Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 12:56:

Hoi,
Deze discussie niet gevolgd, maar hier viel mijn oog op en wil ik op reageren. Als Isabella voor de wagen staat, moet ze continu het idee hebben dat ze vooruit kan. Als ik stil sta en ik zet de wagen op de rem, dan raakt ze in paniek (licht overigens in het begin) omdat ze voelt dat de wagen niet aan te trekken is. Ze staat voor haar gevoel dus vast. Laat ik de rem niet los, dan wordt de paniek groter en wil ze er zelfs bij gaan zitten als ik niet oplet. Voorheen een ongeremde wagen en dan heb je dit probleem niet, ze kan wat wiebelen als ze wil, maar ze blijft dan toch op haar plaats. Na 1x rem wist ik dat ik dit niet moest doen (die wagen "vast" zetten). Ook als we klem komen te zitten tussen die (rot)doorgangen, dan zet ze 1x flink aan. Komt de wagen dan niet los, dan moet ik heel snel handelen, want dan begint ze weer paniekerig te doen.

Echter als ik haar vastzet aan het halster is er niets aan de hand. Ze zal nooit gaan hangen of trekken. Ook niet als ik even weg moet. Paniek was er destijds wel bij het beslaan, maar dat hoeft gelukkig niet meer te gebeuren.
Ook stond ze voorheen wel eens aan de ketting te grazen. Is het ook wel eens gebeurd dat de ketting om de koot was gedraaid en strak getrokken, maar totaal geen paniek. Gewoon voorbeen strekken en doorgrazen.

Hiermee wil ik zeggen dat paniek door druk of vaststaan en zo, heel verschillend kan zijn kennelijk.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 6 mei 2004, 13:13:


Ik zou zo niet durven rijden. Het is ook onnodig want het is prima te desensibiliseren.


Ze heeft jou getrained om niet te remmen...

Kan overigens knap lastig worden als je eens stil moet staan op een helling...


Dat is nou net wat je wil oplossen bij het wijken-voor-druk. Niet uitsluitend wijken-voor-kuit, of wijken-voor-halster, maar heel generiek wijken-voor-druk, dus niet als een truukje maar als een CONCEPT. Een concept dat ik alle gevallen en alle situaties geldig is. Mijn paarden wijken voor druk. Of ik ze nou meeneem aan een touwtje aan hun been, of meeneem aan hun staart, oren, etc. hun hoofd omlaag wil hebben, ze begrijpen in alle gevallen dat ze moeten meegeven aan druk. Mensen die eens op mijn paard rijden zijn altijd enthousiast hoe ontzettend licht ze rijden en meegeven met ALLES. Ze voelen aan als een kurk die op water drijft.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 12:56:


Druk kun je inderdaad ook opleggen door lichaamstaal. Nu ik er even goed over na denk, heb ik ook dingen waar ik gebruik maak van druk door lichaamstaal. Het naar voren duwen van de heup b.v.
Parelli verhoogt de druk bij het niet reageren. Dat doe ik niet, maar pak het dan anders aan of de basis was niet goed genoeg.

Inderdaad is het zeker niet altijd fijn. Vooral vroeger liep ik hier tegen problemen aan. Elke druk ging hij tegen in en commando reageerde hij juis verkeerd om.

Mijn paard weet dat ik hem help als hij vast komt te staan of als de dierenarts enz iets moet doen. Daarbij oefen ik al die dingen al van te voren. Het is maar hoe je het bekijkt dus. Die vanm mij blijft staan door vertrouwen en weten dat ik het beste met hem voor heeft. Jouw paarden hebben geleert toe te geven aan druk.

josien schreef op donderdag, 6 mei 2004, 17:40:


Die van mij ook hoor!


Hoe? Toch misschien een vorm van 'wijken voor druk'?


Kleine correctie: Mijn paarden (als ik dat zo lees) hebben hetzelfde als jouw paarden PLUS leren toe te geven aan druk.

Wijken voor druk is niet het enige wat we doen hoor!

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 19:18:


Haha ik heb een hele kast vol met spuiten en nog meer enge dingen. Deze dingen oefen ik spelenderwijs. Dus in de picadero lekker los en al spelend dat gene voorelkaar zien te krijgen wat ik wil.
De gekste dingen als door een doek heen enz. Vind allemal heel leuk, maar vind het nu toch wel moeilijk om nieuwe dingen te verzinnen. Tips zijn welkom.

Dit spelenderwijs is zonder druk. Dan ook helemaal geen druk. Niet door mijn lichaamshouding of het vast houden enz.

Zit me nu net te bedenken wat jouw paarden doen als ze geprikt worden. Ik zie het al voor me de dierenarts komt aan met z'n grote spuit. Niks aan de hand, maar op het moment dat hij wil prikken stap het paard opzij.

Hier kan ik moeilijk andwoort op geven. Dit omdat ik jouw paarden niet ken en elk paard anders is.

Nee dat snap ik.

Michiel en Lianne schreef op woensdag, 5 mei 2004, 18:02:

Als ik die goeroes bekijk en lees denk ik dat ze het wel hebben over lichaamshouding, goed kijken naar je paard, interpretatie van gedrag. En dan later wijken voor druk. Hierin lees ik o.a. parelli anders als jij.

