Wil schreef op woensdag 27 januari 2010, 0:28:

Precies. En als je ondergrond thuis niet zo is als waar je rijdt zul je dat merken. Dat zou misschien inderdaad meer benadrukt kunnen worden. Wij hebben hier thuis heel veel verhard met tegels en de paarden staan soms op het grind maar dat is dan toch totaal anders dan de wegen in de omgeving waar we op rijden. Dat zijn keiharde zandpaden met stenen daarop, varierend van 2mm tot 12cm doorsnee. Er wordt bv bouwpuin ('lekker' scherp spul) en grind gestort op die wegen... er is jaarlijks een autorally... Reken maar dat ze daar problemen mee hebben, want daar staan ze thuis niet op en die ondergrond kan ik ze ook niet geven. Tenzij ik alles asfalteer en er stenen op mik of zo... Logisch dat je dan gevoeligheid of voorzichtigheid houdt. Eddy heeft wel een punt misschien door te stellen dat het allemaal niet zo simpel is, als ik tenminste goed de strekking van het bericht begrijp. Training en ondergrond (huisvesting) zijn misschien een beetje onderbelichte factoren. Mensen die al van natuurlijk bekappen gehoord hebben zien het vaak alleen als een manier van hoefbewerken. De rest hebben ze nog nooit van gehoord... en zullen het bij de overgang naar NB ook vaak zeer onderschatten.
Zelf had ik het me ook anders voorgesteld in het begin. En kwam er al snel achter dat ook training alleen niet voldoende is. De huisvesting, waar ze toch het meeste van de tijd staan en bewegen, is mijns inziens het belangrijkste. Na aanleggen van het tegelpad zag ik de meeste verandering in de voeten.
Als je dan paarden op een grasland hebt staan en lekker in het Drentse bos over zandpaden en misschien wel asfalt kan draven en galopperen is dat totaal iets anders dan steenachtige paden... Gooi maar es wat stenen op dat asfalt... wordt meteen een ander verhaal.
Het probleem ligt dus mijns inziens in het grote verschil tussen ondergrond waar het paard moet lopen (onder het zadel bv) en waar het gehuisvest is. En dat verschil is in de ene omgeving groter dan in de andere, vandaar ook de verschillende succes(of niet)verhalen. Lang leve hoefschoenen, als je passende kan vinden.

Koen Theys schreef op dinsdag 26 januari 2010, 23:18:


90% van de mensen hier ,als in mijn klantenbestand, en je mag door de band nemen , alle paardeneigenaren , gaan "sporadisch rijden !! Eens naar de zee ,de ardennen ,bosritje enz...................Voor de rest van de week (zijnde 5a 6 dagen dus ) staan de knolletjes op een weitje ! Problemen zijn niet van de lucht hoor ,zelfs na jaren NB ! en MET hoefschoenen !! Ik heb dus klanten die ijzers eronder zwieren als ze twee weken naar de Ardennen vertrekken .Nadat ze enkele paren hoefschoenen in de bosjes waren verloren . Het huidige weer onderstreept ook mijn mening trouwens . Blaine hier ,hoefzweer daar gekneusde zolen ginder gewoon door op een kapotgevroren ondergrond te lopen ONbelast weliswaar Soms (als je een paard hebt met zwakke voetjes ) is NB een langere weg dan word aangnomen door de NB'ers en hierdoor gaan vele mensen terug naar ijzers

Karen Koomans schreef op woensdag 27 januari 2010, 1:54:


Exact , de werkende mensen kunnen zo enkele malen per week eens het paard uit de weide halen en en ritje doen .Training van de hoeven is bijlange niet voldoende om "probleemloos" te gaan rijden .Als je nu zoals ik een "lucky bastard" ben die elke dagen uren met zijn paarden buiten is. Ga je "als je paard reeds harde/gezonde hoeven had !!!) een echte rockcruncher kweken die letterlijk over spijkers kan lopen .De overgrote meerderheid van de klanten is hier tijdsgewijs gewoonweg niet toe in staat en blijft lang in een impasse zitten ONDANKS goede bekapping . En hierop word een potentiele blote voetjes klant niet voorbereid . De geleidelijke opbouw kan zoveel tijd in beslag nemen dat vele mensen het gewoon opgeven .Hierin dan enorm gesteund door hun smid die ijzertjes komt zetten wat resulteerd in ANTIreclame voor NB door een ervaringsdeskundige .

