marianne herzberger schreef op maandag, 9 februari 2004, 18:12:


In ieder geval niet Parelli. Hij zegt zelf dat hij het niet heeft uitgevonden ("some of these things are so old that they are new again") maar dat het enige wat hij gedaan heeft het in een soort stap-voor-stap cursus te zetten.

Groeten,
Frans

Hé Frans, nu doe je het toch! En ik had zo graag willen vermijden dat het de
.. ja hoor.. klassieke rijkunst, c.q. dressuur is waar dat ontwikkeld is.
En, I couldn't agree more: die 'oude' dingen zijn door allerlei zaken en
belangen soms wel 's door een dikke laag stof bedekt of naar de achtergrond
verdrongen! Het werd inderdaad hoog tijd dat er mensen kwamen die dat voor
de grote groep niet-prof ruiters weer eens afstoften!

marianne herzberger schreef op Mon, 9 Feb 2004 19:41:42:


Eh... Dressuur is weer wat anders hoor! Dat stamt van de cavalerie af. Militairen dus. Dat waren niet zozeer ruiters maar meer soldaten. Die hielden evenveel van hun paard als onze hedendaagse soldaat van zijn legerjeep.
En hoe hou je zo'n zootje ongeregeld in het gareel? Net als vandaag, je laat ze alles hetzelfde, volgens protocollen doen. Dus allemaal rechts opstijgen, allemaal netjes recht zitten, etc. etc. Het waren mensen uit de westerse maatschappij, die meer gevoel voor mechaniek hebben dan voor dieren.
De Indianen, natuurvolk als ze zijn, hadden meer feeling voor dieren. Een hoop NH-dingen komen oorspronkelijk van de Indianen vandaan. Niet zo verwonderlijk dat veel NH-guru's uit de VS komen; ze hebben veel van de Indianen geleerd.

Zo, dat was weer eens een knuppel in het hoenderhok.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op maandag, 9 februari 2004, 20:25:



Nou dat is wel wat te kort door de bocht naar mijn smaak!! Wat dacht je van de volgende quote: .. spreekt waardering uit voor de scholingstechnieken die in een ver verleden werden gebruikt. In de cavalerie werden paarden intensief gereden om land en eer te verdedigen. Had je het paard niet goed onder controle, dan betekende dat je doorvonnis, je moest dus wel. Wat opvalt, is dat paarden in die periode veel ouder werden. Veertig jaar was geen uitzondering, terwijl we nu een paard van een jaar of twintig al oud vinden. De cavalaristen wisten waar ze mee bezig waren, zowel in de verzorging als ind e africhting van paarden... unquote


Nadat ze de oorspronkelijke bevolking van Amerika praktisch uitgemoord hebben?
Ja, ik hou ook van Indianen en heb groot respect voor 'echte'natuurmensen, maar probeer 't wel in een perspectief te houden, anders wordt 't al te gauw Pocahontas! De ruiterij zoals wij die hedentendage beoefenen, vindt zijn oorsprong al ver voor onze jaartelling ( denk maar aan die mooie oude Grieken, Perzen en nog vroeger).

En bij deze weer terug ( die stok bedoel ik!)

Groet, Marianne

PS: als je nou gereageerd zou hebben op mijn mail waar ik een kopie aanbood van Natural Horsemanship en Dressuur, dan had je mijn bovenstaande quote nog wat verder kunnen uitdiepen!

marianne herzberger schreef op maandag, 9 februari 2004, 22:48:


Soldaten waren vroeger echt niet anders dan onze hedendaagse soldaten. Je kan het wel romantiseren, wat veel gedaan wordt, maar ik geloof niet zo in "zachtaardige soldaten" of soldaten die zachtzinnig met hun vervoermiddel omgaan.


Ik weet niet waar dat vandaan is gehaald, maar het lijkt me grote onzin. In oorlogstijd is het paard van je tegenstander een makkelijk en effectief doelwit. Een paard gaat in dergelijke omstandigheden net zo lang mee als een legerjeep in Irak. Beslist geen 40 jaar dus.
En al ZOU een paard 40 jaar kunnen worden... Dacht je dat het leger een museum was waarin ze stallen vol bejaarde paarden onderhielden? Dat past niet in het beeld van de "paraatheid" die ze altijd zo hoog in het vaandel hebben staan. Wat niet (meer) geschikt is voor de strijd moet de kazerne verlaten. Zo was het altijd al en zo is het nu nog steeds.

Wat ik wel geloof is dat vroeger de paarden ouder hadden KUNNEN worden. Maar dan niet door de kundigheid van de cavalerie, maar omdat paarden toen meer beweging kregen, geen kleffe brokjes kregen, en bovenal omdat de fok-criteria op prestatie berustten in plaats van op exterieur. Uiteindelijk gaat ieder ras naar de fillistijnen als er gefokt wordt op basis van externe kwaliteiten en aan "afstamming" meer waarde wordt toegedicht dan wat het werkelijk waard is...


Volgens mij had ik in een bericht gevraagd of je die mail nog een keer opnieuw wilde posten?

Groeten,
Frans