Verder vind ik dat er een verschil is tussen prikken met een sleutel en druk opvoeren met een sleutel in je hand. Wel denk ik dat het advies beter en vollediger zou zijn als eerst gekeken was of het voorgaande aan de oefening (omgang, respect) en houding en manier van druk geven juist is (geweest)

Jij zegt geen druk te gebruiken. Hoe leer jij dan een paard te reageren op je subtiele signalen. (meelopen aan halster, voetje optillen, opzij gaan zodat je er langs kan, zijwaarts gaan bij het rijden) ik vermoed dat er druk bij komt kijken en eerst duidelijkere signalen.

Jij ziet druk als iets heel negatiefs en ik denk dat dat niet zo hoeft te zijn.

toedeledokie
Elsbeth

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 13:12:

Juist, dan heb je het dus echt over hard prikken, cq pijn. Het feit dat je weigert te zeggen, of je op grovere middelen zou mogen overstappen doet bij mij de verdenking rijzen dat jouw gedachtenstroom als volgt is: "De sleutel werkt altijd, maar ALS hij niet zou werken, dan is het gerechtvaardigd om op iets scherpers over te stappen".
En daar ben ik het grondig mee oneens. Ik zie geen wezenlijk verschil tussen jouw sleutel om het paard te laten wijken, en het gebruik van sporen om een paard voorwaarts te krijgen.
NH gaat niet over vuile trucjes, NH gaat over timing en feel. Als iemand zijn eerste stapjes zet op dit gebied, - en daar ging dit topic over! - moet je hem/haar helpen DAAR aan te werken.


misschien had je niet moeten zeggen dattie moest gaan slapen.

Maar serieus: ik zou zeggen, dat in dat geval je timing beroerd was.
Ik heb de indruk dat jouw gedachte, als een paard iets niet doet wat je van hem verwacht, is "dat paard doet niet wat ik wil." Pat Parelli en zijn leermeester Tom Dorrance hebben mij geleerd te denken "hm, blijkbaar doe IK iets niet goed".

groetjes, Helene

Helene schreef op zondag, 9 mei 2004, 22:04:


Ik begrijp niet zo goed waarom er discomfort aan te pas moet komen??
De basis comfort lijkt mij wat zinniger. Als een paard iets nog niet begrijpt, dan zou ik gewoon stoppen en wat gaan doen wat ie wel begrijpt, en het later eens opnieuw proberen. Want discomfort is volgens mij doodgewoon straf, en straf wiliedereen ontlopen, maar streeft de straf niet het doel voorbij??? We hebben het wel over om een paard iets te willen leren toch????

Groeten Esther

Helene schreef op zondag, 9 mei 2004, 22:04:


Je hebt "de verdenking dat ik denk dat"... en daar ben je het mee oneens...
Nou, ik ook hoor! Je moet me geen woorden in de mond leggen die ik niet heb gezegd.


Ik wel. Dit is een EENmalige toepassing, in een uitzonderlijk geval. Ik denk dat de meeste mensen met sporen de intentie hebben om ze meer dan 1x in een paardeleven toe te passen.


Nee hoor. Maar misschien werk ik soms met wat lastiger paarden dan jij... Bij praktisch alle paarden heb ik zoiets niet nodig hoor.


Verkeerde indruk.


Kijk ook maar eens goed wat Parelli toepast, en dan heb ik het niet over de savvy-packs maar over de oudere video's en op de Parelli-clinics worden je soms ook wel truken geleerd die niet in de boekjes staan, bij hardnekkige gevallen.

Groeten,
Frans

Helene zei:
misschien had je niet moeten zeggen dattie moest gaan slapen.

Maar serieus: ik zou zeggen, dat in dat geval je timing beroerd was.
Ik heb de indruk dat jouw gedachte, als een paard iets niet doet wat je
van hem verwacht, is "dat paard doet niet wat ik wil." Pat Parelli en
zijn leermeester Tom Dorrance hebben mij geleerd te denken "hm,
blijkbaar doe IK iets niet goed".

groetjes, Helene

Hoi Helene,

Ik ben het helemaal met je eens, vooral dat laatste. Ik merk toch nog
vaak dat mensen eerst de fout bij het paard (blijven) zoeken. Ikzelf
incluis, al leren Taar en m'n lespaardje me dat echt goed af.

Nu zit ik al een tijdje te zoeken naar de REDEN dat een paard zo hard
tegen druk ingaat dat je je gedwongen voelt om een sleutel te gebruiken.
Kan iemand mij die geven ?

Persoonlijk (ja, de porcupine heb ik werkelijk bij ALLERLEI paarden
uitgetest, het is zo'n simpele oefening.) heb ik nog nooit meegemaakt
dat een paard niet bij maximaal fase 3 opzij ging. Als je de fases maar
rustig en geduldig opbouwt (EN onmiddellijk released). Taar heeft bij
m'n eerste poging ook aan m'n handen gehangen, ik BEGON toen bij fase 3
of zo...

