Hans van Keeken schreef op dinsdag, 1 februari 2005, 18:01:


Ketting?

Waarom geen open halster, onder de kin zit dan al het touw, dat je iets aan kun trekken.

En misschien is deze dame anders niet geschikt/ervaring genoeg om aan het jonge hengst te beginnen?

jo schreef op dinsdag, 1 februari 2005, 19:03:


Juist Jo,

Dat vroeg ik mij ook af toen ik deze raad van Hans las .... Een ketting, trekken, ketting over de neus, hetzelfde recept ???? Mijn haar komt hier recht van omhoog te staan. Een hengst vergt een andere aanpak en zijn soms gevaarlijker in de omgang, maar in 99.9 % van de gevallen ligt de oorzaak bij de mensen die ermee omgaan. Dit is hard, maar toch is het zo. Het is een veel voorkomend scenario. Het veulen wordt geboren, er wordt jaren niet mee gewerkt. Het is niet omdat je er nog niet mee kunt rijden, dat je er niets anders mee aan kan. Je kan niet vroeg genoeg starten met het inprinten van een veulen (hengst of merrie), er zijn duizend dingen die je zo'n beestje kan leren en die jij van dat dier kan leren. Loopt die 2 jaar in de weide, een hengstje ontwikkeld zijn hengstenkuren. En dan schrikt men dat die wild is, dat die mensenschuw is, dat die vanalle "ongewenst" gedrag vertoond. Ik zeg altijd, vroeg begonnen, is oud gewonnen en dat werkt iedere keer. Ik heb al met verschillende veulens gewerkt (merries, ruinen en hengstjes). Hoe vroeger je begint, hoe beter. Over de ervaring van mevrouw hier durf en ga ik me ook niet uitspreken, maar idd. het is niet onaangewezen om een paard naar je eigen kunnen en vermogen te kopen.
Mijn raad is dus, grondwerk, grondwerk, grondwerk. Kan je het niet alleen, roep dan de hulp in van iemand die het wel kan. Maar ga nou niet aan de ketting liggen sleuren en trekken. De zachte aanpak is de beste. Vooral goed weten met wat je bezig bent, en een duidelijk doel voorop stellen. Geduld is een goede leermeester. En ga vooral niet in een krachtmeeting met je paard, want je paard wint altijd !

Groetjes en succes

Sabrina

cyta schreef op dinsdag, 1 februari 2005, 9:49:


Hoi Cyta,

Steigeren is een rotte en een gevaarlijke eigenschap. Zowel op de begane grond als in het zadel. Steigeren is de hevigste vorm van verzet dit er is, de ultieme weigering om voorwaarts te gaan. Bij hengsten gaat die veelal om machtsvertoon. Hij is zijn plaatsje in de rangorde aan het zoeken, en hij wil zich boven jou zetten. En het lukt hem al aardig ook, en dat weet die. Maar als je dit laat escaleren, dan is de volgende stap zich niet meer laten aanraken, en de daarop vervolgens wordt die de schrik van de weide en het volgende punt op de agenda jou uit de paddock jagen. Nu komt het erop aan om juist en vooral zelfzeker te handelen. Want een paard voelt jouw angsten, stemmingen feilloos aan. Ben je nerveus, gespannen of vrolijk, ze weten het. Zelfs als je onzeker bent uit zich dat in de manier waarop je de andere handelingen doet in de stal zoals voederen, het paard borstelen, je stem, je manier van lopen en je lichaamshouding. Nu zullen er onder jullie zijn die zeggen dat dit onzin is. Maar als iemand onzeker is rond een paard, dat vertaald zich meestal op het gedrag van het paard. Het heeft geen zin om hem ineens te gaan vastgraaien, want daar bereik je niks mee, evenmin met geweld. HIj is nu dingen aan het verwerken in zijn geest en ze een plaats aan het geven. Ga met hem mee in zijn denken en ga iedere keer als je ziet dat iets niet werkt een stap terug. Je hebt nu problemen met hem aan de hand te leiden. Leer hem dat dan eerst. Terug naar nul. Begin met het aller grondbeginsel van het grondwerk. Bepaal jouw plaats in de kudde. Gooi jezelf op als een geloofwaardige leider. Dit door gebruik van lichaamstaal. Als dit lukt, moet je zorgen dat je weer een stapje verder gaat. Dat kan dan zijn hem overal kunnen aanraken zonder dat die onozel gaat doen of wegloopt. Dan leer je hem wijken voor druk enz ... enz... En dan nog kan het zijn dat je weer een stapje terug moet zetten. Een paard is heel zijn leven bezig om strijd te leveren om een stap hoger op de sociale ladder te komen. Dus ook een stapje hoger dan jij. En geloof me dat doen ze met momenten op zo'n subtiele manier dat de gewone doorsnee mens daar nogeeneens iets van merkt. Dan kan het weer zijn dat je denkt dat hij even stabiliseert en niks bijleert. Kan ook, maar dan heb je geduld nodig. HIj is al de indrukken van vorige keer aan het verwerken en een plaats aan het geven. Misschien ook een manier aan het bedenken om er vanonder te komen of om er mee om te gaan. Onthoud ook heel goed ! Zet je paard altijd met een positieve ervaring op de weide ! Je kan beter 10 minuten werken en die goed beëindigen, dan 20 minuten aan een stuk liggen klooien en hem dan wegzetten. Stop als het goed gaat, beloon hem en zet hem op de weide. Niet van oh, het gaat nu goed, we doen nog een uurtje voort. Nee, het is goed geweest, je mag terug naar je makkers. Nu geef je het paard iets positief om over te denken. Neem wat je paard je te geven heeft, en werk daar mee. 1 Step at a time, ga met hem mee in zijn denken ... Wat je ook doet, wees steeds geloofwaardig.
Leuke dieren he ? Ik vind ze in ieder geval fantastisch.