Karin schreef op woensdag 27 januari 2010, 7:47:


Verschillende bekappers zowel tradi smeden als NB'ers . Leefomstandigheden (allemaal op weides) verspreid over verschillende provincies dus ondergronden .Het verleden ? Tja weet jij dat van elke paard van een klant van jou ?

Wil schreef op woensdag 27 januari 2010, 0:28:



Huh ? Heb ik toch nooit gezegd . Hier word altijd gereden op een diverse ondergronden. Gaande van asfalt naar beton ,onverhard en verharde bosgronden dus een redelijk breed scala om te determineren.

Martina schreef op woensdag 27 januari 2010, 10:38:


Ik ben het helemaal eens met jouw verhaal, alleen vind ik dat er juist heel erg goed de nadruk op wordt gelegd dat de ondergrond, voeding en huisvesting (inclusief de ondergrond) zo belangrijk is en dat je er GOED rekening mee moet houden dat er een overgangsperiode kan zijn waarin het paard gevoelig is en misschien hoefschoenen nodig heeft. Het wordt JUIST als een geheel gepresenteerd in het boek en op de cursus en er wordt bepaald niet lichtzinnig gedaan naar mijn idee.

Verreweg de meeste combinaties die ik ken gaan werkelijk probleemloos op hun blote zelf bekapte hoeven, geen last van overgevoeligheid, geen zweren, niet teveel slijtage, gewoon prima en veel probleemlozer dan toen wanneer ze nog op ijzers stonden. Ook als ze over ruig terrein gaan maar dat heeft er inderdaad wel mee te maken dat er bij die paarden op het thuisterrein ook moeite is gedaan voor een goede ondergrond.

Als de nadruk er NOG meer op gelegd zou worden dat het moeilijk kan zijn, dan zou het misschien ten onrechte veel mensen tegenhouden en ik weet dat dit zelfs nu al gebeurt. Ik ken mensen die jaren hebben getwijfeld de ijzers eraf te halen omdat ze bang waren voor de overangsperiode. Uiteindelijk toch gedaan en praktisch geen last gehad en achteraf balen ze dan dat ze het niet eerder hebben gedaan. Ook als je nog meer de nadruk zou leggen dat je harde ondergrond MOET aanbieden kun je dat krijgen want niet iedereen zit in de positie dat dit mogelijk is (pensionstal), en het is erg jammer dat mensen de paarden dan maar op ijzers laten terwijl het heel vaak ook gewoon wel heel erg goed gaat ook al is de ondergrond van de huisvesting niet helemaal perfect.

Vergeet om gevoeligheid te voorkomen zeker ook de VOEDING niet, geef geen muesli's, geen brokken, geen rijk hooi of kuil en dat soort dingen, zorg voor een goed paardendieet.

Hoefschoenen zijn een sublieme oplossing en er zijn steeds meer soorten en maten en mogelijkheden. Er zijn niet veel paarden waar geen geschikte schoen voor te vinden is die niet uit gaat, maar het vergt wel inzicht om ze goed aan te meten en aan te (laten) passen, als de standaard maat niet vanzelf helemaal goed is. Als dat niet gebeurt, dan kunnen ze uit geraken.

Voor een wild weekendje Ardennen of een belangrijke endurancerit terwijl je een paard hebt dat die ondergrond nog niet aankan, waarbij je in beide gevallen verzekerd wilt zijn dat de hoefbescherming blijft zitten en absoluut geen schuurplek veroorzaakt en je je gewoon echt niet met de hoeven bezig hoeft te houden, kun je ook plakijzers gebruiken:
http://www.renegadehoofboots.com/glueon.html

Clara van der Horst schreef op woensdag 27 januari 2010, 12:13:


Voor de goede orde : IK had het niet over PN en het boek .Vele mensen kennen zelfs het bestaan van het boek niet ,of volgen het tot op de letter en toch gaat het niet zoals het moet gaan .
Als je nou bij een iets zwaardere rit er ijzers moet onderplakken ?? Ga je toch COMPLEET voorbij aan de doelstelling van NB ?

