Karin schreef op vrijdag, 26 november 2004, 10:24:


Even een zijlijntje van een niet-clickeraar: denk jij dat honden ( of paarden, kan ook) dan niet gevoelig zijn voor het gemengde signaal wat je dan uitzendt? Click voor de enthousiaste beloning en je sjago-uitstraling?
Marianne

Karin schreef op vrijdag, 26 november 2004, 10:47:


:) ... als ik de lieve vrede wil bewaren, dan wel misschien..! Maar ik kan natuurlijk ook gaan vragen "waaraan ligt het dan wel?" .. uit belangstelling óf omdat ik vind dat ik er dan niet mee geconfronteerd wil worden (als het niks met mij te maken heeft)... al met al, toch verwarring??

Marianne

Een dag of wat geleden gaf ik een link door over de ziekte A.M. - wellicht heeft niet iedereen die gelezen vanwege de medische terminologie of het feit dat deze in het engels was. Hieronder een artikel uit de Paardenkrant van eergisteren:

*MYSTERIEUZE ZIEKTE BLIJFT UITBREIDEN*
Dertig gevallen bekend van atypische myopathie in België

Het aantal gevallen van atypische myopathie bij paarden, blijft uitbreiden.Bij Dominique Votion, die het onderzoek coördineert, zijn ong 30 gevallen bekend in België en evenveel in Frankrijk. Ook in Zwitserland, Oostenrijk en Duitsland zijn ondertussen gevallen gemeld. En er kwam een melding uit Nederland. Votion gaat de komende weken en maanden contact leggen met universitaire onderzoekscentra in diverse Europese landen.

De eerste gevallen van a.m. manifesteerden zich in 2000. Vanuit de universiteit van Luik werd een onderzoek opgezet, ook al omdat d eerste gevallen zich in Wallonië voordeden. Paarden die worden aangetast door de ziekte komen meestal binnen 24 uur te sterven. Symptomen zijn een aftakeling van verschillende spiergroepen, waronder die van het ademhalingsstelsel en het hart. De ziekte manifesteert zich bij paarden en paardachtigen die buiten grazen en komt vooral tijdens de lente en de herfst voor. Opvallend is dat vooral jonge dieren gevoelig zijn voor de ziekte.
De onderzoekster vertelt: Het is een misverstand te denken dat de ziekte te maken heeft met ondervoeding of slechte verzorging. Integendeel, er zijn gevallen van goed doorvoede paarden die ook buiten hooi kregen bijgevoederd. Over de precieze oorzaken tasten we nog in het duister, maar zeker is dat het om een combinatie van factoren gaat: bodemgesteldheid, kwaliteit van de voeding en klimatologische omstandigheden. In België manifesteerde de ziekte zich bij paarden die graasden op weides waar de bodem een hoog gehalte aan selenium heeft. In Zwitserland situeerden alle gevallen zich in het Jura-gebergte. In België blijken vooral vrouwelijke dieren tot een leeftijd van anderhalf jaar gevoelig te zijn, en in Frankrijk zijn de dieren dan weer wat ouder.
Kortom, er zijn meer vragen dan antwoorden. We vermoedendat het om een vergiftiging gaat dor bv het eten van bepaalde planten. Klimatologische omstandigheden en de kwaliteit van de voeding zijn de andere bepalende factoren. Na een natte zomer waren er bv telkens meer gevallen tijdens de herfst.
*Niet besmettelijk*
Votion verwacht niet dat er op korte termijn een remedie komt om de ziekte te bestrijden. Vaccinatie is geen optie. Het gaat trouwens om een niet-besmettelijke ziekte. Ik verwacht dat in de loop van de komende jaren nog meer gevallen zullen woden gemeld, vooral omdat de dierenartsen alerter worden voor het fenomeen. De ziekte wordt trouwens nog niet altijd onderkend. Vaak gaat men ervan uit dat het paard doodging aan koliek of een hartstilstand. De symptomen zijn tot op zekere hoogte vergelijkbaar. Daarom is het zo belangrijk dat zo veel mogelijk gevallen worden gemeld. Want alleen zo kunnen we een breder beeld krijgen op het fenomeen.
Bloedonderzoek kan volgens Votion een bijdrage leveren in de bestrijdig van de ziekte. Uit bloedanalyses kan bv een aftakeling vanhet spierstelsel worden vastgesteld. Probleem is dat men zoiets eerst kan vaststellen als het er al is en de ziekte evolueert zo snel dat behandeling of redding quasi onmogelijk is. Maar het kan waardevol zijn om andere dieren uit eenzelfde kudde tijdig naar een andere weide of onderkomen te brengen.
Opstallen
Fokkers die de ziekte uit hun stapel willen bannen, moeten de paarden tijdens de risicoperiodes opstallen. Die risicoperiodes lopen van half maart tot half mei en van half oktober tot half november. Likt dat niet, dan is het bijvoeren van hooi en krachtvoer aan te bevelen. De voeding moet evenwichtig, compleet een uitgebalanceerd zijn, aldus Votion. Vaak lijken paarden goed doorvoed te zijn maar missen ze essentiële mineralen en vitamines.
Wie zijn paarden lang op de weide houdt, doet dat best op een goede weide die regelmatig wordt vernieuwd. Op dat vlak is onderzoek bezig om na te gaan welke bemesting aan te raden is. Preventie is op dit moment het enige efficiënte middel om de ziekte aan te pakken. We hopen zo snel mogelijk de risicofactoren te kunnen bepalen en maatregelen te opperen ter preventie.
*Redding onmogelijk*
Nadeel voor de onderzoekers is dat onderzoek in laboratoriumomstandigheden voorlopig niet aan de orde is. Je zou inderdaad paarden kunnen onderbrengen waar eerder dieren getroffen werden en die dan zorgvuldig gaan monitoren. Maar dat is geen optie, want eenmaal aangetast zijn de dieren niet meer te redden. En we kunnen ook geen proeven den op muizen of andere dieren.
Redding voor het aangetaste dier is nagenoeg onmogelijk, maar dieren uit eenzelfde kudde kunnen vaak nog wel gered worden. In alle gevallen is een autopsie noodzakelijk.
Opvallend is trouwens dat andere weidedieren zoals koeien, geiten of schapen, niet worden aangetast door de ziekte. Vermoedelijk omdat het herkauwers zijn. Anderzijds komt de ziekte ook niet voor bij herten.

