ik niet aan nogmaals mijn "perceptie"-stokpaardje van stal te halen: bij communicatie is de ontvanger altijd bepalend, dus kan alleen iets dat door je paard als beloning - =positieve ervaring gecorrellleerd aan direkt voorafgaande ervaring (beloningsvenster) - ervaren wordt als beloning worden aangemerkt.
>
> Hmm... dat zie ik niet zo: communicatie is naar mijn gevoel
> tweeledigen kan niet éénzijdig door de ontvanger bepaald worden.
> De rol van de 'zender' is toch ook medebepalend? Dat zou
> betekenen dat als ik iets 'aardigs' zeg, dat dat in feite
> 'neutraal' is en door de ontvanger geïnterpreteerd wordt, of als
> 'aardig' bepaald wordt.
Hoe vaak wordt op dit forum al niet de verzender mis- of totaal niet begepen?! Wat je zegt of uitdraagt is betekenisloos, neutraal zoals je zegt, tot het moment van interpretatie. Dat geldt voor alle communicatie in alle vormen.
De verzender kan wel een intentie hebben uiteraard, maar als die niet- of misbegrepen wordt door de ontvanger heb je op zijn hoogst een communicatieSTOORNIS. Dat dit tussen 2 soorten als mensen en paarden, met een nogal verschillende beleving en dikke betontegels aan biologische oogkleppen op, nogal eens voorkomt kun je toch iedere dag weer zien?
Daarom zit de bottleneck van communicatie altijd bij de ontvanger. Nu duidelijk?
> De ontvanger kan niks zonder de zender, naar mijn bescheiden
> begrip. Als het anders zit, of jij het anders ziet, ga je me dat
> vast uitleggen!
>
> Oh... over die spiegel: ja hoor! Er zijn al 'slimme' mensen die
> bedacht hebben dat je zo'n ding in de stal kunt hangen ( liefst
> onbreekbaar!!) want het paard 'ziet' dan een paard en voelt zich
> niet zo alleen.. daarmee is nog niet gezegd dat hij/zij zichzelf
> herkent.. dat zou wel erg narcistisch zijn.. :)
Precies, en daar kwam Isabel ook net mee - dat een dier in een spiegelbeeld ook een rivaal zou kunnen zien (en daarmee faalt voor de "spiegeltest"!).
Om
jezelf in een spiegel te herkennen moet je open staan voor de ruimtelijke idee van spiegelen, en binnen dat kader verbaast het me niets dat buiten mensen, met al hun andere typische boomdiereigenschappen, andere apen, en 3D-vaardige beesten als dolfijnen het snel door hebben. Juist omdat die spiegeltest zo verbonden is aan ruimtelijk inzicht als drempelwaarde is het nmm niet erg neutraal als maatstaf voor "bewustzijn".
Nou vraag ik me af... als je nou bijv. een hengst kent die glansrijk faalt voor de spiegeltest door in het spiegelbeeld een concurrent te zien... en je zou hem
leren dat het een spiegelbeeld is, dat hij zichzelf ziet (veel "primitieve" mensen hadden ook grote moeite met deze magie!).... toon je daarmee dan niet perfect aan dat TOM een gevolg van leerontwikkeling is?
Het paard waar ik als voorbeeld op doelde met de dressuurspiegel was dus wel degelijk zichzelf en hoe hij bewoog aan het bewonderen en bewegingen aan het uitproberen, en slaagde daarmee wél voor die domme spiegeltest.
Groeten, Egon
Ik krab mezelf, dus ik besta (vrij naar Descartes)
Warboel
