jose schreef op maandag 2 januari 2006, 20:19:


Dat vermoed ik ook maar aangezien ze een mineralenblok hebben, die ik overigens elke 2 maand moet kopen omdat voornamelijk Tara zich wezenloos likt (zij is ook de voornaamste ontbosser!)
Maar hoe kom ik er nu achter wat voor mineralen ze ontbeert????
En waarom zij wel en de andere 2 niet???

Yolanda

Peet schreef op maandag 2 januari 2006, 20:23:


Die van mij krijgt als compensatie voor de ontzettend gore goedje op de omheining en om te voorkomen dat het hout van de inloopstal helemaal geplunderd wordt, regelmatig een boomstam in de paddock: ze knaagt en knurft aan het blok tot deze kompleet kaal is. Ik heb echter niet het idee dat ze het opeet: de spaanders liggen 's morgens in bultjes onder de misdaadplek.
Volgens mij is het bij haar puur verveling! Lekker slopen. Het is ook erg leuk schijnbaar om (hoe zwaarder hoe beter) het blok van de ene kant naar de andere kant te slepen!

Gr. Bianca

Voor dat ik naar een advocaat moet gaan lopen probeer ik eerst hier eens na te gaan of iemand wel eens een dergelijk akkefietje aan de hand heeft gehad.

Ik heb een verwaarloosde pony opgenomen. Deze was weggegeven door mijn buurvrouw en ze heeft hem een week of drie geleden teruggekregen omdat de eigenaars niet meer voor haar konden zorgen wegens geldgebrek. De voorwaarden die deze mensen hieraan verbonden was dat de pony niet mocht worden verkocht en dat hun dochter er op mocht blijven rijden. Mijn buurvrouw, gedreven door medelijden voor het paard en medegevoel voor de dochter, stemde toe en nam de pony op in stal. Ik, gedreven door nog meer medelijden met het hoopje paardenellende, nam haar mee naar mijn huis om d'r lekker buiten te laten lopen bij mijn kuddetje en haar een tijdje vol te stoppen met hooi.

Bekapper gebeld want zwaar verwaarloosde hoeven met hoefscheuren en sinds een week iedere dag de dierenarts op het erf omdat de pony droes bleek te hebben en al mijn dieren heeft aangestoken.

En nu is dus de pleuris uitgebroken. Die mensen willen niet dat de pony bij mij staat want ze zijn bang dat hun kind er niet meer op mag rijden en ze schromen zelfs niet om mijn buurvrouw te bedreigen! Ze willen zelfs de pony komen ophalen en zelf weer wat anders zoeken.

Nu ben ik eigenlijk benieuwd wanneer een dier eigenlijk van jou is. Eigendomspapieren zijn er niet, alleen een dierenartsboekje en een chipcertificaat waarop de naam van die rare mensen staat. Ze hebben geen afstandsverklaring o.i.d. getekend, het is allemaal op basis van goed vertrouwen gegaan.

Ik wil de pony graag een goed en stabiel thuis geven, ze is pas tien en heeft al vijf tehuizen en nog meer zogenaamde baasjes achter de rug, maar ze mag hier dus niet blijven van die lui terwijl ze afstand hebben gedaan.
Dit is wel vervelend want de dierenarts en de bekapper kosten een klein fortuin en dan geven ze ook niet thuis.

Wie o wie heeft voor mij een goed (gratis) advies? een advocaat kost algauw 300 euro per uur en met een uurtje heb je de waarde van de pony er al weer uit!

