Kleine rukjes geven? waarom? Hetzelfde geld voor sjorren. Als je op de grond goed hebt voorbereid is dit ten eerste niet nodig. Sturen door het zitten aan het haslter is pas fase 4 (1=kijken, 2=navel, 3=been, 4=teugel)Je beried alles zo goed mogelijk voor zodat je niet hoef te sjorren. Bovendien wordt nagefelijkheid pas gevraagd in Level 2/3 en dat vragen gebruikt zeker niet door rukjes (aannemend dat je dat daarmee bedoeld)


Niet per defenitie, er is pas een onderzoek gepubliceerd naar de dikte van het bit en wat het prettigste was in een paardenmond. Een dik bit is niet per defenitie zachter. Uit dat onderzoek bleek dat veel van de zachte dikke bitten niet in de paardenmond paste en dus druk veroorzaakte in de mond.

Als je handen in de draf en de galop zo stil blijven dat

Of het water in de bakjes blijft zitten heeft waarschijnlijk meer te maken met de stabiliteit van je zit dan het zacht zijn van je handen.

Greets Maaike

Maaike schreef op maandag, 9 februari 2004, 12:45:



Wat wordt er soms slecht gelezen! Mijn hele verhaal gaat juist om de 'stille' hand die dus niet sjort en niet rukt!!!


Ik ben benieuwd wie dat onderzoek gedaan heeft! Een bit wat niet past is natuurlijk altijd fout. Maar dikker en ronder is altijd zachter! Een dun ( en dus scherp bit) werkt altijd harder in op de lagen en veroorzaakt in het allerergste geval dus een 'harde mond'. Wil je dan nog communiceren met het bit, dan moet je steeds scherpere bitten gaan gebruiken en dat was toch niet de bedoeling?

Natuurlijk! Als je zit niet stabiel is, is niks aan je lijf stabiel, dus je handen ook niet. Daarom zei ik ook: als je heel goed rijdt ( want goed rijden is voor mij goed zitten), en vandaar mijn advies aan een ieder om het eens te proberen - dan kun je testen hoe goed je 't doet ( of niet!)
Snappie? Groet, Marianne

Ik bedoelde, waarom zou je kleine rukjes geven, omdat je een slechte zit hebt?

* Dat is dus mijn punt, dikker en ronder is misschien zachter maar alleen als het past natuurlijk, vaak wordt een zachter bit geadviseerd en het zal wel passen op het oog, maar dat wil niet zeggen dat het dus prettig ligt. Ik zal het stuk eens voor je opzoeken. het stond in de BIT.

Daarom zei ik ook: als je heel
* Maarja, je wordt niet geboren met een goede zit. Je zult dus altijd moeten leren. Mijn punt is meer dat je bij parelli met losse teugel rijdt en je paard dus niet aan zijn hoofd stoort in de periode dat je werkt aan een goede onafhankelijke zit.

Linda schreef op maandag, 9 februari 2004, 12:45:


Wat dat laatste betreft: helemaal mee eens, dat was ook mijn punt! Maar een discussie over het al dan niet scherper inwerken vind ik wel zinvol omdat er toch heel wat mensen zijn die het zich niet realiseren! En, zoals terecht opgemerkt wordt: als je nog aan het ‘leren’ bent, kun je beter de ‘zachte’ variant kiezen.

Groet, Marianne

Maaike schreef op maandag, 9 februari 2004, 13:13:


Wat ik bedoel: als je niet stil zit of geen goede balans hebt, beweegt 't hele lichaam mee ( inclusief armen en hand) en dan geef je je eigen onrustige beweging dóór aan de teugel, c.q. het bit..


Ik zal het stuk eens voor je opzoeken. het stond in de BIT.
Graag!


Ja daar heb je gelijk in. Nog beter dan Parelli vind ik dan de startfase van de klassieke dressuur: zitlessen, zonder teugels!

Groet, Marianne

marianne herzberger schreef op maandag, 9 februari 2004, 14:34:


---Hoi Marianne,

Bij Parelli leer je ook zitten zonder het gebruik van teugels. Sterker nog, dat is het eerste wat je moet leren bij Parelli! De zogenaamde Passenger Lessons, teugels loshangend aan het zadel vastmaken (of knopen dat ze niet in de weg zitten en je mag ze absoluut niet gebruiken dan), zitten...je paard laten lopen en mee leren gaan met de bewegingen van je paard...

Groetjes,

Linda

Linda schreef op maandag, 9 februari 2004, 16:15:


Dat wist ik niet, dus bij deze excuses aan meneer Parelli! En zo zie je maar weer.. er zijn heel wat overeenkomsten tussen de klassieke dressuur en de NH-methodes! Wie wát uitgevonden heeft zullen we maar niet aan de orde stellen!

marianne herzberger schreef op maandag, 9 februari 2004, 18:12:


---Hahaha, nou, je hoeft je excuses niet aan te bieden hoor (hihihi, hij is niet heilig of zo)
Maar er zijn inderdaad veel overeenkomsten en bij sommige zelfs maar hele kleine verschillen. Heb zelf voorheen Klaus Hempling gedaan en veel ervan herken ik terug. En inderdaad, wie wát uitgevonden heeft zullen we maar niet aan de orde stellen, ook niet wie wát als eerste heeft uitgevonden hahaha. Dan zijn we errug lang bezig vrees ik

Groetjes,

Linda

marianne herzberger schreef op maandag, 9 februari 2004, 18:12:


In ieder geval niet Parelli. Hij zegt zelf dat hij het niet heeft uitgevonden ("some of these things are so old that they are new again") maar dat het enige wat hij gedaan heeft het in een soort stap-voor-stap cursus te zetten.

