Els Kleverlaan schreef op vrijdag 30 december 2005, 16:58:


ook allemaal een goed 2006 voor mens en dier.
bij mij lopen de paardjes ook het heele jaar door buiten,ook strompelen maar dat doen ze al 9 jaar en ze hebben nog nooit last gehad van kneuzingen.
het probleem is ook dat het niet alleen hobbelig is maar ook gld en dat weten ze dus ze doen uiterst voorzichtig.
laat ze maar lekker lopen dan blijven ze in beweging,stel dat je ze nu binnen zet krijgen ze misschien spierpijn omdat ze krampachtig hebben gelopen.
geef ze ook eens takken van een wilg in de weide of uitloop dan hebben ze wat te knabbelen

Gregoor Lendfers schreef op zondag 1 januari 2006, 13:46:


Mijn verhaal is een stuk minder spectaculair, maar misschien ook goed om even op te schrijven na mijn vraag van een week terug. (Vind het van Gregoor trouwens echt knap! Ben zelf nog lang niet zo ver.)

Wij hebben de afgelopen week Willem langzaam steeds wat langer op stal gezet. Na een paar dagen was hij er al weer helemaal tevreden mee. Werd alleen onrustig als wij kwamen, omdat hij dan dacht dat hij er weer uit mocht.
Op oudjaarsavond hebben we Froukje en Willem om een uur of 10 binnen gezet met een dikke plak hooi. Overdag schrokken ze nauwelijks van de toch wel flinke klappen. Hoogop werd er even een hoofd opgetild of een oor gedraaid. Om 10 uur stonden ze allebei doodstil naar het geknal en het geflits, wat er toen al behoorlijk was, te kijken en leken blij om naar de stal geroepen te worden.
Om kwart voor twaalf hebben we ze allebei een bak slobber en nog een plak hooi gegeven. Toen het echte vuurwerk begon stonden ze allebie rustig te eten. Een half uur later stond Willem nog steeds te knabbelen en stond Frouk met haar kont naar de deur te dutten.
Om 1 uur hebben we ze weer losgelaten, waarna ze rustig naar het land wandelden.

M.a.w. alles is prima gegaan en ook wij doen het volgend jaar weer zo.

Groetjes, Els.

DAT KAN TOCH NIET WAAR ZIJN?
Ben je afhankelijk van deze?
Er zijn er toch wel meer?

Jemig het is al zo moeilijk als je paard wat heeft (kon hij je maar zeggen wattie voelde...) Dan wil (moet) je toch deze factor van onmacht kunnen uitschakelen?

Zwinderen: in Vinkega (ten oosten van Wolvega) zit een paardenkliniek waar ikzelf goede ervaringen mee heb: ze doen daar oa ook osteopathie bij paarden.

Nou ligt dat niet direct bij de deur, maar wellicht kun je daar naar een goede (MEEDENKENDE!!!) dierenarts in jouw omgeving vragen!

Succes!, groet Bianca

Piet schreef op zaterdag 31 december 2005, 12:02:


ik heb mijn 2 shetlanders en arabier (ruinen) en welsh pony(merry) het hele jaar door in een zandbak staan van 22m bij 22m.
daarin staan 2 inloopstallen met rubbermatten en niets op de vloer ,ook geen stro i.v.m. door de bak lopen.
ze krijgen 4 x per dag hooi en ander voer naar behoeven.
de rubbermatten liggen er al 9 jaar en blijven mooi en makkelijk schoon te maken en ik veeg de stallen voor iedere voerbeurt.
ook als ze in de stallen staan en er gebeurt iets waar ze van schrikken,
(ik woon n.l. langs een spoor en een weg) dan rennen ze de stal uit maar kunnen niet uitglijden op het rubber.
ze eten geen zand(koliek) wanneer ze voldoende te eten krijgen en ik geef regelmatig afgezaagde boomtakken(wilg,berk,els) zodat ze zich niet vervelen want paarden hebben hout nodig om aan te knabbelen.
doe je dat niet dan vreten ze alles wat van hout is op(paaltjes,stallen).
de omhijning van de bak is van hout hekwerk en aan de binnenkant hebben wij worteldoek gespannen i.v.m. het vreten aan hout en het wegwaaien van het zand.
ook houdt dat de wind tegen(schuilen).
boven op het hekwerk hebben wij schrikdraad gespannen want anders gaan ze lekker met hun kont staan schuren en duwen ze de bak uit hun voegen.
ook bij mij stonden de paarjjes in de sneeuw, maar als het regent staat de arabier altijd op stal.
ze hebben bij mij ook nog nooit een deken op gehad buiten ,daar kunnen alleen maar ongelukken van komen als je er geen zicht op hebt en ze hebben allen een heerlijk dik vacht ,ook de arabier.
die heeft zelfs als veulentje in de strenge winter buiten gelopen.

