Piet schreef:
paniek. Dit kan 3 dingen betekenen, je hebt hem verkocht, hij is
overleden of je hebt het hem zelf afgeleerd. Als dat laatste zo is, hoe
heb je dat dan gedaan?

Hoi Piet,
Mijn paard is een zij en nee, ik heb haar niet verkocht ('k moet er
niet aan denken zeg!) en ze is ook niet overleden (godzijdank). En nee, ook
het steigeren heb ik haar niet afgeleerd (volgens mij kun je dat een paard
ook niet afleren wanneer een paard in paniek als zodanig reageert, maar dit
terzijde). Maar goed, ze steigert inderdaad niet meer, of anders gezegd, ze
raakt niet meer in paniek. Vorige zomer heeft ze haar laatste hevige
paniekaanval gehad en dat heeft mij op het pad van NH gebracht. Sindsdien
ben ik me nog meer in het wezen paard gaan verdiepen, ben veel
grond/loswerk gaan doen en van alles daaromheen, ben bijv. op deze website
(en forum) beland, ben veel gaan lezen, luisteren en gaan doen. Inmiddels
(een jaar later) heb ik een hele sterke vertrouwensband met mijn paard
opgebouwd. Daarnaast heeft zij ook veel meer zelfvertrouwen opgebouwd, ze is
echt een dapper en relaxed paard geworden. Wanneer ze nu een keer iets eng
vindt, ervaart ze vertrouwen; in zichzelf, in mij en in ons. Ze kan dus best
nog wel 'es iets eng vinden, maar paniek ervaren we niet meer. Ja, mooi he!


eigen woorden: Als je paard totaal flipt dan heb je in ieder geval geen
voorwaartse snelheid meer na de ors en kan je veilig afstappen of je laten
vallen.

Oke, dus snel gebruik maken van het feit dat ie stil staat. Bedankt!


groeten terug, Peet

petra schreef op dinsdag, 22 juni 2004, 11:02:
stop helemaal niet nodig, denk je hem toch nodig te hebben, ga dan
alsjeblieft niet op pad met je paard dan breng je niet alleen jezelf maar
ook anderen en het paard in gevaar.

Frans schreef:

Hoi Frans,
Zoals ik in m'n berichtje van gisteren al aangaf, de (nieuwe) petra (met
kleine p) die hier gisteren reageerde n.a.v. de ors-discussie, is dus iemand
anders dan deze Petra (ikke dus). Verwarrend, twee Petra's op het forum!
Maar bovenstaande opmerking van petra kwam dus niet van mij! Ik zal mijn
berichten voortaan afsluiten met Peet (en bovendien is het op het forum
ook wel te zien aan de foto van Jovarna bij mijn naam?!)
Nu jouw vraag; stel je deze n.a.v. bovenstaande opmerking van petra (die dus
niet van mij is), of vanuit belangstelling, of?
groetjes, Peet

Nick schreef:
een richting waar het geen kwaad kan natuurlijk en zodra hij loopt weer
stoppen......daana door je lichaams houding, je eigen rust en
praten/kriebelen in de nek, je paard weer rustig zien te krijgen....maar IK
zou beslist NIET afstappen. IK vind dat je op je paard meer kan dan naast je
paard...een lijntje is zo uit je handen getrokken.

Ja, dat advies heb ik destijds ook gekregen: voorwaarts houden. Wanneer een
paard even steigert, lukt dat ook wel. Maar wanneer een paard niet meer
durft, echt niet meer voorwaarts durft en "van de wereld is", reageert ze
dus nergens meer op. Ik
denk, en dan spreek ik nu ook uit ervaring, dat er dan niets anders op zit
dan af te stappen op het moment dat je paard eventjes ophoudt met steigeren.
Met haar laatste paniekaanval vorige zomer, heb ik dat ook gedaan, en ik heb
haar (en mezelf) veilig thuis kunnen brengen. Als ik toen niet afgestapt
was...., ik moet er niet aan denken. Ja, een lijntje is zo uit je handen
getrokken, dat is waar, maar een paard in paniek dat loodrecht omhoog komt
en niet meer ophoudt, daarmee is het "lijntje" allang verbroken, en kun je
echt niks meer.....!

