De Weerdt Nicole schreef op Thu, 6 May 2004 18:37:19:


Dat helpt dus niet. Het beste middel tegen jacobskruiskruid is bemesting van de wei. Jacobskruiskruid groeit het liefst op arme grond.

Als je het verwijdert -Marianne heeft er al over geschreven- zorg dan wel dat je het spul dezelfde dag nog opruimt. Liefst verbranden. Zodra je de plant het namelijk moeilijk maakt gaat hij onmiddellijk zaadjes maken. De groencontainer of mesthoop is dus geen goede optie want een dag later vliegen er honderdduizenden zaadjes door de lucht. Het enige afdoende middel is verbranding, en anders in een luchtdichte plastic zak (hoewel ik me afvraag wat er gebeurt als die door de vuilophaaldienst wordt afgevoerd).

Groeten,
Frans

Even erg benieuwd wat ze gedaan hebben... Volgens mijn informatie is er namelijk geen weg terug als er al ziekteverschijnselen zijn.......

Gelukkig heb je je paard er niet aan verloren. Eng plantje he.. brr ik zie het dit jaar dus weer vaker dan vorig jaar, nie best.

Groet, Ilona

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 19:31:


Ik heb het gezien,ja.
"Dart-werk", stomp met de ene hand en gelijk er achteraan tjakka.


Dit hele chip gebeuren is aan mijn deur voorbij gedaan.
Ik heb dus niets prima of verkeerd gevonden.
En de cursussen..........het zal wel.

Ik vroeg me gewoon af wat Her.....cienda ofzo zijn/haar beweegredenen waren.

Ander land, andere gewoontes.

Er kon een geheel andere/originelere reden voor zijn.
Behalve dat paarden rodeo gaan tentoonspreiden als ze de dierenarts zien.


Groeten terug,
Joke.

Marianne schreef op donderdag, 6 mei 2004, 18:13:


Die ik heb weerlegd.


Nee natuurlijk ga ik niet bij ieder verhaaltje direct overstag. Dat zou toch belachelijk zijn? Dan zou ik met iedere wind meewaaien. Natuurlijk wil ik wel weten waar een verhaal vandaan komt of een goede onderbouwing of argumentatie horen. Als die er is ga ik er in mee, maar is iets zomaar-een-verhaal dan behoud ik me het recht voor om het naast me neer te leggen.
Dat doe jij toch ook? Herinner je je dat verhaal over die oides? Had de boodschapper van dat verhaal zich beledigd moeten voelen omdat jij eerst wilde weten of dit echt zo was en Utrecht ging bellen en zo?
Als jij eerst bewijzen/argumentatie wil horen, waarom mag ik dat dan niet?


Het klinkt wel wat bizar vind je niet? Dus op een goede dag dachten jullie "weet je wat? Een maand geleden heeft Frans iets gezegd waar we het niet mee eens zijn dus laten we NU maar eens een eigen lijstje opzetten en weggaan van het forum."


Jullie hebben een eigen lijstje opgezet omdat jullie dit forum een "breiclubje" vonden enzo. Tenminste dat stond in het wervingsbericht voor jullie clubje, gepost op dit forum dat nog wel even goed genoeg was om zieltjes te winnen. Nou, je hebt nu je club-van-vier, je hebt hier reclame voor je club-van-vier mogen maken, en als jullie nou doorgaan met iedere keer hier schrijven hoe vreselijk je het op dit forum vindt dan vraag ik me af waarom je hier nog blijft hangen. Gezien het voorgaande lijkt me dat een valide vraag.

Vandaar mijn advies aan jullie om je verder niet meer te ergeren aan dit breiclubje maar je vol geestdrift te storten op het clubje waar het er wat "diepgaander" (lees: zonder wetenschappelijke onderbouwing) aan toe mag gaan.

Als je hier wil blijven, prima, mits de intentie bestaat om op dit "breiclubje" toch nog een zinnige bijdrage te leveren i.p.v. alleen maar opmerkingen te maken over mijn schrijfstijlen en dergelijke.