Groetjes,

Sabrina

Sabrina Adams schreef op dinsdag, 1 februari 2005, 20:58:


Mooi - theoretisch - verhaal .. daar kan een mens het mee eens zijn. Alleen mijn standpunt is: als je dit allemaal niet 'weet' en in praktijk kan brengen, dan moet je geen hengst hebben. Als deze éénjarige hengst al zo duidelijk zijn plek wil innemen dan is er maar één probaat middel: hem op z'n plek wijzen. Daar heb je ervaring, uitstraling en zekerheid voor nodig. Een dominante hengst gaat niet 'in overleg' - die pakt z'n plek no matter what. Als mens kun je twee kanten op: de hengst overlaten aan iemand met verstand van zaken en trefzeker optreden, of de hengstenketting eraan. Beter één keer een tik dan maandenlang dooretteren met alle risico's van dien. Want iemand die niet corrigerend kan optreden zorgt uiteindelijk voor een onhandelbaar, onopgevoed paard. Met einddoel de slager. Zachtheid, geduld, liefde, weet ik veel allemaal mooi, maar een gat in je kop of erger, da's ook zo wat..

Marianne

PS: Voordat iedereen weer in de gordijnen gaat over mijn 'bruutheid': als het toch allemaal wat 'liever' moet ( en daar ben ik altijd vóór) waarom zegt dan niemand iets over het leuke fotootje van ene Ivanhoe op Hoef-Natuurlijk? Ik geef liever m'n hengst één keer een duidelijke terechtwijzing, dan dat ik m'n paard dag in dag uit met een mexicaanse neusriem ga rijden. Maar dat is de dames en heren 'natuurlijk' nog niet opgevallen?

Marianne schreef op dinsdag, 1 februari 2005, 22:38:


Owww, zeker wel opgevallen...maar tja...na aanleiding van de vorige aanvaringen betreffende een foto....

met geduld,vertrouwen
en liefde bereik je meer.

cyta schreef op dinsdag, 1 februari 2005, 9:49:


Tja, na alle reacties gelezen te hebben over kettingen en zo....
Ik ben absoluut tegen geweld, die ketting zie ik dus al helemaal niet zitten.
Nmm. maak je het zo alleen maar erger.
Je krijgt een paard dat uit angst alles zal gaan doen of een paard die zich overal tegen gaat verzetten wat jij graag zou willen.
Zeker, veel paarden kunnen en zullen gaan luisteren hoor met een ketting over zijn neus....
Maar vroeg of laat komt i je een keer tegen, dan zal hij je laten zien hoe hij daar over denkt...

Als ik kijk naar de leeftijd van dit beestje...zou het niet gewoon kunnen zijn dat dit 1 jarig paardje hartstikke blij is dat i eindelijk uit die paar vierkante meter stal weg mag...gewoon vrolijk zijn dus?

