e m kraak schreef op dinsdag, 23 november 2004, 22:57:
> Marianne schreef op dinsdag, 23 november 2004, 17:41:
>>
>>
>
> Daarom zit de bottleneck van communicatie altijd bij de
> ontvanger. Nu duidelijk?
> Ik krab mezelf, dus ik besta (vrij naar Descartes)
Ik krab mezelf achter de oren, dus mag ik er ook zijn, weliswaar lichtelijk in verwarring :)... (vrij naar Egon)
... maar, ik snap wat je bedoelt .. en toch..... kan ik me niet aan het gevoel onttrekken dat dit alleen maar het geval is als de boodschap écht neutraal is. En dat is het in de gewone, dagelijkse communicatie bijna nooit nmm..
Stel je neemt een volstrekt 'neutrale vraag' als: Zou jij vandaag de boodschappen willen doen? Daarop kun jij reageren met een neutraal 'ja of nee' of je reaktie inkleuren met het gevoel wat jij op dat moment hebt. Dus tot zover heb je gelijk.
Maar nu stel ik dezelfde vraag vanuit een andere intentie. Ik heb me boos gemaakt: hé verdikkeme, ik moet hier alles alleen doen, die Egon doet ook nóóit wat ... en dan zeg ik, met enige boosheid geladen en een blik in de ogen van 'waag het eens néé te zeggen: zou JIJ de boodschappen willen doen?
..of.. ik bedenk me met listige vrouwelijkheid dat ik met suiker meer vliegen vang dan met azijn, geef je een aai over de bol en kijk je poesie-lief en smekend aan: Hé Egon... zou jij de boodschappen willen doen?
Ik denk dat de lading die mijn 'zending' heeft ( negatief of positief) dan wel degelijk invloed heeft op jouw 'perceptie' en interpretatie...
Halen we dat verhaal nu weer terug naar paarden: als ik met stoere lichaamstaal en vastberadenheid op m'n peerd afloop, dan beïnvloed ik nmm wel zijn reaktie - die zal heel anders zijn dan dat ik met gebogen schouders en hangend hoofd en een beetje timide op m af loop..
Ik heb dan toch uiteindelijk wél invloed gehad op de perceptie van de ontvanger? Oftewel: communicatie- commune- méér dan één ?
Marianne