Misschien komt het omdat ik zelf veel mee bezig ben dat ik het merk. Net zoiets als wanneer je een bepaald merk auto gekocht hebt, je ineens heel veel van zulke auto's ziet.
Maar volgens mij is clikkertraining sterk in opkomst.
Gisteravond zag ik op tv dat Martin Gaus doodgemoedereerd een hondje zat te clikkeren.
Weliswaar met een onhandige clikker in zijn hand maar toch.... Ineens geen verhaal meer over dominantie en gesjouw en getrek, maar een man die rustig vanaf de bank met zijn hondje bezig was met een clikker en een snoepje.
Als deze man, de bekendste hondentrainer van Nederland, er op dit moment zo van overtuigd is, dat hij op de beste manier bezig is dat hij dat op tv voor gaat zitten doen, dan is er heel wat aan de hand. De proffesionele hondentrainers doen er goed aan om zich deze kennis ook eigen te maken.
En niet alleen de hondentrainers.
Iedereen die ik tot nog toe heb laten zien wat je in een paar maanden kan bereiken met een groen paard als groene trainer, is enthousiast en wil dat ook kunnen.
Het is duidelijk dat vooroordelen geen stand houden omdat ze allemaal ingehaald worden door de praktijk. Dat een bedelend paard altijd de schuld is van de trainer die het nog niet helemaal begrepen heeft. Dat een paard niet z'n best zou doen voor een eetbare beloning waarvan het tegendeel blijkt enz.enz.
Ik zou willen zeggen aan mensen op de lijst die zich bezig houden met het leren omgaan van anderen met paarden *"Wordt Wakker"* !
Onderscheid je niet alleen door de andere manier van denken over paarden, doe dat ook door een andere manier van trainen.
Leer jonge kindertjes binnen vijf minuutjes een nieuwe "coole tric" zodat vriendjes en vriendinnetjes zeggen , Goh VET ..... waar heb je dat geleerd?
Er kan ineens zoveel meer!
Piet

Piet schreef op vrijdag, 26 november 2004, 8:50:


clickertraining is inderdaad super goed . ik heb 1 van mijn paarden op de trailer leren gaan met de clicker .

ik ben nu zelfs een jong paardje aan het trainen en leer hem heel veel dingen met de clickermethode enkel gebruik ik niet de clic van de clicker maar zeg een woord ( yes ) en het gaat super !

Piet schreef op vrijdag, 26 november 2004, 8:50:


Ik wil nog even wat toevoegen.
Zaterdag tijdens de clinic zag ik een meisje van elf jaar een groot paard aanleren dat hij voer moest negeren zolang hij geen Yes had gehoord. Daartoe stak ze allebei haar handen een beetje schuin naar voren. Het paard moest de open hand met een stukje wortel negeren en eerst de andere hand aantikken. Deed hij het fout? Handen weg en een nieuwe opdracht geven. Lastig voor het kind? Ja, want over de coordinatie van de bewegingen moest ze goed nadenken. Moeilijk voor het paard? Kan iets wat je binnen een paar minuten leert moeilijk zijn?

Piet schreef op vrijdag, 26 november 2004, 8:50:


Ik heb die man al jaren niet meer (op tv) gezien.
Er was een tijd een leuk engels programma op tv.
Over allerlei soorten "probleem"dieren.
Van papagaaien, tot paarden, honden, katten en zelfs een lama.
Raad eens waar altijd de verandering van moest komen?
Juist de eigenaars.

Bij honden werd ook meestal het clickerprincippe gebruikt om de situatie te verbeteren.
(Doet me altijd aan zo een kikkerspeeltje van blik denken, met een klein lipje er onder, klik, klik).

Dus niets nieuws onder de zon.
Martin Gaus is dus ook ook een : wat de boer niet kent, dat eet ie niet.....te lang geweest.
Hollandse stijfkoppigheid. :)


Ik heb de klikker-methode niet bij paarden gebruikt zien worden.
Dus ik kan er niet over oordelen.
Tot nu toe heb ik er ook geen behoefte voor gevoelt.
(Zou ook niet weten waar ik hier een klikkeraar moet vinden :) ).


Kijk, dit hier boven is dus link.
Kinderen met een speeltje aan de gang laten gaan en straks te pas en te onpas dat geklik overal horen.
Maar ik zal wel weer allerlei ongelukken zien en gestresste paarden en te negatief zijn.
Omdat kinderen zo graag aan elkaar willen laten zien dat ze "een truukje" kunnen met hun paard.

