Wil schreef op woensdag 27 januari 2010, 0:28:

Precies. En als je ondergrond thuis niet zo is als waar je rijdt zul je dat merken. Dat zou misschien inderdaad meer benadrukt kunnen worden. Wij hebben hier thuis heel veel verhard met tegels en de paarden staan soms op het grind maar dat is dan toch totaal anders dan de wegen in de omgeving waar we op rijden. Dat zijn keiharde zandpaden met stenen daarop, varierend van 2mm tot 12cm doorsnee. Er wordt bv bouwpuin ('lekker' scherp spul) en grind gestort op die wegen... er is jaarlijks een autorally... Reken maar dat ze daar problemen mee hebben, want daar staan ze thuis niet op en die ondergrond kan ik ze ook niet geven. Tenzij ik alles asfalteer en er stenen op mik of zo... Logisch dat je dan gevoeligheid of voorzichtigheid houdt. Eddy heeft wel een punt misschien door te stellen dat het allemaal niet zo simpel is, als ik tenminste goed de strekking van het bericht begrijp. Training en ondergrond (huisvesting) zijn misschien een beetje onderbelichte factoren. Mensen die al van natuurlijk bekappen gehoord hebben zien het vaak alleen als een manier van hoefbewerken. De rest hebben ze nog nooit van gehoord... en zullen het bij de overgang naar NB ook vaak zeer onderschatten.
Zelf had ik het me ook anders voorgesteld in het begin. En kwam er al snel achter dat ook training alleen niet voldoende is. De huisvesting, waar ze toch het meeste van de tijd staan en bewegen, is mijns inziens het belangrijkste. Na aanleggen van het tegelpad zag ik de meeste verandering in de voeten.
Als je dan paarden op een grasland hebt staan en lekker in het Drentse bos over zandpaden en misschien wel asfalt kan draven en galopperen is dat totaal iets anders dan steenachtige paden... Gooi maar es wat stenen op dat asfalt... wordt meteen een ander verhaal.
Het probleem ligt dus mijns inziens in het grote verschil tussen ondergrond waar het paard moet lopen (onder het zadel bv) en waar het gehuisvest is. En dat verschil is in de ene omgeving groter dan in de andere, vandaar ook de verschillende succes(of niet)verhalen. Lang leve hoefschoenen, als je passende kan vinden.

Koen Theys schreef op dinsdag 26 januari 2010, 23:18:


90% van de mensen hier ,als in mijn klantenbestand, en je mag door de band nemen , alle paardeneigenaren , gaan "sporadisch rijden !! Eens naar de zee ,de ardennen ,bosritje enz...................Voor de rest van de week (zijnde 5a 6 dagen dus ) staan de knolletjes op een weitje ! Problemen zijn niet van de lucht hoor ,zelfs na jaren NB ! en MET hoefschoenen !! Ik heb dus klanten die ijzers eronder zwieren als ze twee weken naar de Ardennen vertrekken .Nadat ze enkele paren hoefschoenen in de bosjes waren verloren . Het huidige weer onderstreept ook mijn mening trouwens . Blaine hier ,hoefzweer daar gekneusde zolen ginder gewoon door op een kapotgevroren ondergrond te lopen ONbelast weliswaar Soms (als je een paard hebt met zwakke voetjes ) is NB een langere weg dan word aangnomen door de NB'ers en hierdoor gaan vele mensen terug naar ijzers

Mijn kwpn-er reageerd ook gevoelig als hij een paar dagen (komt gelukkig niet meer voor) niet op het gras kon, en ineens weer een hele dag de wei op kon. Als ik dit langzaam opbouw dan heeft hij geen problemen. Misschien heeft je paard een vergelijkbaar probleem?
Mijn paard kan overigens niet goed tegen alleen hooi. Dan raakt hij aan de dunne. Hij heeft dan ook het hele jaar door gras, volgens een vast aantal uren en dat gaat erg goed.

Groetjes Jolanda

Karen Koomans schreef op woensdag 27 januari 2010, 1:54:


Exact , de werkende mensen kunnen zo enkele malen per week eens het paard uit de weide halen en en ritje doen .Training van de hoeven is bijlange niet voldoende om "probleemloos" te gaan rijden .Als je nu zoals ik een "lucky bastard" ben die elke dagen uren met zijn paarden buiten is. Ga je "als je paard reeds harde/gezonde hoeven had !!!) een echte rockcruncher kweken die letterlijk over spijkers kan lopen .De overgrote meerderheid van de klanten is hier tijdsgewijs gewoonweg niet toe in staat en blijft lang in een impasse zitten ONDANKS goede bekapping . En hierop word een potentiele blote voetjes klant niet voorbereid . De geleidelijke opbouw kan zoveel tijd in beslag nemen dat vele mensen het gewoon opgeven .Hierin dan enorm gesteund door hun smid die ijzertjes komt zetten wat resulteerd in ANTIreclame voor NB door een ervaringsdeskundige .

Lhasa de Apso heeft een paar hele leuke CD's uit.

Veel gipsy - flamenco invloeden en een stem die door merg en been gaat.