Zet hem buiten, laat hem buiten...desnoods in de rijbak en nog wel met deken natuurlijk als het paard geen wintervacht heeft.
Sluit hem niet op, dat is waarschijnlijk zijn toekomst al als hij hengst blijft en zo´n gedrag vertoond.
Doe de dingen als aan de hand lopen gewoon in de wei, leer het hem daar op een vriendelijke manier.
Ga je met die kettingen aan de gang...dikke kans dat je straks een uur loopt te rennen achter je paard om hem uit de wei te krijgen.
Die zal dan echt niet meer graag en vrijwillig bij je komen.
Zo bouw je in mijn ogen geen vertrouwen in de mens op voor een paard.
Belonen voor goed gedrag...fout gedrag negeren.
Kijk eens naar de clicker methode....ook daarmee kan je een hoop bereiken!
Durf je het niet aan? vraag dan hulp van een ander die dit wel kan!
Succes

Gr. Nick Altena
met geduld,vertrouwen
en liefde bereik je meer.

cyta schreef op dinsdag, 1 februari 2005, 9:49:


Het blijkt alweer dat we dit heel verschillend kunnen lezen; ik lees eruit dat een hengstveulen gewoon dolblij is uit de kerker te mogen, en hoognodig emotie en energie kwijt moet.
Mij lijkt dat op voorhand niet speciaal gecorrelleerd met het hengst-zijn, en dat alleen het woord "hengst" alweer diverse geesten op tilt doet springen.


Je had dit het best aan kunnen pakken door zo'n baby niet op te sluiten. In toekomende tijd zou je het beter aanpakken nmm met een adres zoeken waar beter aan zijn natuurlijke behoeften tegemoetgekomen wordt.
Maar "hij is niet van jou", schrijf je... in dat geval zou IK mijn handen ervan afhouden, omdat ik niet met de logische narigheden wil opgescheept zitten. Een kwestie van eigen keus dus, net zoiets als wel of geen grote hond willen op een kamertje 4 hoog in de grote stad.


Uiteraard laat hij zich niet graag pakken, als dat voor hem wederopsluiting betekent! Het geheel lijkt me vrij eenduidig.

Wat enkele andere commentaren betreft: jullie barbaarse gewoonten doen me keer op keer griezelen. En wellicht is dat goed; zo onthoud ik prima waarom ik al zo lang niet met "hippische omgangsvormen" overweg kan.
Nog nooit van mijn levensdagen heb ik een van mijn hengsten (incl. volwassen "stand"hengst regelrecht uit de natuurbeheer-begrazing) met een ketting over de neus af hoeven rossen, en het gaat hier maar om een veultje hoor!
En wat bereik je dan met de voorgestelde tortuur? Angst? Haat? Vervolgens angst-agressie? Op "respect" hoeft je via deze weg echt niet te rekenen, en zo onstaat de spiraal van wederzijdse angstneurosen waar zelfs een Parelli ("sta een hengst niet in de weg") mee te kampen heeft, en meent dat je om met een hengst om te gaan toch wel een uitzonderlijke portie "savvy" moet bezitten.

Groeten, Egon

Marianne schreef:

Hoi Marianne, ja daar heb je gelijk in !!!!
Even een paar vragen en opmerkingen daarover om de mensen hier aan het meedenken te krijgen:

Ik neem aan dat een neusriem bedoeld is om het paard met bit te verhinderen zijn mond te openen en zich zodoende aan de hulpen van de ruiter te onttrekken.

In dat licht bezien vraag ik mij dan ook af wat het verschil is tussen een engelse en een mexicaanse neusriem.
Als de ruiter met bit rijdt en zijn hulpen zijn niet subtiel vind ik het weer een typisch geval van symptoombestrijding: dwz : we snoeren de mond dicht zodat het bit beter kan inwerken......en je verhult zo een onrustige ruiterhand !!!!

Bij ieder paard waar ik kom en waar de ruiter met bit rijdt (wenst te rijden) is het eerste wat ik doe de neusriem eraf slopen. Dat de ruiter dan maar eerst leert subtiele hulpen te geven en niet te rukken en trekken.....
Een paard dat zijn mond opent geeft iets aan : te harde ruiterhulpen, te scherp bit, pijnlijke anden enz....

Het enige verschil wat ik kan zien is dat de mexicaanse neusriem hoger zit dan de engelse, wellicht zitten op die plek bepaalde drukpunten?

Ik haat die dingen, ze verhinderen het paard in zijn vrijheid van reageren.
Die neusriemen worden veel en veel te strak aangegespt, en zit ie te laag (engelse neusriem) kan het paard niet fatsoenlijk ademen.
Hoe kun je op een natuurlijke manier bezig zijn terwijl je je paard zo afknelt en dwangmatig forceert????

