josien schreef op zaterdag, 6 november 2004, 10:13:


Hoi Josien
Hey, dit vroeg ik me dus ook af. Heb het al eens gevraagd en dressuurmensen maar ook daar waren meningen verdeelt.
Ik doe nu wat Parelli mij leert:
focussen waar je heenwilt met je ogen, je navel, je knieen en je tenen (als het ware hoor...)
Even denken hoe gaat mn gewicht dan???
Tja, volgens mij verplaats ik mn gewicht naar buiten. Ik "duw" dus mn paard naar binnen toe.
Ik heb me dat al vaker afgevraagd. Ik zie 2 theorieen.
1. Als je je gewicht naar de "verkeerde"kant legt duw je je paard naar de goede kant. Dezemethode gebruikt Parelli in elk geval bij het zijwaarts gaan.
2. Breng je je gewicht naar "links dan zal het paard zijn evenwicht willen herstellen door naar links te gaan. (vergelijkbaar met iemand op je schouders).
wat is waar???

sannie schreef op zaterdag, 6 november 2004, 22:46:


Wat waar is , is wat je je paard hebt geleerd denk ik ?

Maar volgens mij zit er tussen parellie en de springruiters dus weinig verschil dan..
Die kunnen door het gewicht te verplaatsen boven een sprong al aan het paard door geven in welk galop en naar welke kant hij op moet....
Door?.....te kijken in welke richten ze willen gaan...en daardoor het gewicht aan de andere kant wat te verhogen? ofwel...als je naar links kijkt verhoog/verplaats je vanzelf je gewicht wat meer naar je rechtervoet waneer je op de beugels leunt...of op je rechter been wanneer je geen beugels gebruikt... dus druk van rechts waardoor het paard gaat wijken naar links zoals parellie het zegt ?

Gr. Nick Altena

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Nick Altena schreef op zaterdag, 6 november 2004, 23:07:


Allebij kan, maar wat is nu het fijnste voor het paard.

Zelf ben ik van mening als je het paard naar binnen duwt er spanning in de rug komt om het gewicht te compenseren daar het paard anders om kiepert. Heb het zelfs 1 keer zien gebeuren voor mijn ogen. Een paard die zijwaarts werd gedreven door het paard van zich af te duwen.

Het gewicht naar binnen brengen heeft als het gevolg dat het paard mee gaat om in evenwicht te blijven en daardoor het gewicht niet hoeft te compenseren daar het al in evenwicht is op het moment als het mee komt.

Natuurlijk gebruik ik daarbij ook mijn hele lichaam door mijn schouders en hele lichaam in de wending te zetten.

Alles is natuurlijk wel minimaal.

Wat is het verschil met 'naar binnen hangen'? Lijkt me dat er dan ook spanning in de rug komt om de verandering in gewicht te compenseren?


Snap deze zin niet helemaal..Zou je die nog wat kunnen verduidelijken?


Gewicht verplaatsing geeft zowieso een onbalans, iets waarop het paard reageert. Hij zal dus hoe dan ook moeten compenseren. Dit kan in een enorm korte tijd zijn maar toch. Bevorderd het gewicht naar binnen brengen niet dat het paard naar binnen valt (over de schouder) omdat ie zijn balanspunt onder die van de ruiter probeerd te houden?


Veroorzaakt dat dan niet meer druk op je buitenste (duwende) zitbeenknobbel? Het draaien van gezicht, schouders en navel in rijrichting heeft bij mij iig wel dat effect (kunt het ff uitproberen door handen onder je zitbeenknobbels te leggen...)

Groetjes Maaike

Maaike schreef op zaterdag, 6 november 2004, 23:44:


Het is niet hangen, maar enkel het gewicht naar binnen verplaatsen zoveel dat nodig is voor de wending enz. Als je gaat hangen dan krijg je inderdaad spanning in de rug.

Een western ruiter die aan de zijwaarts aan het trainen was. Dit deed ze door naar buiten te hangen om maar kort te zeggen. Dus de western manier van sturen en wijken. Dit paard kon direct al moeilijk opzij komen door dit gewicht. Het was zeer onstabiel en daar de ruiter die doro bleef vragen ging dit paard plat naar buiten. Dus ze wijkten naar recht en het paard viel door het gewicht naar links.

Inderdaad krijg je door gewichts verplaatsen onbalans. Reageert het paard niet op dit verplaatsing van het gewicht dan moet hij het gewicht compenceren in zijn lichaam. Gaat het paard mee dan kost dat het paard geen extra spanning.
Een paard die door gewichts verplaatsing de schouder er uit gooit loopt te veel op de voorhand door waarschijnlijk een te veel naar voren gerichte ruiter en daarbij vraag je altijd zo veel dat nodig is voor de wending. Minder mag, maar meer niet. Daarbij gaat de gewichts verplaatsing altijd samen met je lichaamshouding die het paard ook sturen.