Ik niet. Ik heb het voorgeschreven zien worden in de meest wonderlijke gevallen aan toe, zelfs een van mijn voormalige katten (toen ik nog niet beter wist) kreeg het omdat hij zich steeds kaallikte.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 19:35:


Verbranden is eigenlijk het enige wat je ermee zou moeten doen, niet met de vuilnisman meegeven.
En ik vergat nog te zeggen, maar is wel al eerder gezegd, als je het plantje met wortel en al uit de grond hebt gehaald, strooi dan wat zout in het gat waar het uit komt, dan komt het hoogstwaarschijnlijk niet meer terug. Vorig jaar stond onze wei vol met het spul, elke dag hebben we met z'n allen het opgegraven, dit jaar is het er nog wel, maar maar een paar plantjes. Het opgraven heeft duidelijk geholpen.
Kijk even op de website van ragfork, dan kan je zien hoe het ding eruit ziet, en je kan vast wel in een tuincentrum een dergelijk stuk gereedschap vinden.
Het voordeel ervan is dat je diep in de grond gaat, en de wortels goed meekrijgt, maar niet een enorm gat achterlaat in je wei.
Ik kan echt niet genoeg benadrukken dat je je uiterste best moet doen om dit gif kwijt te raken. Als het eenmaal bloeit, spreidt het zich over vele kilometers uit.
En als je paard het eet, is het einde bericht, (ik ben net als Ilona verbaasd dat het paard van 1 van de forumleden (weet niet zo gauw wie) het heeft overleefd, ben ook benieuwd waarmee de dierenarts het behandeld heeft, maar de lever is voor altijd beschadigd, neem ik toch wel aan.)
Isabel

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 19:31:


Nog iets...................

Kijk, hier geef je twee hele verschillende dingen aan, die best belangrijk zijn.

1. het zelf geven van zo een spuit.
Jij noemt het kinderlijk eenvoudig.
Maar hoeveel mensen kunnen NIET hun dier zelf pijn doen?
Staan dan met bevende handen en slappe knieën en moeten dan proberen het in èèn keer goed te doen.

Ik zelf heb het gelukkig niet hoeven te doen.
Maar ik denk aan mijn collega die ook verpleegster is.
Zij moest leren een injectie in de nek te zetten, maar ook voor haar was het nog best wel zweet onder haar neus.

2. het dier is rustiger, vertrouwt je meer en daarom moet je het toch maar kunnen en doen.
Vooral bij ongelukken en grote verwondingen.

Toch pleit ik er voor dat als je een goede dierenarts in de omgeving hebt, het serieuze werk aan hem/haar over te laten.

jo schreef op donderdag, 6 mei 2004, 20:20:


Het ging ook over mensen die het WEL durven.
Ik heb ook even moeten slikken hoor, maar het was op dat moment de enige werkbare optie. En dan merk je tot je grote verbazing dat paarden het niet eens VOELEN als je het maar goed doet. En met goed doen bedoel ik niet de technische handeling zelf maar de omgang met het paard. Geen focus op de te prikken plek (zoals veel dierenartsen onbewust WEL doen) een paar klapjes hier en daar alsof je een daas doodmept, en bij de laatste zit de spuit erbij en denken ze "dat was een vervelende daas, gelukkig heb jij hem net doodgemept". Na een paar dagen (het was een kuur) deed ik ze niet eens meer een halster aan, ze bleven gewoon rustig staan en vonden het allemaal prima. Dat terwijl een van de betreffende paarden de dierenarts zelfs probeerde te schoppen...
Op dit moment heeft Baladeika toevallig antibiotica nodig en dat doet Ilona zelf. En dat gaat tot nu toe prima!


Ja mee eens, maar een intramusculair spuitje geven noem ik niet het "serieuze" werk. Het heeft echt voordelen als je het zelf doet, zeker bij een antibiotica-kuur waarbij het meerdere dagen achtereen moet en het paard normaal gesproken steeds lastiger wordt omdat het weet wat er gaat gebeuren.

Groeten,
Frans