Ik ga maar naast Trudy op de bank zitten en samen flink kankeren op al die kl....mensen, die zo nodig methodes uit hun verband moeten rukken. :) :)

Tru, schuif op, meid!!!!!!

jo schreef op vrijdag, 26 november 2004, 9:14:

Meer is het ook niet, maar je stem gebruiken met een heel kort woord is net zo goed, wellicht nog wel beter,omdat een clikker altijd twee geluidjes laat horen.

wat de boer niet kent, dat eet
ie niet.....
Hollandse stijfkoppigheid. :)


Alles wat we een paard aanleren is een truukje.
Ik wilde hier maar mee aangeven dat, mits goed aangeleerd, een kind haar paard dingen kan leren die tot nu toe niet of heel moeilijk mogelijk waren.
Eigenlijk omdat een paard zo meewerkend en denkend wordt dat hij zich zelf leert. Denk je dat ze het, als kleine voorbeeldjes, niet leuk vinden een paard "voetje" te leren geven door alleen maar naar die voet te wijzen?
Dat een paard zelf zijn halster induikt? Dat hij door met je vinger op de grond voor je te wijzen naar je toe komt?
Hoezo ongelukken en gestresste paarden.
Hoor je niet liever Yes! dat heb goed gedaan, dan gekanker en gescheld op een paard dat niet wil of een "eigenwijze knol" is en maar es flink aangepakt moet worden?


.

En als je dat tegen Trui zegt en op het zelfde moment als Trui naar je luistert, Yes zegt en een bonbonnetje voert, hoef je het volgende keer niet meer te zeggen, had je plek zat, want deed ze het graag vanzelf :)

Het is geen methode die uit zijn verband getrokken kan worden.
Het is gereedschap wat je bovenop elke methode kunt gebruiken.

Piet

Gaus clickert alweer een paar jaar. Slipketting in de kast en clicker in de hand.
Er IS ook wel veel verandering bezig. Clickertraining bij honden is allang niets nieuws meer.
Bij de papegaaien word het niet zozeer clickeren genoemd, maar willen ze wel een brigde-woordje om daarna te belonen met voedsel, woorden of knuffels.


Tja, of je dat onhandig vind is aan de gebruiker denk ik. Ik gebruik bij mijn papegaai een balpen. Waarom? Omdat er daar veel van zijn en ik er dus rustig een kwijt kan raken. Maar nog veel belangrijker, omdat als ik met een balpen in mijn handen klaar gaat staan ze al weet dat we iets leuks gaan doen. Poosje zonder geprobeert, maar dan was ze lang niet zo enthousiast. Dus die balpen heeft bij ons een belangrijke functie.

Groetjes Karin

Karin schreef op vrijdag, 26 november 2004, 9:57:


clikkeren is ook maar een naam bij gebrek aan beter en om niet met wetenschappelijke termen te hoeven smijten.
ik gebruik ook een bridge (brug naar de beloning) Ik zeg Yes.


Ja je hebt gelijk, het is ook aan de gebruiker. In mijn ogen is het een onhandig ding. Ik vind het een voordeel dat ik allebei mijn handen vrij heb en dat ik Yes meer of minder enthousiast kan laten horen. Ook kan ik hem nooit vergeten. Maar inderdaad, alles wat een kort geluid maakt kan je gebruiken.


Piet

Juist omdat een woord in intonatie kan varieren verkies ik persoonlijk een meganische klik. Die is constant.

Mijn probleem met de honden was nog wel eens dat als ik op stap was met ze en ik werd moe dat ik shaggarijnig werd. Dat uitte zich in mijn lichaamstaal en in mijn intonatie. Belonen lukte dan niet goed omdat ik gewoon niet mijn bui kon verbergen.
Nu met de clikcer gaat dat beter. Ik kan mijn honden zo aangeven van he ik ben dan wel shagga, maar jij bent en blijft geweldig hoor. Werkt geweldig voor ons. Even voor de duidelijkheid. Ik ging bij moeheid verder niets vervelends tegen de hondjes doen, alleen belonen lukte niet goed, de motivatie was daardoor voor de honden te laag.
Maar das heel persoonlijk. Ik vergeet hem ook wel eens, maar ja, gelukkig heb ik mijn buien wel beter onder controlle dan vroeger

Groetjes Karin

Karin schreef op vrijdag, 26 november 2004, 10:24:


Even een zijlijntje van een niet-clickeraar: denk jij dat honden ( of paarden, kan ook) dan niet gevoelig zijn voor het gemengde signaal wat je dan uitzendt? Click voor de enthousiaste beloning en je sjago-uitstraling?
Marianne

Uiteraard wel.

Maar stel dat jou partner een sjago moment heeft en tegen jou zegt "lievert, sorry het ligt niet aan jou". Dan vergeef jij hem/haar zijn sjago bui en gaan jullie samen weer verder.
Als jou partner niets zegt en alleen maar zwijgt met een sjago lichaamshouding denk jij "kook jij ff lekker in je eigen sop gaar".