Draai je enkel je lichaam dan komt inderdaad het gewicht op je buiten zitbeen knobbel. Neem je je hele lichaam mee die kant op waar je wil dan komt het gewicht aan de binnenkant.
Neem je enkel je bovenlichaam mee naar binnen en daarbij dus knikt in je heup. Dan komt ook het gewicht op je buiten zitbeen knobbel. Zo zittend lukt deze manier niet omdat je door je handen onder je zitbeen knobbel je schouder naar benenden trekt en dus knikt in je heup.

Beide manieren kunnen. Het verschil ligt in hoe het paard de wending uitvoert. Als je je buitenbeen gebruikt om je paard bvb naar links doorheen een wending te "duwen", dan kan je paard niet gebogen zijn (horizontaal, bedoel ik, niet vertikaal). De voorhand leidt de beweging, de achterhand volgt.
Maar je kan ook met je binnenbeen zeggen "kantel je buik weg naar rechts zodat het binnenachterbeen verder naar voor kan komen". Dat veroorzaakt horizontale buiging, waardoor de wending eigenlijk wordt ingezet door de achterhand - de voorhand wordt gestuwd door de achterhand.

Het paard ziet er op beide manieren heel anders uit.

Inge Teblick schreef op zondag, 7 november 2004, 10:24:


Hé zo heb ik het nog niet bekeken Inge. Als ik het zo lees is het heel logisch.

Inge Teblick schreef op zondag, 7 november 2004, 10:24:


Mooi geformuleerd Inge.

Zal proberen ook een duit in het zakje te doen... de meesten kunnen denk ik wel fietsen, en misschien ook nog wel "met losse handen". Qua sturend evenwicht heeft fietsen voor mijn gevoel enorm veel gemeen met op een paard zitten; het ziet er heel anders uit dan dat het aanvoelt... ik heb nog nooit een fietser dermate ver uit evenwicht met zijn fiets zien zitten alsdat er met paarden geprobeerd wordt. Op de fiets (die niet probeert te compenseren) val je dan namelijk om
Toch bepaalt het gezamelijk evenwicht ook op de fiets waar je stuur heen gaat. In een bocht lijkt het voor de toeschouwer alsof de fietser scheef gaat, maar in werkelijkheid blijft die zo goed als recht op zijn fiets zitten (de hele combinatie heeft dan een scheefheid, die mogelijk is d.m.v. middelpuntsvliedende- en zwaartekracht).
In tegenstelling tot met paardrijden heb ik echter nog nooit het leren fietsen zo in factoren zien ontbinden. Wat me in de paardrij-terminologie nog het meest als holistisch beeld overeen lijkt te komen is het "focussen".

Daar bovenop pas kan, denk ik, het 1 en ander geleerd ("leren" is niet "trainen"! Pas het geleerde kun je gaan trainen cq. oefenen) worden. Leren dus in de zin van onderling begrepen afspraken maken.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op zondag, 7 november 2004, 16:41:


Ik vind dit nogal "technisch" klinken. Leuk Egon dat je fietsen erbij haalt. Om even in die vergelijking te blijven:
Hoe sturen jullie op je fiets? Als je alleen aan het stuur draait dan val je om. Je moet dus je gewicht aan de binnenkant brengen. Als je dan niet stuurt val je ook om. Je moet het dus beide doen, en in evenwicht. Schuin hangen EN aan het stuur draaien. De mate waarin je schuin moet gaan hangen is ook afhankelijk van de snelheid die je hebt. Hoe harder hoe schuiner. Enne, het kan ook met losse handen en dan draait je stuur op een of andere manier vanzelf.
Ok, wacht. Eh, hoe krijgen jullie dit in vredesnaam eigenlijk voor elkaar?

Wat ik hiermee wil laten zien is dat je iets zo ingewikkeld kan laten klinken als je wilt. Wat ik hierboven heb geschreven is allemaal waar, maar er is denk ik nauwelijks iemand die zo fietst, of op zijn minst bewust is HOE hij precies een bocht maakt. Het probleem begint wanneer je een niet-fietser gaat proberen uit te leggen hoe je moet sturen en vervalt in een beschrijving zoals je hierboven kan vinden.
De beste manier om te leren fietsen is... gewoon DOEN!

Hetzelfde geldt voor een paard vind ik. Ik weet al lang niet meer hoe ik stuur. En inderdaad, ik kan het ook met losse handen. Geen idee of ik dat met mijn benen of heupen of wat dan ook doe.

Ik vraag me dan ook af of je hierover wel een discussie moet voeren. Voor beginners is het net zo zinnig om uit te leggen hoe je moet sturen op een fiets, gevorderden weten niet eens meer hoe ze het doen en hebben dat niet nodig. Ben ik de enige die er zo over denkt?


