Voor wie het leuk vind met zijn paarden en ritmes en hun invloed wat te spelen en te ontdekken, heb ik nog wel een leuke tip.
Ik ben zelf gek van djembe's, hun geluid en ritmes brengen mij altijd een soort "oergevoel" Mijn paarden zijn er net zo gek op, ze vinden het geweldig wanneer ik in de wei kom met een djembe om met hen te spelen met ritmes. Je kunt ze naar je toe halen (dan staan ze soms in bochten gewrongen om ook onder de trommel te kijken waar dat geluid nou vandaan komt), van je af brengen in verschillende gangen enz. Experimenteer ermee in geluid en ritmes en je zult zien hoe mooi dat kan zijn en wat je ermee kunt.
Je hebt er geen dure djembe voor nodig, zo'n klein ding van 2 tientjes is genoeg (en in dit geval ook handiger). Hang er een koord aan zodat je niet steeds hoeft te "knijpen" met je bovenbenen om hem vast te houden en ook wat rond kunt lopen.

Karin

trea hoex schreef op vrijdag 18 november 2005, 9:47:


Hoi , Trea

Wij kregen Namkje toen ze ongeveer 7 mnd. oud was.
Daarvoor stond ze aan het einde van een doodlopende weg , waar dus geen verkeer kwam. In hoevere ze al met tractoren te maken heeft gehad kan ik alleen maar raden.
Hier kwam ze langs de weg te staan en ze schrok vooral van de harde geluiden zoals tractors , vrachtwagens [bietencampagne] etc.
De paardejes staan nu ook in de bak en als de buurman langs komt met de tractor dan vliegt Namkje door de bak en Maike doet vrolijk mee , maar hij weet volgens mij niet waarom ...

Lijkt me wel makkelijk zoon veulen!
Heeft hij veel langs de weg gestaan? Maike namelijk wel en die was toch een stuk makkelijker met verkeersmak maken.Kan me niet eens herinneren
dat ik er bewust mee bezig ben geweest.

Groetjes Esther

Piet schreef op donderdag 17 november 2005, 21:03:


OKE ik ben om.
Zal aan sinterklaas om het boek van Inge bedelen...

Ben nu nog bezig met het boek van parelli.

Erik vind het allemaal maar niets en snapt niet waar ik die boeken allemaal voor nodig heb. Ik weet het zelf ook nog niet welke kant ik nou op wil , maar zoals jullie al riepen maakt dat met clickeren niet uit.Ik ben wel iemand van de praktijk en niet van de theorie , die vind ik meestal erg moeilijk maar als ik het dan kan uitvoeren dan lukt het meestal wel.

Mag ik dan wel vragen stellen als ik het niet begrijp? Piet? en andere clickers?

Woont er niet een clicker hier in de buurt?

Voor de broodnodige bevestiging?

Groetjes Esther

van lennep schreef op vrijdag 18 november 2005, 10:56:


Vragen stellen mag altijd, of je antwoord krijgt is een heel andere vraag :)
Nee , natuurlijk geen probleem joh. Je kunt ook altijd naar het forum van Inge gaan http://www.cremebrulee.be/inge/ en daar je vraag op stellen. http://groups.yahoo.com/group/clickruiter-nederland/ is een mailgroup, die momenteel nogal een slapend bestaan leidt , maar daar zijn volgens mij heel wat mensen lid van die daar bij jullie in dat hel;e hoge noorden wonen. Misschien een berichtje daar en even kijken of je antwoord krijgt?

En tja, ik zie clickeren altijd als een paraplu die je boven bijna elke vorm van training kunt houden. Op dezelfde clinic waar ik het over had, was een , meen ik , level 2 parelli mens, zij parelliede ( nieuw werkwoord?) met clikkeren. Ze gebruikte dus het clikkeren om de parelli oefeningen aan te leren. ( Ze had niet zoveel met het opvoeren van druk ofzo)
In ieder geval: of je nu dresseert, western , trail rijdt, grondwerk, in het zadel of weet ik wat, ik heb nog niet gezien dat clickeren daar niet enorm makkelijk en versnellend bij kan werken.
Piet

van lennep schreef op vrijdag 18 november 2005, 10:56:


Het is erg jammer dat bijna iedereen het 'clickeren' noemt omdat dit de meest populaire uitvoering is. Het ís operand conditioning en de stem is zeker zo geschikt om een geluid als brug te maken.
Met de stem is makkelijker te timen en je kunt er bovendien oneindig variabel mee belonen.