*Symptomen van Atypische Myopathie*: bemoeilijkte ademhaling, trillingen van de spieren, moeilijkheden bij het stappen. Vaak gaan paarden liggen. De temperatuur aan het rectum blijkt onder de 37 graden te liggen.

Karin schreef op vrijdag, 26 november 2004, 11:29:


Ik wil niet discussiëren om het discussiëren hoor.. :) ... maar het draadje wat ik er in zie vind ik (gedrags-technisch gezien) wel interessant!

Als we Egon's perceptie theorie er nog even bijnemen: de ontvanger van het signaal bepaalt de interpretatie.
Nu geef jij een signaal gelijktijdig: aan één kant 'beloning' (dus positief) en aan de andere kant 'boos'( dus negatief).. (Ik versterk het gegeven even naar boos ipv sjago om te verduidelijken).
Wat nu??

Wij mensen hebben een keus: accepteren (lieve vrede of minder belang) of confronteren (wat heb ik ermee te maken, of wel belang).
In het maken van de keuze spelen verschillende factoren mee, zoals je zelf ook al aangaf.

De vraag is: wat doet een hond of paard? (ook, net als wij kudde- of roedeldier). Maken die een bewuste keuze? Of wordt er een ander doel gediend ( zoals bv rust in de kudde, roedel)?
Jij constateert dat de honden niet onder de indruk zijn van het 'negatieve' signaal en afstand nemen. Maar het zou ook denkbaar zijn dat-ie z'n lip optrekt, tanden ontbloot en gromt..? (Of in het geval van een paard: oren plat en een schop?)

Marianne

Houden jullie van mooie dingen?
Dan moet je nu even op de volgende link klikken:
www.paardenmagazine.com

Op die site worden nl. hele mooie beelden van paarden aangeboden, tegen een redelijke prijs! Een leuk cadeautje om aan iemand te geven, of voor jezelf..!