Dat bedoel ik dus.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op zondag, 7 november 2004, 17:40:


Nee, je bent niet de enige, ik denk niet dat ik het uit zou kunnen leggen, en heb er even over nagedacht toen Josien de vraag stelde, en kwam tot de conclusie dat ik niet weet hoe ik 'stuur'.
Moest wel denken aan hoe ik laatst in de bak aan het rijden was, en dacht ik ga over de diagonaal van hand veranderen, vervolgens bedacht ik nee, toch maar een cirkel, maar Opal bleef bij de eerste 'instructie' en veranderde over de diagonaal van hand.
Kan ik niet uitleggen, hoe ik, of liever gezegd, Opal en ik dat doen.

Weet ook niet of deze bijdrage zin heeft, maakt niet uit.
Isabel

Frans Veldman schreef op zondag, 7 november 2004, 17:40:


Grappig, ik denk altijd aan motor rijden.
Neem maar eens op de snelweg een viadukt, met haarspeltbocht, op een motor.
Moet je een passagier hebben, die tegenhangt................ga je rechtdoor.

Maar zo zie ik ook het paardrijden.
Vooruit kijken, kijken waar je heen wilt en meehangen.
Meehangen maar wel in het midden blijven.
Die balans moet je leren voelen en je moet durven snelheid te houden.

Fietsen en bochtjes nemen, zonder je handen aan het stuur...Frans.
Heb ik als kind nog wel eens gedaan.
Vaak ging het goed, maar ook dan geldt....hang je te veel door....slaat je stuur om....AU!

Je zal samen moeten werken met je paard.
Samen èèn zien te worden.

Isabel van der Made schreef op zondag, 7 november 2004, 17:53:


Bij een cursus van P. Baalbergen kregen ook over gebruik van je gewicht, draaien, kijken, èèn worden met je paard, waardoor je zo weinig mogelijk nodig hebt om je paard de juiste handelingen uit te laten voeren.

Bewust worden van jezelf, hoe je zit, waar je je gewicht hebt zitten.
Ik vond het erg leuk en het maakte indruk. :)

Isabel van der Made schreef op zondag, 7 november 2004, 17:53:


Tuurlijk Isabel. Je gedachten spelen ook een rol. Die hadden we nog niet gehad. Zeggen je gedachten rechtdoor en je lichaam rechtsaf dan zou een goed getraind paard rechtdoor gaan.

Zelf denk ik dat het heel goed is om over deze zaken na te denken. Wil je weten wat je met het paard doet en hoe je het paard het beste kan helpen dan moet je toch weten welke handelingen je moet verrichten om dat voor elkaar te krijgen. Zeker word het een automatisme, maar je moet altijd weten wat je nu precies doet wil je ook het paard kunnen corrigeren.

Frans jij geeft toch ook les? Hoe wil je mensen leren sturen als je het zelf niet weet hoe je het precies doet?

josien schreef op zondag, 7 november 2004, 21:40:


Kan jij zwemmen?
Zo ja: Kun jij je herinneren dat jouw zwemleraar je ooit heeft uitgelegd hoe je een bocht moet maken in het water?
Als jij een bocht maakt, hoe doe je dat dan? Ga je met je buitenarm en -been harder peddelen? Of maakt je lichaam zelf een kromme vorm? Hoe doe je dat precies?
Enne, is het nodig dat je zwemleraar kan uitleggen hoe je een bocht maakt?

Ik stuur voornamelijk door focus. Kort uitgelegd doe je het volgende:
Je zit op het paard en je kiest een bepaald punt van de bak uit. Je blijft er naar kijken. Je laat je paard lopen maar kom niet aan de teugels. No matter what, je BLIJFT kijken naar dat uitgezochte punt van de bak.
Er komt een keer een moment dat je paard, die doelloos door de bak stapt of draaft toevallig bij de paal komt die je hebt uitgezocht. Zodra hij daar is stop je. Rust. Eventueel breng je hem naar de wei.

Dit herhaal je een aantal keer. Je zult merken dat het verrassend kort duurt voor je paard precies in de gaten heeft waar jij naar kijkt en daarheen loopt! Gaat echt heel snel!

Vanaf dat moment kun je sturen. Enne, leuke bijkomstigheid is dat het ook met losse handen kan. Enne, je weet dan niet eens of en wat je met je lichaam doet. Je paard volgt gewoon je focus!

Zalig om zo op een bospad te galoperen en ineens een zijweg te zien en te denken "hee, daar wil ik in" en vervolgens je paard bliksemsnel te voelen reageren en het pad induiken, zonder dat je iets doet...

Hoe dachten jullie dat je pijn en boog kan gebruiken vanaf een paard? Zullen we eens op bizon-jacht gaan? Maar serieus: dit soort dingen zijn geweldig om te doen!

N.B. Dit is een natural horsemanship lijst en geen dressuurlijst. Wat mij betreft mag het hele 'binnenbeen-zus, buitenbeen-zo'-verhaal wel naar een ander forum.

Groeten,
Frans