Frans Veldman schreef
>>> Kom je fysieke kracht te
>>> kort dan kun je het eens proberen met een autosleutel in je hand
>>> en die uiteindelijk langzaam tegen zijn vel duwen.
Lianne schreef op woensdag, 5 mei 2004, 2:13:
>> Ik vind dit helemaal GEEN voorbeeld van paardvriendelijk
>> trainen. Het paard gehoorzaamt omdat er anders negatieve
>> consequenties volgen. Dat is geen basis voor een
>> paardvriendelijke methode!
Ilona Kooistra schreef op woensdag, 5 mei 2004, 11:50:
> Er zijn fases vooraf gegaan. Eerst begin je met een hele lichte
> vingerdruk op de haren, dat bouw je steeds een beetje op. Tsja
> als je paard dan nog niet reageert als je bij fase 4 bent dan
> Net zoals paarden bij elkaar doen... Die gaan ook niet iets
> verzinnen om het andere paard dan op een andere manier aan de
> kant te krijgen. Gaat ie niet weg dan is het jammer maar dan
> voelt ie het wel.
Paarden gebruiken soms fysieke druk (bijten, slaan) als ze een conflict hebben. Dat conflict komt er pas als een paard niet reageert op de lichaamstaal van de ander (de ranghogere).
Ik vind de vergelijking met het leren
wijken voor druk ERRUG krom.
Alsof ook een ranghoger paard eerst fysiek heel zachtjes duwt tegen een ander paard, dan steeds harder en harder, als het andere paard dan nog niet reageert, als "fase 4" (ja, ik ken ook wel de
Parelli methode) slaat of bijt.
Om je paard iets te leren, bijvoorbeeld
wijken voor druk, vind ik het paardonvriendelijk om dit vanaf fase 1 als een conflict-situatie neer te zetten. "Paard ga weg van mij, en als je het niet meteen doet op lichte fysieke druk dan zal ik je dat wel laten voelen!"
En met "natuurlijk" heeft het niks te maken want een paard duwt een ander paard helemaal niet weg door fysieke druk langzaam aan in kracht op te voeren.
Op die manier wil ik geen paard trainen. Mijn paarden reageren op mijn signalen in een subtiel samenspel, een samenwerking die heel erg goed is maar waarbij ik nog nooit gebruik heb gemaakt van een pijnlijke prikkel. Ik zou me zelfs SCHAMEN als ik dacht dat mijn paard een commando opvolgt omdat hij denkt dat ik hem pijn of in elk geval iets onaangenaams zal doen als hij niet meteen reageert!
Een paard pijn doen (en zoals eerder geschreven een beetje pijn of veel pijn doet er niet toe, het gaat mij om het principe) is pas eventueel gerechtvaardigd als je in een fysiek conflict met een paard dreigt te komen, dan kan ik me voorstellen dat je uit zelfverdediging een mep geeft. Maar een goede paardentrainer zal zelden of nooit in die situatie hoeven te geraken! Het is mij 1x overkomen en achteraf gezien was dat mijn eigen domme fout.
En waarom schrijf je :
> Tsja
> als je paard dan nog niet reageert als je bij fase 4 bent dan
> kun je natuurlijk een hele trucendoos opentrekken om ervoor te
> zorgen dat je paard wel wijkt.
Trucendoos?!
Ik schreef dat er veel verschillende trainingsmethodes zijn om iets aan te leren. Bij het ene paard en zijn trainer werkt methode A beter, bij de ander methode B. Het lijkt mij alsof Ilona tussen de regels door zegt dat deze manier (
Parelli, iclusief het eventuele gebruik van een autosleutel) géén "truc" is en andere methodes wel?!!
Ik vind een groot nadeel van de
Parelli doe-het-zelf pakketten, dat de trainingen beginnen met leren wijken van druk. Door fysieke druk en, indien nodig, pijnprikkels te gebruiken. Ik vind dat je pas aan leren
wijken voor druk TOE BENT als je eerst een goede vertrouwensband hebt opgebouwd met je paard. Hem kunt leiden waarbij jij altijd de leidende positie inneemt en je paard dat accepteert en respecteert. DAT zijn de eerste stapjes wat mij betreft, op de ladder van vriendschap vertrouwen en WEDERZIJDS respect.
Een goede paardentrainer kan een leidende positie innemen ten opzichte van een paard, zonder gebruik te hoeven maken van fysieke druk laat staan geweld. LICHAAMSTAAL leren gebruiken, de lichaamstaal van het paard heel goed leren te interpreteren, je paard op een vriendelijke manier te slim af zijn, heel consequent en betrouwbaar zijn, rustig en vriendelijk zijn, dat zijn zo wat kernwoorden van wat een paarden-mens EERST zou moeten leren, voodat-ie met z'n vingers, laat staan een autosleutel!!, begint te prikken in z'n paard!
Jammer genoeg besteedt
Parelli hier geen aandacht aan, aan die basale vaardigheden en inzichten. Ik zeg niet dat
Parelli alleen maar fout is; voor sommige paard/mens combinatie werkt 't wel goed met name als die mens van nature al een leidend type is of al geleerd heeft om zich zo te gedragen rondom het betreffede paard.
Als iemand vraagt "ik gebruik alle kracht die ik heb, en NOG wil m'n paard niet wijken" dan vind ik het een slecht advies om dan maar een scherp voorwerp te gebruiken. Deze combinatie is nog niet toe aan deze oefening is mijn conclusie. Teruggrijpen op geweld is een zwaktebod! Hier moet eerst gewerkt worden aan een verandering in de relatie, de band tussen dit paard en deze trainer. De volgoefeningen zoals Klaus Ferdinand Hempling die in zijn boek Natuurlijk Paardrijden beschrijft zouden hier een goed middel kunnen zijn om de relatie te veranderen. En met die 100% geweldloze oefening kun je in elk geval je relatie met je paard niet verpesten. Met in je paard prikken met een scherp voorwerp wel.
Zo zijn er nog wel meer oefeningen te bedenken die voor deze combinatie nuttig kunnen zijn, maar een echt goed advies kan eigenlijk pas worden gegeven als je als ervaren trainer meekijkt met de combinatie en ziet hoe precies die interactie is tussen die 2, en waarom zo. Dat gaat niet via een forum of een email, jammer maar waar.
Zeggen dat paarden onderling ook fysieke druk gebruiken en daaruit de conclusie trekken dat het DUS eerlijk en zelfs paardvriendelijk is om een paard op die manier te leren
wijken voor druk, vind ik niet getuigen van respect voor en begrip van het paard. Dat had ik al geschreven maar ik kan er maar niet over uit.
Stel je voor dat je een kudde mensen zou observeren (bij wijze van). Zul je zien dat daar soms ook een tik wordt uitgedeeld of zelfs gevochten wordt! Bijvoorbeeld als iemand ongewenst te dicht in iemand anders z'n ruimte komt (kijk maar 's hoe veel ruzies in een café ontstaan).
Nou gaan we een kind leren om voor de trainer opzij te gaan, desgevraagd. Want in die kudde mensen maken ranglageren ook plaats voor ranghogeren. En we hebben gezien dat daarbij het gebruik van geweld in de natuur voorkomt bij mensen.
We vragen ons niet af hoe de relatie is tussen het kind en de trainer, hoe goed ze elkaar kennen en hebben leren vertouwen of juist wantrouwen. Nee hoor, we beginnen gewoon huppekee met oefening 1 :
wijken voor druk. Is druk geven met je vinger in de ribbenkast niet effectief? Pak een vork erbij en probeer het opnieuw!
Lianne
Warboel