Groeten van Edith

trea hoex schreef op maandag 2 januari 2006, 17:35:


Wilgenbast is erg gezond voor paarden. Met name de bast van jonge twijgen vinden ze lekker. Ik ga dit jaar dan ook een of twee wilgen (liever geen treurwilg) planten in de wei. Daarnaast ga ik een knabbelheg planten met brem, bramen, rozenbottel etc..
Mel, onze merrie haflo-arabier, is een regelrechte veelvraat. Toen we haar een paar maanden geleden kregen was ze moddervet. We hebben haar toen geleidelijk op dieet gezet. Op een gegeven moment begon ze de geïmpregneerde palen van de omheining doormidden te vreten als een bever (haha!....of toch niet....oempff.....weer werk aan de winkel). Ze was inmiddels behoorlijk afgevallen en ik ben weer net iets meer hooi gaan voeren. Ze heeft daarna niet meer geknaagd.
Ook heb ik de bekende paardenliksteen van kph(?) of zoiets, vervangen door een puur natuur liksteen! Een blok natuurlijk zout en mineralen van 250 miljoen jaar oud uit de Himalaya. Kunnen ze alleen aan likken. Raspen met de tanden is er niet meer bij en deze zijn waterbestendig dus heel geschikt voor buiten. Kijk maar eens op de site van Koningspaard. Daar zijn ze in ieder geval verkrijgbaar. Heb het idee dat ook hierdoor het bevergedrag is gestopt, maar weet ik niet zeker.

Groet,
Gregoor

bedankt:) nee dat vind ik ook, maar als je ook ziet hoe zijn dieren op hun hoeven staan snap je het ook niet. helemaal ingescheurd enzo...

Jeanet Spinder schreef op maandag 2 januari 2006, 17:47:


Met grondwerk mag je toch veel eerder beginnen dan met rijden? Ik heb zelf een 4,5 jarige tinker, deze is nog niet ingereden heb wel wat grondwerk gedaan. Nu heb ik level 1 van Parelli besteld omdat ik echt een goed begin wil maken. Ik rij ook nog op een 14 jaar Gelders paard deze heb ik zelf ingereden, helaas wist ik toen nog niets over NH. Ik merk dat ik nu een beetje ben vastgelopen, vandaar ook Parelli.
het Gelderse paard staakt vaak en gaat dan heel dicht tegen de sloot kant staan en dat is echt heel eng want de berm is glad en hij kan dan zo in de sloot glijden, dit soort dingen hoop ik op te lossen met Parelli. Ik denk ook dat ikzelf een ander inzicht moet krijgen.
In iedergeval succes met het gewone paard.

groeten Feyona

en misschien uit verveling? op hout moeten ze langer kouwen... ik heb ook geen idee verder, maar dat kwam zo in me op... ik heb er geenb last van.

groetjes agnes

Edith Hartog schreef op maandag 2 januari 2006, 20:58:


Dag Edith,

Ik ben geen advokaat, maar ik denk er het volgende van:
Paard is teruggegeven aan de buurvrouw. Dit wil automatisch zeggen dat zij weer verantwoordelijk is voor de gezondheid en het welzijn van het paard. Zij bepaalt dus wanneer het paard gezond is en ook over hoe zij dit wilt bewerkstelligen. Zij heeft besloten dat het paard bij jou beter kan herstellen en heeft het paard dus alleen maar bij jou rondlopen om te revalideren. Het paard blijft van de buurvrouw en is dus niet "doorverkocht". Aan voorwaarde 1 is dus voldaan.
Het dochtertje kan er voorlopig niet op rijden want het paard is niet in orde. Gezondheid van paard gaat voor plezier van dochtertje. Dus voorwaarde 2 blijft staan, maar kan in de huidige omstandigheden niet uitgevoerd worden. En je weet het: zo'n herstelperiode met de hoeven kan een erg lange tijd duren (zie je me knipogen?).

De buurvrouw kan ook zeggen: "Ik trek me niks van de voorwaarden aan, want die rare mensen willen niet betalen voor de noodzakelijk zorg van een dierenarts. En op grond daarvan trek ik mijn eigen plan. Het is nu immers weer mijn paard." Wellicht goed om het paard via dna-vastlegging te gaan registreren en op naam van de buurvrouw te zetten (paspoort). Daarna kan ze er mee doen wat ze wilt.

Succes!
Gregoor

Peet schreef op maandag 2 januari 2006, 19:43:


Hoi Petra
Ik zou de hymalaya liksteen er ook tussen zetten,
veruit de beste immers, is ook roze Piet
We hebben het zelf ook in een pepermolen op tafel staan.

Michiel