Groetjes, Peet

Frans Veldman schreef op woensdag, 23 juni 2004, 12:41:

Ik denk er net zo over als paul, en als je genoeg traint met een paard dan voelt een paard zich VEILIG bij zijn bereider en zal het in panieksituatie er NIET vandoor willen gaan maar vertrouwen op zijn begeleider DIE VERHOUDINGEN MOETEN DUIDELIJK ZIJN, nogmaals is dit niet het geval ga dan niet naar buiten met een paard maar test eerst in een veilige omgeving of de communicatie tussen beiden duidelijk is.

ze kwamen dan ook bij mij omdat ze niet te handhaven waren voor de eigenaar, Daar bedoel ik mee dat ze echt gevaarlijk in omgang waren doordat de communicatie erg verstoord was en die mensen maar denken dat ze zo lief voor hun trouwe viervoeter waren.
Groeten Petra

e m kraak schreef op woensdag, 23 juni 2004, 18:25:


Je leest ook overal waar men het over de ors heeft dat je dit heel veel moet oefenen. Er worden getallen van 100 keer genoemd enzo. Het moet echt een reflex worden! (Wellicht dat ik het op mijn pagina hierover nog eens extra moet benadrukken).


Daarom moet je het ook bij het begin van iedere rit oefenen.


Deels ook omdat je feitelijk niet om "stoppen" vraagt maar om "hals te buigen". Het paard associeert dit niet direct met stoppen en is dus eerder geneigd daaraan toe te geven. Dat dit ook stoppen tot gevolg heeft kan het paard niet beredeneren.


Inderdaad. Volgens Paul zou de paniekgevoeligheid uitsluitend aan de ruiter liggen en niet aan het paard. HEM overkomt het niet, want HIJ kan zo goed rijden!


In principe best, maar wij zijn niet zo georganiseerd dat we dat vooraf plannen. Meestal ontstaat dit spontaan, wanneer de weersomstandigheden meewerken, we er tijd voor hebben, de batterij van de camera toevallig vol is, etc.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op woensdag, 23 juni 2004, 13:50:

Hoe kan ik dit veranderen?Ik wil mijn naam best veranderen in PM

Paul schreef op woensdag, 23 juni 2004, 17:37:


Ik beweer niet dat jouw manier van stoppen niet goed is.
Jij bent degene die beweert dat mijn methode niet goed is.
Wie is degene die ergens anders over denkt? Wie is dan degene die niet wil luisteren?


Ik ga zelf wel degelijk op deze manier te werk. Mijn paarden (inclusief Jack) kan ik volledig op mijn zit stoppen. Op Harisha heb ik vaak niet eens een halster nodig.

Waar ik het over heb is een noodsituatie. Wanneer Jack weer renbaanvisioenen krijgt e.d en langzaamaan in rendraf in trance raakt. Het komt steeds minder voor maar als hij "onbereikbaar" wordt komt de ors nog WEL door. Of wanneer Harisha buiten ergens hevig van schrikt en er vandoor wil gaan. Ook dat komt nauwelijks meer voor, maar de ors werkte perfect.

Groeten,
Frans

jo schreef op woensdag, 23 juni 2004, 19:42:


Wat een goed idee! Dat ga ik proberen.
Ze komt trouwens niet van een manege. Ze is geboren in engeland(Tinker) en heeft daarna 2 jaar bij iemand op een pensionstal gestaan.
Daarna kwam ze bij mij. Wat daarvoor allemaal met haar gebeurd is in Engeland weet ik niet! Ze is 6 jaar, dus ik kan nog wel een hoop met haar bereiken denk ik

dank je wel

Marianne schreef op woensdag, 23 juni 2004, 17:49:

Eh .... sorry dat ik me er ook nog even tegen aan bemoei ... je weet inmiddels dat ik zelf die ORS eigenlijk niet eens graag gebruik, maar dat heeft zo z'n redenen. Volgens mij is er echter nog steeds onbegrip over HOE het eigenlijk werkt en wat de bedoeling is. Je hebt aan de ene kant de one-rein-stop en aan de andere kant al het andere: gewoon stoppen, een beetje bakkeleien over het stoppen, heel licht op je zit stoppen, Western stoppen, dressuur stoppen, snel of langzaam stoppen etc etc etc ... al naar gelang je die dingen beheerst ... en je paard wil meewerken.

Wat gezien bovenstaande opmerking wou ik toch even kwijt: het GAAT er toch juist om dat je een one-rein-stop kunt gebruiken in situaties dat je paard NIET nadenkt??? Zo ongeveer een 1 keer per half jaar basis of zo. Bij een reflex denkt het paard juist NIET na, hij voert uit zonder dat hij precies snapt wat er op dat moment gebeurt. Net als jij je voet wegtrekt als je op een punaise stapt, je trekt EERST je voet weg, pas als je dat al gedaan hebt, bereikt het signaal je hersenen en signaleer je "pijn". Nog iets later roep je "auw". Die reflex oefen je dus net zolang totdat het echt een reflex wordt, die het paard uitvoert zonder er over na te denken. Zijn hele lichaam is meegetraind op het uitvoeren van die reflex, daarom zal zo'n paard ook niet snel uit balans raken tijdens een ORS.