Helene, welke fase zou je willen noemen dat Ray Hunt gebruikte bij dat
paard waar hij op reed, bij het grondwerk ?. Dat paard had volgens zijn
vrouw "de hardste mond die ze ooit had gezien".
Ik gok op 3, en harder heb ik 'm gewoon geen enkele keer zien gebruiken.
Hij legde wel HEEL VEEL NADRUK op de INSTANT RELEASE.

En heb je die discussie na de les nog kunnen volgen ? Een vrouw stelde
dat die hardheid misschien wel aangeboren was of raseigen. Daar was hij
aardig fel op. Alle paarden zijn aangeboren heel licht in de hulpen, ze
kunnen die beruchte vlieg voelen. Maar het betere ruk en pluk werk had
dat paard gemaakt tot wat ie was (ging echt overal doorheen als hij de
kans kreeg, maar toch had Ray niet meer nodig dan maximaal fase 3). Heb
ik dat zo goed verwoord ?

Hou je ons op de hoogte van het Trailer laden ? Ik wil trouwens graag
een keertje langskomen. Ben namelijk heel nieuwsgierig geworden naar hoe
die tips van Ray uitpakken. Zullen we daar prive over mailen ?

Groetjes,
Angelique

Angelique schreef op Mon, 10 May 2004 08:28:14:


Dank je
Ik ook hoor, blijft lastig.



Als ik voor mezelf spreek: eigenlijk zijn de enige momenten dat mijn paard hard tegen druk in gaat, als ik zelf te hard heb ingezet. Bij ons werkt het erg goed om dan even tot rust te komen, samen diep adem te halen en het nog eens te proberen - bij fase 1.


Ja, daar gok ik ook op. En elke keer weer terug naar fase 1.
En dan hebben we het over een paard dat ABSOLUUT NIET het idee had, dat hij zich ook maar iets van zn mens aan moest trekken. En dat volgens sommigen die het paard kenden rijp was voor de slacht.
Ray was ook supergefrustreerd dat het meisje van wie het paard was, vervolgens al z'n werk te niet deed, door continu hard te trekken en nooit los te laten. Hij was er idd erg fel op, dat het paard zo bot was geworden door zn berijder.


Neem je Taar mee om het goede voorbeeld te geven
enne, je bent gewaarschuwd: iedereen die komt kijken bij het trailerladen moet voor Ray Hunt spelen 'NU aanmoedigen.' 'NU loslaten' - zulk soort teksten . Werkte gister in ieder geval erg goed.
Mail is onderweg, groetjes, Helene

aken ranglageren ook plaats voor ranghogeren. En we hebben gezien dat daarbij het gebruik van geweld in de natuur voorkomt bij mensen.

hoi lianne
je gaat er erg tegen in zeg! ik snap het wel op zich. maar ik denk dat ze het wel ietsje anders bedoelde misschien? t laatste berichtje gelezen van ilona, en daar legt ze het al anders uit.
overigens werkt dat met geweld niet. ik verlies wel eens mijn geduld en dan ben ik weer gelijk bij nul. zo vanmiddag ook wilde mn paard niet opzij gaan voor me. ik duwen tegen dr kont! steeds harder en harder. maar ze verzette geen stap. k werd boos mar dat hielp natuurlijk niet(want ja dat voelt ze ook) uiteindelijk heb ik aan t halster touw getrokken naar mij toe. zodat dr kont toch stiekem opzij ging en dan liet ik mnhand gelijk van dr kont af gaan. daarna deed ze 1 keer een stapje opzij zonder het touw , op mn hand. maar daarna ook niet meer erg lastig
het achteruitlopen doet ze ook slecht. mee lopen geweldig! mar zodra k achteruit wil met haar verzet ze zich vreselijk. uiteindelijk na veel moeite zet ze 1 stap. EEN STAP VERDORIE. met dr ene voorbeen hahaha
mja het komt allemaal vast nog wel geduld. alleen tis zo ajmmer. want de andere pony reageert er super op! die doet alles heel goed
groetjs

marielle schreef op zondag 15 januari 2006, 23:14:


Uhhh...Marielle....je reageerd op een bericht uit 2004.
Door de nieuwe zoekfuntie op onderwerp komen nu ook alle oude berichten met het zelfde onderwerp naam in de lijst tevoorschijn......even kijken naar de datum dus :)

Nick

Nick Altena schreef op maandag 16 januari 2006, 1:11:


haha ja ik zag het =P maar toen had ik em al geplaatst ik denk ach. kan er nu niks meer aan doen

marielle

marielle schreef op zondag 15 januari 2006, 23:14:


Ik weet niets van Parelli hoor maar in het begin wilde die Tinker van mij ook niet om met die dikke kont van haar. En dan kan je duwen tot je een ons weegt maar dat verlies je altijd. Mijn oplossing? Prikken met mijn vinger. Dat vindt ze wel vervelend. Ik prik met mijn vinger totdat ze daar is waar ze moet zijn, vervolgens wrijf ik met mijn volle hand (van deze site geleerd) en zeg ho maar, braaf en dat is het teken voor haar dat ze stil mag staan. Werkt perfect..

Cassandra