(Oh.. vat dit niet op als reclame hoor, ik heb er verder geen belang bij !)

Marianne

Marianne schreef op vrijdag, 26 november 2004, 13:11:


Eh...dom, dom, dom... de link was niet goedvermeld: het is als volgt

www.paardentipsmagazine.com

Sorry!

M.

Marianne schreef op vrijdag, 26 november 2004, 13:12:


Nog dommer dan dom.. alweer verkeerd en nu - drie keer is scheepsrecht - hopelijk wel goed: www.paardentips.com

Sorry! Sorry!

Marianne

Nick Altena schreef op vrijdag, 26 november 2004, 14:14:


Ik knip jouw tekst ook maar even weg...

Je hebt gelijk als je schrijft dat de jaarsvermelding niet klopt. Ik heb er zelfs over gedacht om dat maar even niet over te tikken in verband met mogelijk commentaar.

Voor de goede orde: het is een artikel uit de Paardenkrant dus niet mijn verhaal en ik dacht er wellicht een paar mensen plezier mee te doen die de link die ik destijds aanbracht, om welke reden dan ook niet gelezen hadden. Maar ja, kennelijk kan ik niet iedereen een plezier doen..

Voor het overige: jij meldt zelf met enige regelmaat op verschillende fora dat men goed moet lezen. Welnu, dat geldt dus ook voor jouzelf, mag ik hopen! Dus aanvullend nog wat commentaar op jouw post:

1. Het is een krantenartikel dus wordt er niet zo diep gegraven. Voor degenen die naar meer informatie (willen) zoeken, zijn er allerlei bronnen open om verder te spitten.
2. Het artikel is gebaseerd op een gesprek met Dr. Dominique Votion, dezelfde die de informatie in de link www.ivis.org/reviews/rev/votion enz. aanlevert.
3. Bangmakerij? Hoezo? De paarden die door de ziekte aangetast worden gaan bijna zonder uitzondering dood. Sommige paarden hebben er blijkbaar geen last van en ontspringen de dans. Misschien kun je het vergelijken met de griep: ook niet iedereen krijgt dat.
4. Ondanks dat het statistisch gezien wellicht om weinig paarden gaat, lijkt het me toch van belang dat het verder uitgezocht wordt. Bovendien: het ligt er maar aan hoe je je statistieken interpreteert: als er in een korte periode zo’n 30 paarden sterven, vind ik dat best veel. Maar, als er om welke mysterieuze reden dan ook iets rondwaart dat de dood van je paard zou kunnen veroorzaken, dan wil jij dat toch ook wel weten? Of als je toevallig in het gebied woont waar dit zich voordoet? Zoals Pien bv?
5. Er wordt niet gezegd dat je je paarden binnen MOET zetten – er wordt wel geopperd dat dit een mogelijkheid is om risico’s mbt tot AM in bepaalde periodes te verkleinen. Trouwens, er werd geschreven “naar een andere weide, of op stal” . Je zou daar ook uit kunnen concluderen dat je je paard in de risico-periodes bv in de paddock zou kunnen zetten. Ik zie er
6. vooralsnog geen ‘complot’ in om paarden weer op stal te krijgen!
7. Er wordt niet gesproken over “niet bemesten” – wel wordt genoemd dat bemestiging mogelijk ook een factor kan zijn – de link naar JKK vind ik dus niet relevant.
8. De gegevens vind je al met al niet compleet .. welnu, die pretentie had het ook niet. Voor hen die wel meer wilden weten had ik al de moeite gedaan de eerder genoemde link op te duikelen.
9. Als je de informatie goed leest, kun je al zien dat er momenteel meer vragen dan antwoorden zijn .. jouw idee over calcium zou er ook mee te maken kunnen hebben, net zo goed als bv schimmels of bepaalde planten of bepaalde samenstelling van de bodem. Ik kan ook nog verzinnen dat het misschien ook wel te maken heeft met fructaan/fructose.. ook zo’n punt want voornamelijk problemen oplevert in de door de wetenschap inmiddels bepaalde risico-periodes…

Het verhaal was bepaald niet bedoeld om jou te bewegen je paard binnen te zetten.. dus doe wat je wilt! Ik vraag me natuurlijk wel af wat je zou besluiten als deze verschijnselen zich nu binnen een straal van een aantal kilometers rondom de verblijfplaats van jouw paard geconstateerd werden.

