Wil schreef :
> We hebben ooit een veulen gehad waarvan de onervaren merrie ging
> staan bij de daadwerkelijke geboorte.
> Gevolg: veulen is niet geboren maar gevallen. De navelstreng
> brak meteen en het bloed spoot in het rond... 3 dagen later
> liep hij al flink kreupel! DA erbij en die constateerde dan een
> ontsteking, via de navelstreng naar binnen gehobbeld...
> Inmiddels was de schouder ook aangetast. Het was erop of
> eronder, hij is toen 10 dagen met antiiotica gespoten... en
> heeft het gered.
>
> Maar wat het nu dan geweest is?
Hoe gaat dat dan in het wild?
Daar is niemand die er jodium opsmeert.
Wij doen er ook niks aan en ik ga al helemaal een veulen niet direct inenten. Leuk, eerste kennismaking met de mens, gelijk een spuit erin gejast, mij niet gezien.
Het veul krijgt via zijn moeder voldoende afweerstoffen mee hoor, en het feit dat iedereen gelijk wil ingrijpen is weer zo'n tweebener stalding alsof een paard het zonder tussenkomst van de mens niet zou redden.
Laat em buiten maar een goede afweer opbouwen naast zijn moeder.
Dat wat jij nu beschrijft, Wil, is een uitzondering.
Trouwens, Holly is ook staande bevallen en wij hebben Spirit het laatste stukje in onze armen opgevangen en naar de grond begeleid.
Pien