En ik denk, hoop dat ik met de klikker het eerste zeg en gezien de reaktie van mijn honden daarop denk ik ook dat ik daar in slaag.

Groetjes Karin

Karin schreef op vrijdag, 26 november 2004, 10:47:


:) ... als ik de lieve vrede wil bewaren, dan wel misschien..! Maar ik kan natuurlijk ook gaan vragen "waaraan ligt het dan wel?" .. uit belangstelling óf omdat ik vind dat ik er dan niet mee geconfronteerd wil worden (als het niks met mij te maken heeft)... al met al, toch verwarring??

Marianne

Zouden de honden dat ook willen? Want dat kan ik ze toch niet uitleggen.

al met al, toch verwarring??

Wie weet. Maar ik vind verwarring niet per definitie slecht op dit gebied. Ik ben ook een deelnemer in de relatie en heb het recht ook eens minder lekker in mijn vel te zitten. Wederzijds respect?
Je hoort hier toch wel vaker zeggen, mijn paard had geen zin in rijden dus zijn we iets anders gaan doen. Als wij dat respect voor het dier mogen hebben, mag het dier ook mijn deelname aan het proces accepteren.

Ik heb los hiervan nou niet de indruk dat mijn honden zo in de war raken van mijn sjaggo buien (die zo getyped erger lijken dan het is, ik ben een vrolijk mens). Eerder hebben ze zoiets van "prima, ik bemoei me er niet mee".

Groetjes Karin

Karin schreef op vrijdag, 26 november 2004, 11:29:


Ik wil niet discussiëren om het discussiëren hoor.. :) ... maar het draadje wat ik er in zie vind ik (gedrags-technisch gezien) wel interessant!

Als we Egon's perceptie theorie er nog even bijnemen: de ontvanger van het signaal bepaalt de interpretatie.
Nu geef jij een signaal gelijktijdig: aan één kant 'beloning' (dus positief) en aan de andere kant 'boos'( dus negatief).. (Ik versterk het gegeven even naar boos ipv sjago om te verduidelijken).
Wat nu??

Wij mensen hebben een keus: accepteren (lieve vrede of minder belang) of confronteren (wat heb ik ermee te maken, of wel belang).
In het maken van de keuze spelen verschillende factoren mee, zoals je zelf ook al aangaf.

De vraag is: wat doet een hond of paard? (ook, net als wij kudde- of roedeldier). Maken die een bewuste keuze? Of wordt er een ander doel gediend ( zoals bv rust in de kudde, roedel)?
Jij constateert dat de honden niet onder de indruk zijn van het 'negatieve' signaal en afstand nemen. Maar het zou ook denkbaar zijn dat-ie z'n lip optrekt, tanden ontbloot en gromt..? (Of in het geval van een paard: oren plat en een schop?)

Marianne

Karin schreef op vrijdag, 26 november 2004, 10:24:


Ik vind juist de emotie in de stem heel handig, je kunt echt heel enthousiast yessen, Falka reageert daar super op. Zo kan iedereen zijn voorkeur hebben he, dat maakt het ook zo leuk.
Je merkt aan heel Falkaas lichaamstaal dat ze het echt leuk vind, en soms zie je haar gewoon denken. Als ze nadenkt dan gaat haar hoofd laag, dat is de eerste oefening die ik haar leerde, en ze verstaat dus ook het woord "laag", Ook ontspant ze dan naar mijn idee, en het is super goed voor haar ruggebruik.

groetjes Esther

Nou ik denk dat je het tever doortrekt. Als ik BOOS zou zijn, dan zou de hond (of paard maakt niet uit) erg tegenstijdige signalen krijgen. Want dan ben ik boos en beloon ik, dat klopt niet met elkaar.
Ik ben helemaal niet boos, ik zit juist niet lekker in mijn vel. En ik vind dat ik daar in de relatie recht op heb, net als hij.


Ik denk dat zo'n reaktie erg extreem is op het niet lekker in je vel zitten (zoals ik het dus typeren wil).
Als mijn hond alleen omdat ik niet lekker in mijn vel zit mij zou bedreigen, dan heeft hij een probleem. Waarmee ik bedoel dat hij zich in zijn positie onzeker voelt en ik zal moeten zorgen dat ie zich weer in zijn lagere positie veilig voelt. Mijn honden hebben nog nooit zo gereageert. Die houden over het algemeen rekening ermee dat ik ff minder gezellig ben of ze nemen gewoon afstand.

Is er wel wederzijds respect als jij als mens geen recht op wisselende stemming hebt? (ik bedoel normale wisselende stemmingen he )

Groetjes Karin