Els Kleverlaan schreef op maandag 2 januari 2006, 14:38:


hallo allen en een goed 2006 voor mens en dier.
ik woonaan de buitenkant van een woonijk en laat de paardjes altijd gewoon loslopen in de rijbak met stallen erin zoals ze dat gewend zijn.
het gaat er hier altijd heftig aan toe en ik begin de week ervoor al met de laatste voerbeurt te vervroegen ik geef dan om 10 uur het eten zodat ze om 12 uur geen dikke buik meer hebben i.v.m koliek (rondrennen terwijl ze een volle buik hebben).
na het ergste vuurwerk geweld want het wordt steeds harder geef ik nog een lekker beetje hooi zodat ze wat te knabbelen hebben.
ik ga nooit weg tijdens deze dagen en ga telkens kijken of alles in orde is.
wel moet je er voor zorgen dat je paard niet alleen staat want het is een kudde dier en er is meestal een van de paarden die de lijding heeft en de anderen rustig houd.

biancawaamelink schreef op maandag 2 januari 2006, 15:02:

hallo wat een ellende allemaar. ik ben geen dierenarts maar ik ken iemand en die d'r paard was niet in orde,futloos,geen mooi vacht liet het hoofd hangen viel erg af terwijl ze goede voeding kreeg.
de dierenarts kon niets vinden (oorzaak) ,ook niet met bloedprikken .
ze was ten einde raad en hoorde van iemand dat diegene d'r paard liet behandelen door een magnetiseur ,eigenlijk geloofde ze daar niet in maar wist anders ook niet meer wat te doen en besloot de vrouw te laten komen.
de mevrouw behandelde het paard en ontdekte dat het paard zeer ongelukkig was en dat het paard alle ellende ,stres, nare buien lief nam van de eigenaresse en het zelf niet meer kwijt kon.
de eigenaresse schrok hier heel erg van want haar paard was haar maatje door dik en dun en ongemerkt legde zij alle problemen bij haar paard neer,wat ik denk ik iedereen wel eens doet.
dit paard was zo gevoelig en zag normaal haar vrouwtje als leider maar omdat het vrouwtje onzeker werd over de gezondheid van het paard werd het paard sterker en deed onverschillig tegen haar(omver lopen,tegen haar aanstoten, de stal uitlopen wat ze normaal nooit deedt als de deur open stond.
het paard nam de leiderschap over.
de vrouw is een paar keer geweest en het paard veranderde weer in een vrolijk paard die weer bokte als ze in de uitloop mocht en zienderogen opknapte.
haar vacht ging weer glimmen. en ze was weer lekker te berrijden nadat de eigenaresse er 2 weken niet op mocht en daarna alleen zonder zadel.
ik ben ook altijd voorzichtig met het geloven van zulke verhalen maar het is dat ik er zelf bij ben geweest en het meegemaakt heb, dat ik echt geloof dat ook een paard door stres of het niet lekker in zijn vel zitten ziek kan worden.
er is geen dierenarts aan te pas geweest en de magnetiseur is maar 4x geweest dus het ging haar niet om het geld.

dit is een losstaand verhaal maar staat jouw paardje soms alleen of heeft hij andere frustraties.

omdat de temperatuur nogal kan verschillen van paard tot paard is het verstandig om als het paard gezond is de temp. op te nemen en op die manier weet je of je paard al dan geen koorts of ondertemp. heeft.

Jacqueline

Dit schiet me te binnen na het lezen van de reactie van Connie over hout eten. Wat mij opvalt is dat mijn paarden dat helemaal niet doen.
Om de bak staat een houten omheining die half opgevreten is door een paar tinkers die er gestaan hebben.( "Voorlopig" hebben we dat opgelost met wat schrikdraad). Sinds mijn paarden er staan wordt er niks opgegeten. In de bak staan 2 houten hooi fruitkisten waar niets vanaf gegeten wordt.
Dat heb ik ook geprobeerd bij die tinkers in de wei, maar het duurde precies een dag voordat alleen de bodem van de kist nog over was.
In het weitje van de buurman waar mijn paarden wel eens lopen, staan wat wilgen en struiken. Als daar het gras praktisch op is, zie ik Don wel eens wat bladeren van de wilgen eten. Shiny doet dat echter nooit.
De mannen krijgen alleen hooi te eten en hebben de beschikking over een liksteen.
Kortom, waarom eet het ene paard hout en het andere niet?

Piet

Piet schreef op maandag 2 januari 2006, 17:24:


Grappig! Ik heb twee tinkers die allebei dòl zijn op hout. De ene nèt iets meer dan de ander, maar allebei zijn ze er niet vies van. Omheiningen zijn hier ook allemaal beveiligd met stroomdraad, en de bilzen die op de grond liggen zijn, ondanks de carboleum, een onversmadelijk maal. Ook hier dus stroomdraad op. Bezemstelen mag ik niet in de paddock laten staan, want die zijn een uurtje later aangepunt als een potlood.
Ik heb op aanraden van de plaatselijke diervoederhandel een spuitbus met vréselijk stinkend spul gekocht: P.B.H. -spray, maar ook dat heeft geen resultaat.
Ik heb wel eens zuringtakken tussen het hooi zitten, die worden ook met smaak verorberd. In ieder geval hoe houtiger hoe lekkerder, dus zacht groen, slap hooi hoef ik niet mee aan te komen denk ik.

Vroeger toen Enya nog jong was, heeft ze eens een tijd haar eigen ontlasting gegeten. Zórgen maakte ik mij daarom! Overal geïnformeerd waarom ze dat toch deed. De meesten dachten dat ze ergens een tekort aan had, aan één of ander stofje, maar wélk?
Het zou natuurlijk kunnen, nét uit Engeland, en hoe had ze dáár gestaan, wat kreeg ze dáár te eten? Binnen een half jaar is het wel over gegaan, vanzelf, of omdat ze het benodigde stofje hier wel binnen kreeg.

Met hout eten heb ik me dat ook afgevraagd. Zouden ze ergens behoefte aan hebben? Maar wát dan? En nu hoor ik van jou Piet, dat Tinkers het méér doen. Zou het rasgebonden zijn? Een koudbloedtik? Ik ben benieuwd of er iemand komt met antwoorden, want ik heb ze niet..