Groeten,
Frans

Hé Frans, nu doe je het toch! En ik had zo graag willen vermijden dat het de
.. ja hoor.. klassieke rijkunst, c.q. dressuur is waar dat ontwikkeld is.
En, I couldn't agree more: die 'oude' dingen zijn door allerlei zaken en
belangen soms wel 's door een dikke laag stof bedekt of naar de achtergrond
verdrongen! Het werd inderdaad hoog tijd dat er mensen kwamen die dat voor
de grote groep niet-prof ruiters weer eens afstoften!

marianne herzberger schreef op Mon, 9 Feb 2004 19:41:42:


Eh... Dressuur is weer wat anders hoor! Dat stamt van de cavalerie af. Militairen dus. Dat waren niet zozeer ruiters maar meer soldaten. Die hielden evenveel van hun paard als onze hedendaagse soldaat van zijn legerjeep.
En hoe hou je zo'n zootje ongeregeld in het gareel? Net als vandaag, je laat ze alles hetzelfde, volgens protocollen doen. Dus allemaal rechts opstijgen, allemaal netjes recht zitten, etc. etc. Het waren mensen uit de westerse maatschappij, die meer gevoel voor mechaniek hebben dan voor dieren.
De Indianen, natuurvolk als ze zijn, hadden meer feeling voor dieren. Een hoop NH-dingen komen oorspronkelijk van de Indianen vandaan. Niet zo verwonderlijk dat veel NH-guru's uit de VS komen; ze hebben veel van de Indianen geleerd.

Zo, dat was weer eens een knuppel in het hoenderhok.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op maandag, 9 februari 2004, 20:25:



Nou dat is wel wat te kort door de bocht naar mijn smaak!! Wat dacht je van de volgende quote: .. spreekt waardering uit voor de scholingstechnieken die in een ver verleden werden gebruikt. In de cavalerie werden paarden intensief gereden om land en eer te verdedigen. Had je het paard niet goed onder controle, dan betekende dat je doorvonnis, je moest dus wel. Wat opvalt, is dat paarden in die periode veel ouder werden. Veertig jaar was geen uitzondering, terwijl we nu een paard van een jaar of twintig al oud vinden. De cavalaristen wisten waar ze mee bezig waren, zowel in de verzorging als ind e africhting van paarden... unquote


Nadat ze de oorspronkelijke bevolking van Amerika praktisch uitgemoord hebben?
Ja, ik hou ook van Indianen en heb groot respect voor 'echte'natuurmensen, maar probeer 't wel in een perspectief te houden, anders wordt 't al te gauw Pocahontas! De ruiterij zoals wij die hedentendage beoefenen, vindt zijn oorsprong al ver voor onze jaartelling ( denk maar aan die mooie oude Grieken, Perzen en nog vroeger).

En bij deze weer terug ( die stok bedoel ik!)

Groet, Marianne

PS: als je nou gereageerd zou hebben op mijn mail waar ik een kopie aanbood van Natural Horsemanship en Dressuur, dan had je mijn bovenstaande quote nog wat verder kunnen uitdiepen!

marianne herzberger schreef op maandag, 9 februari 2004, 22:48:


Soldaten waren vroeger echt niet anders dan onze hedendaagse soldaten. Je kan het wel romantiseren, wat veel gedaan wordt, maar ik geloof niet zo in "zachtaardige soldaten" of soldaten die zachtzinnig met hun vervoermiddel omgaan.


Ik weet niet waar dat vandaan is gehaald, maar het lijkt me grote onzin. In oorlogstijd is het paard van je tegenstander een makkelijk en effectief doelwit. Een paard gaat in dergelijke omstandigheden net zo lang mee als een legerjeep in Irak. Beslist geen 40 jaar dus.
En al ZOU een paard 40 jaar kunnen worden... Dacht je dat het leger een museum was waarin ze stallen vol bejaarde paarden onderhielden? Dat past niet in het beeld van de "paraatheid" die ze altijd zo hoog in het vaandel hebben staan. Wat niet (meer) geschikt is voor de strijd moet de kazerne verlaten. Zo was het altijd al en zo is het nu nog steeds.

Wat ik wel geloof is dat vroeger de paarden ouder hadden KUNNEN worden. Maar dan niet door de kundigheid van de cavalerie, maar omdat paarden toen meer beweging kregen, geen kleffe brokjes kregen, en bovenal omdat de fok-criteria op prestatie berustten in plaats van op exterieur. Uiteindelijk gaat ieder ras naar de fillistijnen als er gefokt wordt op basis van externe kwaliteiten en aan "afstamming" meer waarde wordt toegedicht dan wat het werkelijk waard is...


Volgens mij had ik in een bericht gevraagd of je die mail nog een keer opnieuw wilde posten?

Groeten,
Frans