HannahFroukje schreef op donderdag, 3 juni 2004, 20:48:


Twee opmerkingen:
Veel paarden kunnen absoluut niet tegen toltende paarden, daar worden ze knettergek van. Ik heb het zelf ook al een aantal keer meegemaakt (Jack is een gangenpaard en heeft al menig paard de stuipen op het lijf gejaagd).
Paarden die voorop willen lopen? Het kan onzekerheid zijn. De veiligste plaats is voorop, paarden die achteraan lopen worden tijdens een achtervolging als eerste gepakt...

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op donderdag, 3 juni 2004, 22:38:

Hihihi, Isabella jaagt altijd ieder paard de stuipen op het lijf met die kar achter haar kont. Dat schijnt voor paarden toch iets vreselijks engs te zijn. Er is er nog nooit eentje normaal gepasseerd. En Isabella dan ook opgewonde: "waar-waar-waar" ?!?

Over het voorop lopen weet ik niet veel, behalve dan dat er inderdaad op onze manege ook paarden zijn die alleen voorop willen lopen (meestal de huifkarpaarden overigens) en totaal niet achteraan. Maar sommige paarden kunnen weer niet voorop. Zijn dan weer overal bang voor en kruipen tussen de andere paarden. Maar verklaring heb ik er niet voor.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 3 juni 2004, 22:38:


Nou, dat lijkt me toch niet. Uit diverse research naar groep/flock/kudde-patronen blijkt steeds weer dat het midden de meest begeerde veilige plek is.

Groeten, Egon

Frans Veldman schreef op donderdag, 3 juni 2004, 22:38:

************
Mmmm, kan best zijn natuurlijk (geen idee hoor) maar hij deed/doet het ook bij gewoon dravende paarden en vooral (!!!) bij galopperende paarden! In de volgende post stond iets over paarden voor een kar, nou dat is ook typisch iets om Torop de stuipen mee op het lijf te jagen. Of eigenlijk wordt hij er niet bang van, maar wel heeeeeeeel opgefokt, alsof het geluid hem echt gek maakt.

*****************
Maar vanwaar dan dat diagonaal gaan lopen zo van "En je komt er niet langs!" ? En eigenlijk kwam hij ook helemaal niet onzeker over. Eerder opgewonden. Als we stil stonden, stond hij ook heel stoer stil, niet nerveus of angstig, gewoon STAAN weetjewel?

Hmmmm, nee, ik kan het voor mezelf nog niet helemaal uitleggen. Tsja, opgewondenheid, drang ... maar veel verder kom ik nog niet.

Toen we vertrokken naar het bos, stapten we, en stapte ik achteraan. Toen was er nog niets aan de hand. Het leek wel alsof Torop niet eens mee wou met het groepje, hij liep te treuzelen en wilde niet graag aansluiten. Ik moest er wel om lachen want het leek net alsof hij iets had van "hee, wat moeten zij d'r opeens bij?" (zal hij niet gedacht hebben maar het leek net zo). Toen we eenmaal in draf gingen, was het daarmee subiet uit en ging de lont aan.

e m kraak schreef op donderdag, 3 juni 2004, 22:51:


Hierboven is tekst van twee mensen.

Ik heb altijd begrepen dat de leidshengst voorop loopt.
Of een ander zelfverzekerd paard..............mag merrie of ruin zijn.
En achteraan is ook weer een hoge rangpaard.
De leidsmerrie of een zelfverzekerde ruin of merrie.

Dat is ook meestal de pest met manege paard.
Die zijn zo gewend achter een ander zijn kont aan te lopen, dat ze paniek krijgen als ze de wijde wereld voor zich zien.

Net als kinderen die in een zwembad moeten springen waar nog niemand in is.................èèn groot blauw vlak en moeilijk diepte in te schatten.

Zo heeft een paard het gevoel: ik weet niet waar ik heen ga en of ik wel weer bij de stal terug kan komen.

Wie heeft er geen hekel aan zo een paard die strijd leverd als je het hek uitkomt?

jo schreef op vrijdag, 4 juni 2004, 9:14:
Hoi,
Tja dat is dan weer het voordeel van onze manegepaarden. Die worden juist wat paniekerig als ze echt kont aan kont in de binnenmanege moeten lopen. Gaan dan echt lopen zeiken en soms ook slaan naar elkaar (buiten ook hoor) als je te dichtbij komt. We rijden altijd 2 aan 2 overigens, of soms met z'n 5-en of 6-en naast elkaar. Op een breed pad wil er wel eens eentje van achteren naar voren tussenuit peren (lekker race-je spelen).

Maar inderdaad, je hoort vaak genoeg dat als je voorganger een volte moet maken, het paard erachter gewoon meegaat. Als we al eens binnenreden (bij slecht weer) en we gingen galopperen dan moest dat 1 voor 1. Nou dan was het wel eens moeilijk om je paard bij je te houden (want buiten ga je allemaal tegelijk uiteraard).

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 3 juni 2004, 22:38:


Klopt helemaal, mijn paarden worden er zeer opgewonden van. Wat ik trouwens wel eens lekker vind, want meestal zijn ze zeer rustig.


Grappig, ik dacht juist dat het andersom was. Nikita en Wys willen allebei het liefste achteraan lopen, lekker de voorganger(s) volgen. Ik dacht juist dat prettig vonden ,omdat ze te weinig zelfvertrouwen hebben. Ze moeten van mij wel eens vooraan lopen, maar ze doen het liever niet.

Groet,
Janet