Ja Esther, het principe heb je echt in een paar minuten door. Jouw paard heeft het met een half uur aardig op het netvlies.
De tíming is een ander punt; de meeste mensen hebben ook dat gelijk door, sommigen zullen het nooit goed krijgen.

¡Veel leesplezier!

van lennep schreef op donderdag 17 november 2005, 10:47:

Hoi esther,ik heb een paar entertjes bewandeld,en heb ze zo snel mogelijk ,gewend aan een singel.
Als ik dan ging wandelen ,deed ik een longeerlijn door een ring van e singel,zodat t paardje nooit in de lijn kon stappen
Zoveel mogelijk ,liep ik erachter ,om hen zo mans mogelijk te maken..
In twijfelsituaties ,ging ik wat dichter bij hun hoofd lopen,
Dit heeft voor 3 dieren,die ik zo verkeerkennig gemaakt heb,erg goed gewerkt..
Groet trudy

Trudy schreef op vrijdag 18 november 2005, 18:49:


JEMIG wat leuk!!
Zou ik nooit aan gedacht hebben!!
Ik hoef het niet te doen om te zorgen dat ze niet op de lijn staat want dat kent ze inmiddels al, en haar reactie valt dan erg mee.

iemand anders die het zo ook gedaan heeft??
Zitten er ook nadelen aan ? Waar moet je op letten? , om het op deze manier te proberen?

Groetjes Esther

Trudy schreef op vrijdag 18 november 2005, 18:49:

Hoi Trudy,
Kun je me wat meer over deze manier van wandelen vertellen?
Welke voorbereidingen (behalve dan wennen aan de singel) heb je nog meer gedaan? Ging er nog een ander paard of persoon mee? Welk halster had je om? Liep je zelf aan de linkerachterkant? Zou je het weer zo doen? Wat zou je eventueel anders doen?
Vertel, vertel.......
Groet,
Tineke

Ik wandel ook regelmatig met mij onbeleerde paard buiten. Ik geef hem juist lang touw, zodat hij kan rondkijken en snuffelen op de grond. Uit beloning en ontspanning laat ik hem tussentijds grazen. Hij heeft dan een gewoon stalhalster om. Op rustige stukken draaf ik ook met hem. Hij vindt het erg leuk en het gaat erg goed. Hij is nog niet direct langs auto's gelopen. Eerst maar op een afstand. Beter is het als iemand meeloopt, nog beter een volwassen verkeersmak paard erbij. Maar ik heb die mogelijkheid niet.

Tineke Nolet-Verdel schreef op zaterdag 19 november 2005, 10:19:

hoi,tineke,ik wandel nog steeds af en toe met mijn merrie,en ik heb nooit nadeel ondervonden..
T grote voordeel van de lijn door de singel is,dat je de lijn meer met rust kan laten,en hem ook zo lang mogelijk kan laten..
Soms loop ik er wel meters achter,tot t "'handvatje(van longeerlijn!)
In t begin van de wenning liep ik (en nog wel eens)lekker aan de linkerkant ,en dan af en toe een beetje knuffelend hangen op de rug ,met mijn rechterarm..
en dan de lijn in je linkerhand ..
T is een beetje een handigheidje..
T enige ,waar je op moet letten,dat als t paardje ,ineens bruusk omdraaid(kan gebeuren )dat je zorgd ,dat de lijn ,niet om t paard heen komt te zitten..
Dus je zou eerst ,zonder de lijn door de ring kunnen beginnen,maar wel alvast "'singelmak maken..
Succes,ik vond,en vind t met mijn 8 jaar oude merrie ,nog steeds heel leuk .
Trudy

Trudy schreef op zondag 20 november 2005, 19:18:


Dank je wel!
Ik denk dat ik deze manier ook toe ga passen in een wat verder stadium. Dan vooral om mijn jaarling wat dapperder te maken. Nu mag hij nog wel volgen van mij.
Ga het eerst zelf wel eens oefenen met mijn fjordje. Die is een singel en lange lijn gewend. Weer eens een andere manier van wandelen met mijn paard.
Groet,
Tineke