Karin schreef op woensdag 27 januari 2010, 7:47:


Verschillende bekappers zowel tradi smeden als NB'ers . Leefomstandigheden (allemaal op weides) verspreid over verschillende provincies dus ondergronden .Het verleden ? Tja weet jij dat van elke paard van een klant van jou ?

Wil schreef op woensdag 27 januari 2010, 0:28:



Huh ? Heb ik toch nooit gezegd . Hier word altijd gereden op een diverse ondergronden. Gaande van asfalt naar beton ,onverhard en verharde bosgronden dus een redelijk breed scala om te determineren.

De training heeft op 2 dagen na plat gelegen vanwege de keiharde bevroren bodem in de bak.
Namkje is qua bespiering wel wat terug gevallen , maar die 2 dagen dat ze wel getraind kon worden , ging het goed.
Ze pikte alles vrij makkelijk weer op.

Gisteren is ze bekapt .
Was weer even nodig.
Haar stralen zijn matig , dit zou door mineralen gebrek komen.
Maar waar ik mij dan weer zorgen over maak; bekapper zei dat ze overbouwd was , achterhand hoger dan voorhand , korte voorbenen , en een [te] lange rug.
Kom ik weer aan met mijn 90 kilo.....
Ik hoop dat ik dit paard niet verknal .
En het probleem van de voorbenen op een bokje krijgen zijn er ook nog steeds.
Dit is een oud probleem , waarvoor er ooit een ostheopaat bij haar geweest is. Die vertelde toen dat ze haar voorbenen mogelijk ooit in split heeft gehad.

Training van mezelf ligt ook plat , heb alleen even met haar gewandeld , een keer alleen , en een keer samen met een ander paard. Beide keren liep ze makkelijk mee , wat mij weer enigszins verbaasde.
Ik had niet verwacht dat ze in een vreemde omgeving zo met me mee zou lopen.

Ostheopaat heb ik nog niet geregeld. Ik zal het er binnenkort weer eens over hebben met Trudy.
Vorst is goed , vorst is mooi , maar ik wil zo graag weer aan het werk....Alhoewel dat ook erg moeizaam gaat , want mien voetn doen zo zeer.

Gr Esther

Martina schreef op woensdag 27 januari 2010, 10:38:


Ik ben het helemaal eens met jouw verhaal, alleen vind ik dat er juist heel erg goed de nadruk op wordt gelegd dat de ondergrond, voeding en huisvesting (inclusief de ondergrond) zo belangrijk is en dat je er GOED rekening mee moet houden dat er een overgangsperiode kan zijn waarin het paard gevoelig is en misschien hoefschoenen nodig heeft. Het wordt JUIST als een geheel gepresenteerd in het boek en op de cursus en er wordt bepaald niet lichtzinnig gedaan naar mijn idee.

Verreweg de meeste combinaties die ik ken gaan werkelijk probleemloos op hun blote zelf bekapte hoeven, geen last van overgevoeligheid, geen zweren, niet teveel slijtage, gewoon prima en veel probleemlozer dan toen wanneer ze nog op ijzers stonden. Ook als ze over ruig terrein gaan maar dat heeft er inderdaad wel mee te maken dat er bij die paarden op het thuisterrein ook moeite is gedaan voor een goede ondergrond.

Als de nadruk er NOG meer op gelegd zou worden dat het moeilijk kan zijn, dan zou het misschien ten onrechte veel mensen tegenhouden en ik weet dat dit zelfs nu al gebeurt. Ik ken mensen die jaren hebben getwijfeld de ijzers eraf te halen omdat ze bang waren voor de overangsperiode. Uiteindelijk toch gedaan en praktisch geen last gehad en achteraf balen ze dan dat ze het niet eerder hebben gedaan. Ook als je nog meer de nadruk zou leggen dat je harde ondergrond MOET aanbieden kun je dat krijgen want niet iedereen zit in de positie dat dit mogelijk is (pensionstal), en het is erg jammer dat mensen de paarden dan maar op ijzers laten terwijl het heel vaak ook gewoon wel heel erg goed gaat ook al is de ondergrond van de huisvesting niet helemaal perfect.

Vergeet om gevoeligheid te voorkomen zeker ook de VOEDING niet, geef geen muesli's, geen brokken, geen rijk hooi of kuil en dat soort dingen, zorg voor een goed paardendieet.

Hoefschoenen zijn een sublieme oplossing en er zijn steeds meer soorten en maten en mogelijkheden. Er zijn niet veel paarden waar geen geschikte schoen voor te vinden is die niet uit gaat, maar het vergt wel inzicht om ze goed aan te meten en aan te (laten) passen, als de standaard maat niet vanzelf helemaal goed is. Als dat niet gebeurt, dan kunnen ze uit geraken.

Voor een wild weekendje Ardennen of een belangrijke endurancerit terwijl je een paard hebt dat die ondergrond nog niet aankan, waarbij je in beide gevallen verzekerd wilt zijn dat de hoefbescherming blijft zitten en absoluut geen schuurplek veroorzaakt en je je gewoon echt niet met de hoeven bezig hoeft te houden, kun je ook plakijzers gebruiken:
http://www.renegadehoofboots.com/glueon.html