Marianne schreef op donderdag, 6 januari 2005, 19:11:


Hoi Marianne, het gaat dus niet goed. Zijn ze er al achter wat er nu precies aan de hand is? Veel sterkte! Gr Caroline

Caroline schreef op donderdag, 6 januari 2005, 19:55:


Hallo Marianne, ik wens je veel sterkte en beterschap voor je paard...Moniek

Caroline schreef op donderdag, 6 januari 2005, 19:55:


Nee... helaas.... nadat ik de laatste twee dagen een opmerkelijke verbetering zag, kreeg ze in de afgelopen nacht een gigantische terugval. Om één uur in de nacht hoorde ik veel lawaai op stal : ze liep als een dolleman rond te draaien, haar hele snuit was drijfnat van de tranen die uit haar ogen stroomden en ze zag totaal niks meer.. ze had kennelijk verschrikkelijke pijn, zoals ik dat eerder alleen nog maar gezien heb bij paarden die een fatale koliek hebben. Opnieuw torenhoge koorts.
We konden niets anders doen dan haar totaal platspuiten met pijnstillers
en ik heb tot bijna drie uur vannacht bij haar in stal gezeten om haar te troosten en te kalmeren. Op een bepaald moment werd ze toch rustig en is ze gaan liggen slapen. Vanmorgen vroeg weer de DA erbij en hebben we moeten besluiten haar naar Utrecht te brengen. Het lijkt op uveitis (maanblindheid, acuut) en er is in beide ogen schade aan de lenzen geconstateerd. In de ogen zelf zit heel veel vocht tussen het hoornvlies en er ligt ontstekingsprodukt op de bodem van de voorste oogkamers. De hoge koorts die zij had past niet in het ziektebeeld en daarom wordt nu verder onderzoek gedaan ( bloed, parasieten etc.) en wordt ze nu de komende dagen om de twee uur ingedruppeld ( dag en nacht) om verdere oogschade te proberen te voorkomen.

Ik ben er behoorlijk stuk van want door het moeilijke begin wat Pauli en ik samen doorgemaakt hebben, is zij na al die jaren mijn tweelingziel geworden, een paard dat niemand behalve mij vertrouwd. Ik voel nu hoezeer ze deel van mij is, die mooie grote trotse bonte, en het voelt alsof ik haar - ondanks de afstand die ons nu scheidt - van verre aan me voel trekken. Maar och.. mijn verdrietje is niet zo van belang, ik hoop alleen maar heel erg dat het morgen beter gaat.. en dat ze een rustige nacht heeft en vriendelijke mensen om haar heen die deze eenkennige ziel wat zullen helpen.

Marianne

Marianne schreef op donderdag, 6 januari 2005, 22:54:

Jouw verdrietje is wel van belang! Het raakt me hoe je je verhaal doet. Het maakt mij ook verdrietig. Ik help je mee hopen. Wat ben je machteloos he als je paard zo'n pijn heeft. Hoop dat je ondanks de afstand haar kan steunen. Gr Caroline

Marianne schreef op donderdag, 6 januari 2005, 22:54:


Ik denk dat het heel goed mogelijk is om op afstand in contact te staan met een paard dat je na aan het hart ligt. Ooit had ik een paard dat zich tijdelijk in een ander gebied van Nederland bevond dan ikzelf. Op een zekere zaterdagochtend wilde ik uitslapen, maar ik werd heel vroeg wakker en kon de volgende uren niet slapen. Wel moest ik aldoor aan het bewuste paard denken. Hierbij was ik heel verdrietig en omdat de tranen bleven rollen, ben ik maar opgestaan. De volgende dag kreeg ik een telefoontje dat mijn paard de vorige dag s'ochtends overleden was. Dus in zijn nood heeft hij contact met mij gezocht en gekregen. Dat is toen een grote troost voor mij geweest.


Moniek

Marianne schreef op donderdag, 6 januari 2005, 19:11:


Mmm, das een minder prettig bericht..
Ik wens je sterkte Marianne...
Heeft je DA nog contact opgenomen met die DA die ik doorgegeven had?

Gr. Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Marianne schreef op donderdag, 6 januari 2005, 22:54:


Marianne, ik volg je berichten en ik leef met je mee. Ik kan me voorstellen dat je hier behoorlijk stuk van bent.
Ik hoop voor Pauli dat die pijn weg gaat, dat ze zich een beetje kan handhaven daar in Utrecht en haar gezichtsvermogen kan behouden.
En voor jou hoop ik op een beetje rust in deze hectische tijden. Maar rust heb je toch pas wanneer je weet dat het de goede kant op gaat....
Heel veel sterkte! Pien

Groet, Pien
....met het paard als spiegel....

Marianne schreef op donderdag, 6 januari 2005, 22:54:

hoi Marianne ,

we leven met je mee. Heel veel sterkte.

Jacqueline
geduld is een schone zaak

Marianne schreef op donderdag, 6 januari 2005, 22:54:

Marianne, wat een rotnacht hebben jullie gehad!
Het is verschrikkelijk om je dier zo te zien lijden.
Het klinkt allemaal heel eng, ik weet niet of ik kan hopen dat het goed afloopt, maar ik doe het wel van harte.
Sterkte!!!
Marjolijn

Marianne schreef op donderdag, 6 januari 2005, 22:54:


Sterkte met Pauli, ik hoop dat het allemaal snel goed komt voor jullie beide.
Is vast een rottijd nu. Ik duim dat het heel snel neter gaat.

Groeten Esther