Groet, Pien

ps Marianne vertel eens : hoe gaat het met Paulie en met jou?
Wat heb je nu besloten?

e m kraak schreef op dinsdag, 1 februari 2005, 23:22:


Zo komt er weer wat leven in de brouwerij en kan een ieder z'n zegje weer eens doen! Maar Egon, natuurlijk heb je gelijk - een hengstenketting hoort natuurlijk niet bij een veulen . En een eenjarige moet natuurlijk lekker buiten kunnen dollen om de energie kwijt te raken. Mijn hoofdpunt ligt bij het corrigerend kunnen optreden: als je dat niet kunt dan moet je, zoals ik al schreef, geen hengst hebben. En dat 'corrigeren' in mijn ogen niet betekent dat het ijzerwerk er aan te pas moet komen, moge duidelijk zijn.
Maar laten we niet al te flauw doen over hippische tortuur.. paarden zijn ook 'hard' met elkaar en bakenen eigen grenzen af. Met keiharde hoeven of een goed geplaatste knauw van de tanden. Misschien beschik jij als mens over de juiste kwaliteiten om met een hengst te kunnen omgaan. Of heb je gewoon mazzel met brave hengsten. Maar ik blijf zeggen - en dat geldt meer in het algemeen dan in dit specifieke geval, beter één keer een duidelijke correctie, dan het paard zo uit de hand te laten lopen dat hij niet meer te beheersen is. Want dan maakt de zachte heelmeester een stinkende wond: een paard dat zwaar aangepakt wordt, door de meeste ruiters niet bereden kan worden en uiteindelijk met het predikaat 'moeilijk paard' naar de slager gaat, of dag in dag uit door 'flinke' baasjes onnodig hard aangepakt wordt.

Maar okay, genoeg theorie. Nu de praktijk: Stel jij hebt zo'n hengst - die met dreigend gebaar , hoofd laag, oren plat op je af komt stormen. En vlak voor je( als je niet al weggehold bent voor het aanstormend gevaar) op de achterbenen gaat en een flink met de voorbenen naar je uithaalt. Vertel mij hoe je dat aanpakt!
Marianne :)

Spirithorses schreef op dinsdag, 1 februari 2005, 23:33:


Goedzo Pien, slopen die boel.. zou ik ook doen! Laat ze maar leren rijden zonder al dat inwerktuig.
Ik denk dat jij niet de engelse neusriem bedoelt ( want die zit hoog en werkt het minste in) maar de lage, of hannoveraanse neusriem. Die laatste ligt laag op het neusbeen en werkt nog sterker in. Het wordt dan ook wel een 'africhtingsneusroem genoemd..). Maar wat je in alle waarschijnlijkheid bedoelt is dat vervloekte sperriempje dat de mond dicht snoert! Walgelijk - ik snap niet dat iemand daar nog mee rijdt. Het is ooit 'in' geraakt omdat b.v. in de dressuur het minpunten oplevert als je paard de mond open doet ( verzet? denk de jury dan) of erger nog, de tong uit de mond laat hangen. Om dat te voorkomen, zijn die krengen uitgevonden. Ik sloop ze er altijd meteen af, of maak ze zodanig los dat het geen enkele invloed kan hebben.
De mexicaanse neusriem werkt op twee fronten: hoog én laag, dus dubbel-op. Wordt vooral door springruiters gebruikt die felle paarden hebben, die kort op de wending gezet moeten worden.
Voor een gewone ruiter: weggooien die handel. De 'vrije' neus is schijn-vrijheid.

Over Pauli schrijf ik morgen. Ze staat in Duitsland!

Marianne

Marianne schreef op woensdag, 2 februari 2005, 0:15:


Ach, als Westernruiter houd ik mij niet bezig met allerlei neusriemen alhoewel 'men' binnen de westernwereld ook de "mouthcloser" kent, (de naam zegt het al).
Maar deze wordt nooit strak vastgemaakt. Ik vraag me dan ook af waarom het mouthclosers worden genoemd......

Maar goed, ik wil de westerners niet vrijpleiten hoor, die gebruiken kinkettingen als standaard hulpmiddelen, om het bit beter te laten inwerken. Wijs ik net zo goed af!!!!

Wat de engelse, hannoveraanse, of mexicaanse neusriem betreft : Zouden er nu lezers zijn die hier nooit eerder bewust over nagedacht hadden ("tja, mijn vriendin gebruikt dat ook") en dat ding er morgen toch maar afhalen?
Ik krijg zowiezo vaak de opmerking "Ow. kan het dan ook zonder"?
Of : "Trek ik nu het bit niet door de mond?"....... Grr


Toch? Ik ben benieuwd, ik denk vaak aan jullie....

Groet, Pien

Marianne schreef op woensdag, 2 februari 2005, 0:15:


Ja marianne, nu jij nog: bit eruit. Is even goed een inwerktuig! "Slopen die boel."

Ilona
--
let's keep on moving naturally!