Marianne

joepje schreef op vrijdag, 26 november 2004, 15:40:


... misschien maar eerst weer samen vertrouwen opbouwen door samen kleine stukjes te gaan wandelen..? Telkens een klein stukje verder en als dat allemaal goed gaat er weer eens een klein stukje erop?

Sterkte!
Marianne

Nick Altena schreef op vrijdag, 26 november 2004, 16:15:


Nah ja, ik vind het verder best hoor - je mag er mee doen wat je wilt.
Ik ben niet zo geneigd om te denken dat 'men' niet doordenkt zoals jij kennelijk wel over anderen denkt, ik presenteer het verhaaltje niet als een "dit moeten jullie allemaal doen"- gegeven en in dit geval was het zelfs niet meer dan verhaal van een ander. Ik zal me in het voortaan de moeite besparen, dan hoef je je niet meer te ergeren.

M.

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 26 november 2004, 19:22:


Er stond: In België manifesteerde de ziekte zich bij paarden die graasden op weides waar de bodem een *hoog gehalte aan selenium* heeft. Maar niet dat het MA daardoor veroorzaakt werd..

Esther schreef op vrijdag, 26 november 2004, 22:53:

......de target en de yes zorgt ervoor dat Brella er wel langs

... leuk hoor al dat clickeren.. ik denk dat ik persoonlijk 'nog niet aan deze methode toe ben' en daarom lees ik de berichten over clickeren min of meer diagonaal. Dan kan het zijn dat ik een vraag stel die natuurlijk allang 's beantwoord is door deze of gene.. zucht... maar: hoe leer je een paard gemotiveerd te zijn op de YES.. kan dat ook zonder snoepje?
Als ik jouw verhaal lees Esther, dan denk ik: ja nogal wiedes, als hij na een Yes een snoepje krijgt, dan wil-ie in afwachting van de beloning natuurlijk wel een paar kreeg braaf voor die ýes' gaan. Maar dan kun je toch niet concluderen dat hij zuiver en alleen voor de yes gaat als er uiteindelijk een beloning aan gekoppeld is?
En dat-ie niet mag schooien voor een snoepje, dat is toch ook af te leren?

Marianne

Esther schreef op vrijdag, 26 november 2004, 23:13:


.. het ging mij niet zozeer om het schooien maar om de combinatie yes+beloning. En of het paard het nu alleen genoegen neemt met de yes, of stiekum dan toch die beloning verwacht. :)
Op de site van Gaus: ... door de hond te leren associëren dat er ná de click iets lekkers volgt, leert hij snel te werken voor de click.
Gaus schrijft ook: honden kennen niet 'the will to please' ( de behoefte om jou een plezier te doen), ze kennen wél 'the will to please himself' ( de behoefte om zichzelf een plezier te doen).

Dat van die beenhulp dat werkt wat mij betreft op: druk en wegnemen van druk (niet wijken voor..). Een voorbeeld: als je op mijn fotoptje kijkt, zie je dat mijn paard behoorlijk groot is. Toen ik haar net had, wilde ze onder geen beding een halster om. En zeker niet over haar oren heenschuiven. Dan ging d'r kop de lucht in en had ik het nakijken.
Om haar over die schuwheid heen te krijgen heb ik het als volgt aangepakt: ik deed het neus/minddeel van het halster om haar snuit heen, gaf daar met de hand lichte druk op en zei tegelijkertijd: koppie laag.. deed ze haar hoofd een stukje naar beneden, dan nam ik meteen de druk weg op haar neus. En dan herhalen, net zo lang totdat ik makkelijk het halster om haar nek kon doen achter de oren langs, en dan vastgespen. Nu zeg ik gewoon 'koppie laag' en halster of hoofdstel gaat er zonder probleem op. Het principe was dus 'druk - wegnemen van druk'. Precies zoals bij een beenhulp: je legt je been aan en op het moment dat je paard daarop reageert, neem je de druk weg. (Overigens niet te verwarren met 'de hakken erin zetten' want aan dat soort druk doe ik niet)..

Marianne