Vertaalt naar de ORS krijg je dan:
*** PANIEK!
*** ORS gevraagd, paard reageert in reflex (dit is de punaise)
*** Paard stopt, inmiddels bereikt het signaal de hersenen en paard registreert "huh? wa gebeurt er? Net ging ik nog en nu sta ik stil?".
*** NU pas gaat het paard nadenken over de volgende actie, dit is het "auw". Maar ondertussen heb je de tijd als ruiter om er OF af te springen (er is immers sprake van blinde paniek) OF om te proberen alsnog tot je paard door te dringen

WIL het paard het per se niet doen, dan kan hij de reflex tegenhouden of maar half afmaken door juist na te gaan denken (na de punaise dus). Zo zie ik het tenminste.

petra schreef op woensdag, 23 juni 2004, 20:19:


*************
Aan de ene kant mee eens, ... natuurlijk moeten de verhoudingen duidelijk zijn ... aan de andere kant, paardrijden is nooit 100% zonder risico natuurlijk. En dat zal het ook nooit worden.

Nog weer een andere kant: heeft dit voor je gevoel echt met het al of niet aanleren van een one-rein-stop te maken? Volgens mij eerlijk gezegd niet zo. Elk paard kan ooit eens zo verschrikkelijk schrikken dat het hem/haar teveel wordt en dat hij/zij er gewoon vandoor gaat.

Vind je echt dat als een paard echt eerlijk schrikt (en geen nep-schrik, want dat bedoel ik juist weer niet) en er vervolgens zonder na te denken vandoor gaat, dat dat altijd met de dominantie verhoudingen te maken heeft? Tuurlijk leer je je paard om op je te vertrouwen, en dat vertrouwen zal je paard een geruster hart en vertrouwen geven, maar dat verandert niet altijd wezenlijk iets aan de prikkelbaarheid van het paard zelf. Bij't ene paard is die grens eerder bereikt dan bij't andere paard. Een paard hoeft toch niet volledig bomproof te zijn voordat je er mee naar buiten gaat? Dat lijkt me toch iets te veel gevraagd (kan 90% van paardrijden nederland meteen binnenblijven hahaha). Juist dan is het wel prettig als je weet dat als er eens iets mis mocht gaan, dat je hem dan nog veilig zou kunnen stoppen en dat er geen ongelukken zullen gebeuren.

Het verschil wat ik nu bij mijn eigen paard zie vergeleken bij vroeger is dat hij vroeger schrok-en-er-vandoor-ging punt. Tegenwoordig zie je een trilling (hij schrikt dus wel minder heftig maar hij schrikt nog steeds!) en meteen daarna kijkt hij meestal wel naar mij en laat de rest afhangen van hoe ik er in sta. Dat is erg prettig, want meestal is het probleem dan al opgelost. Maar hij zou nog steeds ooit weleens in blinde paniek weg kunnen steigeren denk ik (heb het bij hem nog niet echt meegemaakt, vanwege echte paniek).

HannahFroukje schreef op woensdag, 23 juni 2004, 21:06:

Door middel van iets te doen wat het dier totaal niet verwacht, en waar hij dus ook niet met zijn gedachten bij is, ik zeg niet dat het een verkeerd iets is om toe te passen, maar het is gewoon niet iets bijzonders en maar een gedeelte van een geheel.

(HannahFroukje )schreef op dinsdag, 22 juni 2004, 9:16:

( Frans Veldman )
e m kraak schreef op woensdag, 23 juni 2004, 14:59

Nee hoor, zeker niet. Ik kon je deze keer geheel en al volgen .

Ja, lijkt me ook.

Hihi, zie het helemaal voor me. Als ruitertje bang is, beter naast het paardje blijven ipv erop. Hoewel ... ik ben ook wel eens goed bang geweest OP paardje... maar eh toen stonden er opeens 15 wilde zwijnen om ons heen. IK had ze niet gezien, Torop WEL. Ik stond NAAST het paard op dat moment en ben dus echt als de dood voor wilde zwijnen (visioenen van weerwolven en vampiers, een soort zwijnenfobie of zo). Toroppie bleef als een ijsblok staan totdat ik er op zat en toen mocht hij van mij HEEEEEEL hard hahaha. En het rare was , GEEN paniek (ja, achteraf kan ik het heel goed verklaren waarom hij net toen niet in paniek was).

Dat lijkt me ook wel hout snijden ja. Het zal inderdaad een psychologisch voordeel geven.

Hoe heb jij dat toen opgelost, Frouk?

Ellen