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 27 januari 2010, 11:21:


Kan niet als mensen ervan overtuigd zijn wat een ramp ijzers onder paardenvoeten kunnen betekenen. Dan gooi je die dingen weg om er nooit meer naar om te kijken. Maar als je bv.het alleen maar deed om geld te besparen dan is teruggrijpen naar die dingen zo gebeurd natuurlijk

Waarom zijn er ijzers onder paardenvoeten gekomen? Om je paard te kunnen overbelasten en tja... dát gaat dus niet zonder.

Ook de harde ondergrond van nu is voor sommige paarden wennen aan overbelasting en ook daar zou je met beslag geen last van hebben.
Maar laat je paard er een poosje overheen lopen en het probleem is opgelost.
En lost het minder snel op dan je zou hopen, dan zoek je makkelijker ondergrond of trek je het dier hoefschoenen aan. Tuurlijk, kans dat je er een verliest.
Zoek een ander merk wat beter blijft zitten, maar dat risico is er met ijzers ook en dan nog zonder dat het zich per ongeluk een nagel in de voet trapt.

Terug gaan naar ijzers is altijd een beslissing die het korte termijn belang van de mens boven het welzijn van het paard stelt.
En dènk erom dat op de NB cursus er een berg aandacht wordt gegeven aan de levensomstandigheden van paarden. Zowat mijn eerste woord is "beweging"
en ook de gewenningstijd aan verschillende ondergronden wordt uitgebreid besproken. Training is niet op een verdwaalde zondag een lange rit over harde onregelmatige ondergrond maken. Dat is iets wat je langzaam opbouwt en nèrgens wordt dat verzwegen of gebagatelliseerd.

Trouwens als je paard niet over asfalt kan lopen dan is er héél veel meer aan de hand in die voeten dan ongetraind zijn voor een harde ondergrond.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 27 januari 2010, 11:30:


Klopt die stelling wel?
Ik vraag me af wat er tegenwoordig in de cursus Natuurlijk bekappen daarover wordt gezegd. Volgens mij komt dat uitgebreid aan de orde. En geven de natuurlijk bekappers ook geen informatie over het proces betreffende de overgang naar blootsvoets en het hele concept waarbinnen natuurlijk bekappen valt?
Cursusgevers, natuurlijk bekappers, wat doen jullie aan voorlichting op dat gebied?

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 27 januari 2010, 12:34:


Op een ander forum heb ik het eens aan de stok gehad met een meisje dat grote problemen had van de stal naar een hoger gelegen overdekte rijbak te komen; de weg liep omhoog en was bezaaid met kleine steentjes. Haar paard kon absoluut niet over die steentjes lopen en de weg omhoog al helemaal niet, hij kon zijn benen NIET sorteren en ging constant door zijn voorbenen, lag steeds op de knieen. Ze moest elke dag heen en terug over dit pad; haar paard stond 24u op stal, ze ging alleen met hem naar die rijbak om een uurtje binnen te rijden, want buiten rijden vond ze niet sjiek en heel stom. Ze wilde er ijzers onder laten zetten, want hoe zou ze anders bij die hal moeten komen en anders had ze immers niets aan die "Bock" (Duits zeer neerbuigend woord voor paard).

Ik heb geprobeerd uit te leggen waarom haar paard die problemen had en dat ze, indien ze niets aan de huisvesting wilde veranderen, toch echt beter hoefschoenen zou kunnen gebruiken voor dat korte stukje. Echter gericht aan dovemansoren, absoluut geen interesse. Zij behoort helaas tot het type wat een paard als een soort fiets ziet: hij moet functioneren, had hij maar geen fiets moeten worden. En bovendien klinken hoefijzers zo sjiek....

Monique

Clara van der Horst schreef op woensdag 27 januari 2010, 12:13:


Helemaal met je eens Clara
Over het algemeen is het gewoon zo dat hoe langer de overgangsperiode duurt, hoe slechter de voeten waren. Een paard met bv platte zolen kon wel eens langdurig verhaal worden voordat hij goed loopt, maar hoelang was dat nog meegegaan, als zijn redding, blootsvoets bewegen en goed bekappen, niet gekomen was?